Kun je op water lopen? Deze week droomde ik dat ik meegenomen werd op zee. Degenen die me meenamen, hadden ook de stenen meegenomen waarmee ik werk tijdens mijn Relatie-Intensives. Ze legden de stenen op een paar meter afstand van het bootje waarin ik zat. De stenen zonken niet naar de bodem, maar bleven drijven. Het was een prachtig gezicht om die kleurrijke stenen op het water te zien liggen, nu nog onafhankelijk van elkaar, maar wel bij elkaar in een groep. Ze hoorden duidelijk bij elkaar.
De boodschap van mijn droom
Ik vroeg me af wat de betekenis van mijn droom was. Ik sprak er over met mijn partner Wim tijdens een wandeling. Hij gaf me het kristal terug dat ik hem op Hawaii had gegeven toen ik hem daar achterliet. De steen was met hem meegereisd en nu hij terug is, mocht ik de energie van zijn reis downloaden. De energie van zijn bezoek aan de Yoni-Cave bijvoorbeeld.
Toen ik het kristal weer in mijn hand hield, moest ik lachen. [Lees meer…]
Hij was levensmoe. Half december 2014 belde 
Mijn hoofd maakte overuren voordat hij kwam. Wie was ik in hemelsnaam dat ik dacht dat ik hem kon helpen? Wat zou ik als coach nog kunnen toevoegen na al die therapieën als zelfs een psychiater had vastgesteld dat deze cliënt onbehandelbaar was? Ik was immers maar een gewone coach, zelfs zonder therapeutenopleiding. Grofweg wist ik iets van psychopathologie omdat ik het ooit geleerd had in een bijscholing, maar de inhoud van alle labels was ik al lang weer vergeten. In tegenstelling tot Loes kon ik er ook niet mee werken. Waar begon ik in hemelsnaam aan?
Het kan maar beter duidelijk zijn: om succesvol polyamoreus te kunnen leven, moet je mono-amoreus kunnen zijn. Ja, je leest het goed. Polyamorie is monogamie in meervoud. Veel polyrelaties stranden niet alleen omdat de partner gek wordt van jaloezie, maar ook omdat de polypartner niet mono-amoreus kan zijn als dat nodig is.
Het klopt wat mijn gidsen zeggen. Ik veroordeel mezelf dat hij alweer twee dagen voortdurend in mijn kop zingt. Dat ik snachts weer lig te trillen en de fantoompijn van mijn hunkerende hart voel dat afgesneden is van contact met hem. 
Ver weg van huis zijn is de beste manier om je werk en leven onder de loep te nemen. Ik wil heel graag schrijven, en het mooiste is natuurlijk als mensen ook lezen wat ik schrijf en er iets aan hebben! Dat was de intentie toen ik samen met Loes Koot de 2e druk van Love Unlimited, aanvulde met een werkboek met 27 oefeningen.
Voor het slapen gaan hang ik even met haar aan de telefoon. ‘Onze Man’ hangt ergens in de lucht in de omgeving van San Francisco, onderweg weg naar Hawaii. We missen allebei ons dagelijks contactmomentje met hem. Nu delen we ons gemis met elkaar. Polyamorie.
Vandaag mijmer ik over haar vraag. Mijn hart is open als ik spontaan bel met de metamour van mijn lief, een van de vriendinnen van Onze Man. We hebben een heerlijke band samen. We kunnen onze gevoelens delen en we helen samen oude stukken die we tegenkomen. Dat is wat een open hart doet: je open stellen voor de emoties, het lichaam zijn of haar gang laten gaan, het denken uitschakelen en slechts gebruiken als middel om je hart vleugels te geven.
Mijn vleugels groeien als ik met haar praat. Ja, we kennen beiden jaloezie, op de momenten waarop we verlangen naar meer samenzijn met Onze Man, op de momenten dat we even teruggeworpen worden op onze eigen autonomie en we liever samen willen zijn. Maar meer dan dat ken ik de momenten van vreugde. Van het delen van de liefde. Hoe kun je niet van die man houden, verzuchten we dan tegen elkaar: zoals hij is, vol liefde, altijd bereid om te geven, te steunen en te helen en daarvan te genieten.
Leven met een open hart. Het is doen waar je blij van word. Het is de impuls volgen die ontstaat vanuit je hart, los van de stemmetjes in je hoofd. Leven met een open hart is open staan voor dat wat er is en wat zich aandient. Het omarmen van alle emoties zonder erin te verdrinken. Weten wat er moet gebeuren zonder het met woorden te willen verklaren. In het hart huist het vertrouwen dat alles wat gebeurt, goed is en een reden heeft. Het is weten dat sommige verbindingen met mensen tijdelijk zijn, omdat je elkaar nu iets te leren hebt. Het is voelen dat je lichaamscellen gaan zingen omdat het je blij maakt, dat wat je doet.