Trouwen met jezelf
Wie met zichzelf trouwt schenkt zichzelf de genade van God, over alle acties en handelingen omdat deze zijn gedaan met een zuiver geweten en vanuit een volledig bewust zijn.
Wie trouwt met zichzelf schenkt zichzelf de vrede die hij of zij wenst voor alle mensen: de innerlijke vrede
Wie trouwt met zichzelf schenkt zichzelf de vreugde van de spiegel van de ander en de humor om er met andere ogen naar te kijken.
Wie trouwt met zichzelf, voelt de verbinding met de oneindige eenheid, in zichzelf en met de ander, in de vreugde en in het diepste verdriet
Wie trouwt met zichzelf Weet dat de ander slechts een spiegel is, en kent zichzelf genoeg om te weten wat te doen om zichzelf te beschermen, tegen geweld en andere manifestaties die schadelijk zijn voor het zelfbeeld of zelfvertrouwen, zelfs al weet deze man of vrouw dat ook dit een illusie is, want
Wie met zichzelf trouwt, trouwt met de vele handen van god, van de godin, van de innerlijke mannen, innerlijke vrouwen, innerlijke kinderen en innerlijke babies. Wie trouwt met zichzelf zet zichzelf centraal als middelpunt in de wereld, met als doel de eenheid naar een vreedzame wereld te brengen, in liefde, voorspoed en vertrouwen.
Exclusiviteit is prachtig, maar wat als de roze wolk verdwijnt? – interview in Volzin
Artikel over afgunst, een van de zeven hoofdzonden. Een persoonlijk interview in het tijdschrift Volzin, magazine voor religie en samenleving. ‘Exclusiviteit is prachtig, maar wat als de roze wolk verdwijnt?’
‘Hoogmoed, hebzucht, wellust, afgunst, gulzigheid, drift en traagheid: vanouds staan deze karaktereigenschappen
en bijbehorende gedrag binnen de christelijke traditie bekend als de zeven menselijke hoofdzonden. Willem van der Meiden gaat in gesprek met evenzovele ervaringsdeskundigen. Aflevering 5: relatiecoach Leonie Linssen over afgunst. “Omgaan met verschillende partners kan heling bieden.”
Lees het hele artikel hier.
http://www.liefdedelen.nl/…/uploads/2015/11/Volzin_afgunst_…
We hebben relatieproblemen en komen er samen niet uit, red ons!
Als stellen bij mij in de praktijk komen is dat omdat ze er samen niet uit komen. Ze zijn teleurgesteld in elkaar over hoe de dingen gelopen zijn in hun relatie. Het lukt hen ondanks alle goede pogingen niet om het relatiepatroon en de manier van omgaan met elkaar waar ze in verstrikt zijn geraakt, te keren. Ze hebben allebei een beeld gevormd van hoe de relatie en de manier van omgaan met elkaar zou moeten zijn, en de ander voldoet maar steeds niet aan deze verwachtingen.
Verwachtingen en behoeften
Beiden voelen de pijn van het niet gezien en erkend worden in hun behoeften. Dat de ander maar niet snapt dat je dit of dat echt niet kunt maken? Het is toch niet normaal om zus of zo te handelen? Zelf zou je zoiets nooit doen en dat je partner dat dan zomaar wel doet, het is niet te begrijpen. De partner begrijpt niet waar de ander het over heeft. Waar hij of zij het over heeft zijn in diens ogen futiliteiten, het is niet duidelijk aangegeven en bovendien vindt de partner dat andere dingen veel belangrijker zijn maar die worden niet gezien. De partner voelt zich niet gezien in de positieve intenties van diens gedrag, het is ook nooit goed, er wordt alleen maar geklaagd… Zo is het niet leuk meer samen.
Beiden kijken me aan met vragende ogen: verlos mij! Help ons, want wij kunnen onszelf niet redden.
Daar zit je dan als coach. Want hoe doe je dat, een stel ‘redden’? [Lees meer…]
Het hart en de liefde
Een boom heeft vele armen
Mijn vader heeft er geen
Daarom mag ik me verwarmen
Met takken om me heen
Ik huil mijn stille tranen
Van angst voor het verlies
Ik huil mijn tranen in stilte
Dat is wat ik nu verkies [Lees meer…]
Sterven uit liefde
Ik geef mijn leven aan je uit liefde
Ik laat mijzelf vallen in de vergetelheid van het aardse bestaan
Ik laat mijzelf achter in het huis van je liefde
Dat doe ik, omdat ik met je ben begaan
Ik geef mijn leven uit liefde
Ik weet wat mij staat te doen
Wie zijn leven geeft uit liefde
Weet: dit is hoe ik me met het leven verzoen
Ik geef mijn leven uit liefde
De aarde, die laat ik even los [Lees meer…]
Vandaag huil ik bevroren tranen
Vandaag huil ik bevroren tranen
Tranen van verborgen verdriet
Ze zijn onzichtbaar voor de wereld
Want ik wil niet dat deze ze ziet
Vandaag huil ik bevroren tranen
Ze zitten vastgekoekt aan mijn wang
Van zoveel diep verdriet van binnen
Verdriet, al eeuwen lang
Vandaag huil ik bevroren tranen
Ze zijn niet alleen van mij
Ze wilden bij me naar binnen
Want zo werden de tranen vrij
Vandaag huil ik bevroren tranen
Niet door verdrietig te zijn
Doordat de zon in mijn hart ging schijnen
Smolten deze tranen in mij
Bevroren tranen van een moeder
Die liever geen moeder wilde zijn
De willoosheid diep verborgen
Zo kwam het kind in mij
Bevroren tranen van een vader
Die de zachtheid al eeuwen had gemist
Die niets anders kon dan eisen
Van de vrouw die hij zo had gemist
Als de tranen zijn gesmolten
Als de tranen er mogen zijn
Dan zul jij ze kunnen huilen
Dan zul jij er mogen zijn
Als de tranen mogen lopen
Van dat diepe stille verdriet
Dan pas gaat je hart weer open
Als jij jezelf weer ziet
Zo doet de een wat voor een ander
En maken we elkaar een beetje blij
Bevroren tranen horen te lopen
Dan schijnt de zon ook weer in mij
De zon, het leven en de liefde
Het danst soms op en neer
Van bevroren en verborgen tranen
Naar een groot diep meer
Wie niet huilen kan kan niet lachen
Het is de wereld op zijn kop
Wie bevroren tranen huilt uit liefde
Haalt de misere uit het slop
De dag dat jij weer kunt lachen
Komt er stilletjes weer aan
Zodat er tranen zijn van vreugde
Ontroering over wat is weggegaan
Jouw leven kan weer stromen
Op een dag, zomaar in mei
Dan zullen we samen dansen
En zijn we beiden blij
Jouw hart, het mag nu open
Laat je gezicht maar zien
De tranen mogen lopen
Het is vreugde wat jij verdient
Het is recht van je geboorte
De vreugde van het er mogen zijn
De aarde heet je welkom
Het leven mag er zijn.
© Leonie Linssen, 25-01-2017
Raak me aan – gedicht van Mieke Vulink
RAAK ME AAN
Raak me aan, waar de liefdeloosheid nog bestaat
Raak me aan, waar mijn hart is verkild
Raak me aan, waar mijn botten versteend zijn geraakt
Raak me aan, waar mijn stem is verstild
Raak me aan, waar ik mij nog verschuil vanuit angst
Raak me aan, waar mijn vuur is gedoofd
Raak me aan, waar mijn boodschap verdween in de wind
Raak me aan, waar mijn kracht is geroofd
Raak me aan, waar mijn tranen gestold zijn van wanhoop
Raak me aan, waar onwaarheid mij vond
Raak me aan, waar de duisternis mij deed geloven
Dat mijn Goddelijkheid niet bestond
Jouw hand brengt genezing, zo warm en zo zacht
Lief hogere Zelf, raak me aan
Raak mijn Ziel, zo vol wijsheid, vol klank uit de Bron
Lief hogere Zelf, kom we gaan
Gaan naar de vlam die zo trouw is gebleven
Gaan naar het eind van de nacht
Gaan naar waar mensen elkaar weer omhelzen
Gaan naar waar Liefde ons verwacht
Gaan naar de Waarheid die nu weer van mij is
Gaan naar de Zon in mijn lijf
Gaan naar de Tempel waar ik word geboren
Gaan naar waar ik zeg: IK BLIJF
Gaan naar mijn plek waar mijn Licht nu blijft stralen
Gaan naar de Bron, zo dichtbij
Gaan waar we vliegen langs bergen en dalen
Voorbij de dood – We zijn vrij
©
Eenzaamheid van de monopartner
Veel monogame mensen die besluiten om toch in de relatie te blijven met hun polyamoreuze partner, vinden het moeilijk om dit te delen met de buitenwereld. Ze kunnen het zelf maar amper volgen, willen hun partner niet kwijt of hun gezin niet in de steek laten. Ze worstelen met hun acceptatieproces en zitten al helemaal niet te wachten op alle goedbedoelde adviezen van hun omgeving, als ze er al over durven te praten.
Mening en oordeel
Want de omgeving heeft vaak al hun mening of oordeel klaar. ‘Joh, als je er niet tegen kunt, dan stop je er toch mee? Stuur je man/vrouw de laan uit, dat pik je toch zeker niet, zo’n extra liefde? Ik zie toch dat het jou verdriet doet?’ De welgemeende emoties van de omgeving steunen misschien even, maar uiteindelijk helpen ze niet. Zeker niet als de mono blijft worstelen met problemen als gevolg van de polyamoreuze relatie. [Lees meer…]
Kom niet dichterbij, want ik wil het zo graag – de rigide karakterstructuur
De rigide karakterstructuur als middel om jezelf in relaties in beeld te brengen. Ik deed het afgelopen zondag, bij de biodanzadag karakterstructuren, onder de bezielde leiding van Yvonne Sep en Elevine Mientjes.
‘Papa, wil je met me trouwen?’ vraag het kleine meisje aan haar vader. Een vraag van zoveel kinderen, die wanneer hun seksualiteit ontluikt terwijl hun hart nog volledig open is, evenals de verbinding met het universum. Als de vader (of bij jongens, de moeder) afwijzend en afkeurend reageert en het kind voelt zich daardoor afgewezen, ontstaat er een identiteitscrisis op het gebied van intimiteit en seksualiteit. [Lees meer…]
Waar liefde huist, is haat overbodig
Als iemand je iets vreselijks heeft aangedaan, liggen gevoelens van haat op de loer. Heel menselijk en logisch, maar niet altijd even effectief. Het uitleven van haatgevoelens middels wraak nemen of anderszins, zorgt eerder voor grote drama’s dan voor opluchting. Het is de weerspiegeling van je eigen innerlijke oorlog. Hoe ga je om met gevoelens van haat?