Veel mensen vieren de feestdagen vanuit een gevoel van verplichting. De familie rekent nu eenmaal op je komst. Jullie doen het al jaren zo, het is een gewoonte en traditie en wee je gebeente als je daar verandering in durft aan te brengen. Je weet zeker dat een ander besluit je niet in dank wordt afgenomen en dus schuif je ook dit jaar opnieuw aan de dis met mensen waar je eerlijk gezegd helemaal geen zin in hebt. Nou ja, ome Karel gaat nog wel, maar tante Agaath! Of wat te denken van je eeuwig zwijgende brommende zwager, je eigenwijze broer of je rebbelende schoonzus uit wiens mond geen fatsoenlijk woord komt?
Tijdens de feestdagen worden we soms gedwongen met mensen te zijn met wie we niet willen zijn. Familie krijg je, die kies je niet. Dus heb je geen keuze. Je schuift aan tafel en probeert er het beste van te maken. Je slikt je irritaties in en aan het eind van het lange weekend verzucht je tegen je partner: volgend jaar gaan we het anders doen hoor. Dit doe ik echt niet meer! Om het jaar erop weer opnieuw te belanden in dezelfde situatie, want ja… ze rekenen toch echt op jou en je wilt geen spelbreker zijn. Kan het eigenlijk wel anders? [Lees meer…]
Ik stap opnieuw de wereld in
Iemand haten is altijd verbonden met liefde. Als je iemand niet zou haten, is er ook geen vuur. Zolang er een reden is om te vechten, is er nog liefde of een verlangen naar liefde. Pas als iemand onverschillig is geworden en als iemand geen verbinding voelt met zien het lijden van een ander, dan pas is de liefde voorgoed gedoofd. De liefde is versteend.
Zo hadden ze ook bedacht om een kinderboekje te maken zodat kinderen al heel jong bewust kunt maken dat er
In de horizontale as die door je hart naar je armen loopt, waarin uitdrukking wordt gegeven aan geven en nemen, kun je ervaren dat wat jij geeft, niet gezien of ontvangen wordt door de ander. Maar we zijn in die zin spiegels voor elkaar. Wat we de ander verwijten,
Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. We hebben onze eigen waarden en normen in liefde delen en ondervinden er hinder van als de ander niet doet wat hij of zij zegt. In liefde delen zijn afspraken maken met elkaar van belang zodat het speelveld naar buiten en elkaar toe duidelijk is. Buiten dat is een goede communicatie onontbeerlijk. Wat moet je geloven? Wat iemand doet of wat iemand zegt? En hoe kun je nu congruent communiceren?
Jouw geliefden kunnen jou van alles spiegelen en vaak zijn we gewend de verantwoordelijkheid voor ons geluk in handen van onze partners te leggen. Maar zij kunnen nooit verantwoordelijk zijn voor wat jij te leren of te transformeren hebt. Hun taak is om jou te spiegelen. Wat heb jij te leren? Is het grenzen stellen, jezelf uitspreken, kleur durven bekennen, je plek innemen of jezelf groter of juist kleiner durven maken en daarmee de ander ruimte geven zichzelf te zijn? 