Gisteren was een van mijn vriendinnen op bezoek. Ze had het bidprentje meegenomen van Rob, een oude liefde van me, die een paar maanden geleden overleed en op wiens crematie ik niet aanwezig was. In stilte nam ik op mijn manier afscheid en schreef toen deze blog.
Vannacht droomde ik opnieuw over hem. Hij had vernomen dat ik verdrietig was en daarom een klein feestje georganiseerd op een mini natuurcamping. We waren blij om elkaar weer te zien, hij zag er goed uit en was gelukkig. Lang tijd om te praten was er niet, want hij liep meteen naar de kabelbaan. Zijn lijf was veel te groot en hij trok zijn voeten op zodat hij de grond niet zou raken. Het was alsof hij wilde zeggen: het gaat niet om al die woorden, speel en geniet! [Lees meer…]