Het is zomer 2013. Ik ben met mijn toenmalige partner op een natuurcamping. Buiten op een stoel geniet ik van het ruisen van de bomen en de zang van de vogels. Het is zonnig, een licht briesje streelt mijn blote huid. Als ik luister naar het gekwetter van de vogels, begint mijn borstkast zachtjes te trillen. ‘Let the birds heal you,’ zeggen mijn gidsen. Ik vind het een prachtige gedachte dat vogels me kunnen helen en geef me aarzelend over aan hun gezang. Aarzelend, want ik weet dat mijn partner daar moeite mee gaat hebben.
‘Leonie, stop daarmee!’, roept hij hard en dringend naar mij als hij mijn getril opmerkt.
‘Waarmee?’, vraag ik onnozel alsof ik niet weet wat hij bedoelt. Ik doe immers niks.
‘Dat getril. Stop daarmee. Het is niet goed voor je.’
Ik kijk hem hulpeloos aan. [Lees meer…]