De afgelopen weken gaat alles anders dan ik dacht, of dan ik verwacht of gehoopt had. Want een boek uitgeven dat al tien jaar ligt te wachten op het juiste moment, is voor mij zelf een feest waard, maar blijkbaar zijn er niet zoveel mensen die de behoefte voelen dit feest met mij te vieren. Desalniettemin is het gaaf om te merken dat ondanks alle tegenslag, ik steeds weer in mijzelf blijf geloven, vertrouwen heb en alleen maar kan denken: en toch moet het boek de wereld in. Het is wat mijn hart wil en sinds 2011 en mijn genezingsproces van borstkanker, is het mijn hart dat ik leidend laat zijn.
Afgelopen weekend was ik in het appartement van mijn moeder dat ontruimd moet worden omdat ze voorgoed naar een ander verzorgingstehuis gaat. Daar vond ik ook de bewaarde berg uitgeprinte mails die ik tijdens mijn wereldreis in 2001-2002 verstuurd had. Zelf was ik die mails al lang weer kwijt. Tussen de mails zaten ook twee persoonlijke antwoorden van mijn vader, die dit met zijn twee vingers tikte op de computer van mijn zus. [Lees meer…]