De tweelingzielen dynamiek van blijven en rennen blijft ook mij niet bespaard.
‘You criticise yourself for being upset after seeing him. Don’t criticise yourself. Just experience being upset.’
Dat zeggen mijn gidsen tegen me als ik vanochtend vroeg wakker lig nadat ik eergisteren mijn onmogelijke liefde toevallig bijna ontmoette. Bijna, want ik ontliep hem en vluchtte weg, hem achterlatend. De energie van zijn stemming kon ik duidelijk voelen toen hij achter me langs liep, op weg naar het toilet: boos, gekwetst en teleurgesteld.
‘Nu moet ik gaan,’ zei ik tegen onze gezamenlijke vriendin met wie ik toen stond te praten, ‘ik wil hier niet meer staan als hij van het toilet af komt. Ik wil hem echt niet spreken. Dat trek ik niet.’
En ik ging. Tien minuten later vluchtte ik het gebouw uit.
Zelfveroordeling en zelfliefde
Het klopt wat mijn gidsen zeggen. Ik veroordeel mezelf dat hij alweer twee dagen voortdurend in mijn kop zingt. Dat ik snachts weer lig te trillen en de fantoompijn van mijn hunkerende hart voel dat afgesneden is van contact met hem. [Lees meer…]