Verlangen naar vrijheid

Veel mensen die liefde willen delen met meer dan een persoon tegelijk, verlangen naar vrijheid. Weg van het monogame keurslijf dat hen in een paradigma stopt van grenzen, kaders en afspraken. Liefde en seks met een persoon tot de dood ons scheidt? Welnee…. Liefde wil vrij kunnen stromen, ook buiten de relatie om. Er zijn zoveel mooie mensen om van te houden. Toch? Als jij dat tenminste ook wilt… 

Verschillende verlangens

De meeste mensen die bij mij in de praktijk komen, doen dat niet omdat liefde delen moeiteloos gaat. Ze willen het wel, maar botsen tegen allerlei beperkingen aan. Meestal is dat, omdat verlangens van betrokkenen niet met elkaar overeen komen. Het stel dat jarenlang bij elkaar is, ruimte gaat geven voor liefde delen en dan is daar ineens die andere partner die ook verliefd wordt, maar die monogaam is en jouw partner het liefste helemaal voor zichzelf wil hebben. Dan valt er ineens een bom op het hart van liefde delen.

Ego of hart?

Ons ego gaat zich er mee bemoeien. Of we dat nu willen of niet: het bestaat en het doet zijn best om alles wat jij als mens bedenkt op het gebied van de liefde, voor elkaar te krijgen. Het is immers jouw verlangen, jouw hart, jouw visie, jouw mening, jouw behoefte. Die komt voort uit jouw persoonlijkheid. En als dat in het gedrang komt, protesteert het lichaam met heftige fysieke sensaties, oftewel emoties doen zijn intrede. Meestal hebben deze een onderliggende boodschap. Als we er naar durven te luisteren.

Als ik niet krijg wat ik wil, die vrijheid bijvoorbeeld, voel ik me benauwd. Dan krijg ik een druk op mijn borst en wil ik weglopen. Weg van jou die mij beperkt. Weg naar die ander waar ik naar verlang, of weg de natuur in. Niemand gaat mij vertellen wat ik moet doen. Ik ben nog altijd mijn eigen baas!

Als ik niet krijg wat ik wil, liefdevolle aandacht bijvoorbeeld, omdat jij op je telefoon steeds met die ander zit te appen, voel ik me vergeten en eenzaam. Dan krijg ik een druk op mijn borst en wil ik je door elkaar rammelen. Maar mijn hoofd zegt dat ik het jou moet gunnen en mijn hart vindt dat ook zo. Maar waarom voel ik me dan zo verdrietig en afgewezen?

Als ik niet krijg wat ik wil, aandacht van jou die getrouwd is met die ander, dan voel ik me in de steek gelaten. Ik kan toch voelen hoeveel je van me houdt! Ik kan toch merken hoe je naar mij verlangt! Als je mij maar eens die kans zou geven, dan zou ik je laten zien dat ik je bij mij veel gelukkiger gaat zijn dan bij jouw partner. Ik voel de druk op mijn borst, het verlangen verscheurt mijn hart. Is dit nu liefde? Waarom geef je het mij niet?

Focus of dwang?

Als we ergens op gefocust zijn, en vastzitten aan de gedachte hoe het anders zou moeten zijn dan we  in de realiteit ervaren, zitten we gevangen in ons ego. Het zorgt voor stress en onmacht en dat voelt niet vrij. Is dat erg? Welnee. Is dat lastig? Jazeker. In ieder geval als je er samen niet uit komt met elkaar, want openlijk communiceren over wat je ervaart, is nog altijd een van de belangrijkste tools voor liefdevol relateren.

De weg naar vrijheid

Als het niet gaat zoals we willen, zijn er in wezen drie mogelijkheden die leiden naar vrijheid:

1. je accepteert wat er is. Dat kan zijn je gevoel, maar ook de situatie. Als je iets of iemand kunt accepteren of omarmen, kan de aandacht weer naar andere dingen stromen. Wat kun jij nu doen om jezelf gelukkig te maken?
2. Je probeert de situatie te veranderen. Dat kan zijn door in gesprek te gaan met de ander over wat je ervaart. Het kan ook door met een onafhankelijke derde te praten die je misschien andere inzichten geeft over jouw of jullie situatie. Met zijn drieen praten en andere afspraken maken, is ook een mogelijkheid, evenals werken aan jouw gevoelens van jaloezie of andere dwingende emoties.
3. Je gaat weg van de situatie. Dat kan zijn door de relatie te verbreken, maar het kan ook betekenen dat je even jezelf terugtrekt door bijvoorbeeld het boeken van een retraite voor jezelf.

Vrijheid is in die zin een illusie. Wie volledig vrij wil zijn, zegt eigenlijk zich niet te willen verbinden met een ander. Ook mensen die poly zijn en die relateren met heel veel partners, kunnen zich onvrij voelen. Als je relateert, heb je te maken met gevoelens en grenzen van anderen. Vrijheid is niet volledig je eigen zin doen en de ander met eigen emoties laten rondlopen. Dat is onverschilligheid of egoïsme.

Vrijheid is afstemmen

Werkelijk vrij zijn gaat over afstemming met elkaar. Over vrede kunnen hebben met een besluit en met de consequenties van een keuze, die je samen maakt. Niet met twee, maar liefst met drie, waarbij er respect is voor ieders verlangen. Daarvoor moet je soms een compromis sluiten. Soms druist dit in tegen het verlangen van een ander. Dat kan. Daarmee geef je de ander het geschenk om met diens emoties te leren omgaan, of om een nieuwe manier te vinden om er mee om te gaan. Door grenzen op te rekken, of juist door er voor te gaan staan juist omdat jij altijd degene bent die zich zo in kan leven in de ander. Betrokken blijven met elkaar is daarbij wel wenselijk. Onderzoek hoe je dit vorm kunt geven en wat passend is. Relateren doe je tenslotte niet alleen.

Aanbod

Worstel jij in je relatie met gevoelens van vrijheid, of met de gevolgen van de keuze die jouw partner maakt omdat hij of zij vrij wil zijn? Wil jij er graag eens over sparren met een coach die gespecialiseerd is op dit gebied? Maak een afspraak voor een online verhelderingsgesprek of een afspraak in mijn praktijk. Voel je welkom!