Van levensmoe naar nieuwe geboorte

Hij was levensmoe. Half december 2014 belde mijn collega Loes Koot mij. Ze had een cliënt K. die door de psychiaters uitbehandeld was en die bij de Levenseindekliniek had aangeklopt om een einde te mogen maken aan zijn leven. Hij was nog jong en had een zoontje van vier jaar. Toch kon hij het leven niet meer aan. Loes vertelde me dat ze hem na het coachtraject dat hij vanuit het UWV bij haar gevolgd had, niet los kon laten. Haar moederhart huilde bij het idee dat hij zijn zoontje achter zou laten. Ze had hem aangeboden om regelmatig gratis bij haar te komen praten, onder de voorwaarde dat hij niet uit het leven zou stappen zolang hij bij haar kwam. Hij ging akkoord en zou het haar laten weten als het zo ver was. Ergens in januari 2015 had hij een datum gepland. Het wachten was op het document van de psychiater dat hem officiële toestemming zou geven. Een document dat in de lente van dat voorjaar volgde.

De moed van mijn ziel

Toen ik Loes hoorde vertellen over K., overviel me een acuut gevoel van overmoed. ‘Stuur hem ook maar bij mij langs, dan kijk ik wel even in de poppetjes van zijn ogen’, grapte ik. Diep van binnen voelde ik namelijk dat ik hem kon helpen. Hoe? Ik had geen flauw idee. Loes had hetzelfde gevoeld en me daarom gebeld. Twee dagen later zat hij bij mij in de praktijk.

Hoogmoed komt voor de val?

Mijn hoofd maakte overuren voordat hij kwam. Wie was ik in hemelsnaam dat ik dacht dat ik hem kon helpen? Wat zou ik als coach nog kunnen toevoegen na al die therapieën als zelfs een psychiater had vastgesteld dat deze cliënt onbehandelbaar was? Ik was immers maar een gewone coach, zelfs zonder therapeutenopleiding. Grofweg wist ik iets van psychopathologie omdat ik het ooit geleerd had in een bijscholing, maar de inhoud van alle labels was ik al lang weer vergeten. In tegenstelling tot Loes kon ik er ook niet mee werken. Waar begon ik in hemelsnaam aan?

Toch ‘wist’ ik diep in mijn hartdat ik iets voor hem kon betekenen. Ik stemde me af op mijn hart en nam me voor enkel en alleen mijn innerlijke impulsen te volgen en me niet te laten leiden door mijn hoofd. Wat een uitdaging!

‘Ik weet niet waar ik aan begin,’ zei ik tegen K. ‘Ik weet niets van je alleen maar dat je een ellendig leven achter de rug hebt en dat je er uit wilt stappen. Ik ga straks in je ogen kijken en verder laat ik me volledig leiden door boven’, zei ik terwijl ik naar het plafond wees. ‘Ik heb namelijk een bijzonder lijntje met de andere wereld sinds mijn genezingsproces van borstkanker en sinds mijn broer in diezelfde periode overleed. Ik ga je geen geld vragen voor deze sessie. Ik weet niet hoe lang het duurt vandaag en wat er gaat gebeuren. Ik neem de volledige vrijheid en werk buiten alle kaders en grenzen die ik als coach geleerd heb. We noemen dit Project X, niets meer te verliezen.’ K. knikte en ging akkoord. Hij had immers niets meer te verliezen.

Ogen als spiegels van de ziel

Toen ik in zijn ogen keek, zag ik dat al het licht uit zijn ogen verdwenen was. Het was een grote pikdonkere massa. Even later zag ik beelden van het geweld dat hij had moeten doorstaan in zijn jeugd. Er rolde een traan uit mijn ogen. Geen enkel kind verdient het om in elkaar getrapt te worden. Wat had hem zo ver gebracht dat hij niet meer wilde leven?

Ik bleef kijken in de zwarte tunnel van zijn oog. Vervolgens zag ik beelden van een klein jongetje dat helemaal alleen was op een vuilnisbelt met afval. Niemand om mee te spelen. Ook zag ik dat het hart van de volwassen man die hij nu was, zo donker en groot was, dat het niet meer in zijn lijf paste. Het had wel een meter in doorsnee en keek toe hoe zijn ziel het naast zijn fysieke lichaam op de grond zette. Het was te zwaar geworden om nog zelf te dragen. Zijn hart was net zo pikzwart als de diepe donkere leegte in zijn ogen.

Even sloeg de paniek toe. Weer bemoeide mijn hoofd zich ermee. Hoe kreeg ik hier in godsnaam leven in? Ik had geen idee waar ik moest beginnen! Ik maakte opnieuw contact met mijn hart, verbond me met hem en besloot dat alles er mocht zijn. Ik had immers niets te verliezen. Ik hoefde helemaal niets, alleen maar liefdevol aanwezig te zijn.

Vrouwenhulp vanuit de andere wereld

Al snel verscheen er hulp van ‘boven’. Minstens 80 vrouwenzielen gingen om zijn hart grote donkere hart zitten. Ze hielden elkaars hand vast en zongen liefdevolle mantra’s. Al die tijd keek ik in de donkere leegte van zijn oog. Na tien minuten was er nog niets veranderd. Ik begon de hoop op verandering al op te geven maar de vrouwen gingen onverstoorbaar door met het zingen van hun mantra: ‘Oooooohmmmmamaaaaa’

En verhip. Na een goed kwartier bubbelde er zowaar een heel klein gouden hartje uit het grote zwarte hart. Het werd door de engelen naar de eerste man uit de mannelijke voorouderlijn van K. gebracht. Die nam het gouden hartje dankbaar en verblijd in ontvangst. Steeds opnieuw verscheen er een gouden hartje uit het donkere hart dat door de engelen naar de volgende man in de mannenlijn werd gebracht. Zo werd het grote donkere hart steeds kleiner, totdat er nog maar één klein gouden hartje over was. Dat hartje werd door de engelen in het hart van K. geplant. Ik glimlachte want precies op dat moment verscheen er een heel klein lichtje in zijn ogen. Het ontroerde mij enorm.

Liefdevol bewustzijn

Onvoorwaardelijke liefde is de meest krachtige energie ter wereld. Het transformeert. ‘Hoe voel je je nu?’, vroeg ik aan K. ‘Wel rustig’, antwoordde hij. Mijn soulteam gaf me aan dat het nog twee weken zou duren, voordat K. zich bewust zou worden van de veranderingen die zich hadden voltrokken. Met kerstmis zou hij het zich realiseren. Mijn nieuwsgierigheid werd dus nog even op de proef gesteld. Want natuurlijk verlangde ik er naar dat wat ik deed effect zou hebben op zijn wens om te sterven. Het leven is immers bedoeld om te leven.

Kerst als nieuwe geboorte van het licht

In die kerstperiode van 2014 was ik bij mijn tweelingzielenzus in Amerika. Ik liep er door een prachtige natuurlijke tunnel in een grot en in het midden van de tunnel stond ik stil. Welke kant ik ook op keek: het was licht. Ik stuurde hem twee foto’s van beide uiteinden, met de woorden: ‘Wat je ook kiest, het leven of de dood: er is altijd licht aan het eind van de tunnel.’

In januari 2015 sprak ik hem weer. Hij vertelde me dat hij zijn plan om het leven te beëindigen, uitgesteld had. Met kerst had hij bedacht om zich voorlopig op zingeving te storten. Van binnen juichte ik. Wat een heerlijk bericht! Nu was het nog afwachten of het ook zo zou blijven…

Het gaat meer dan goed met K. sinds hij gekozen heeft voor het leven en de liefde heeft omarmd. Hoewel hij afscheid moest nemen van zijn zoon, verwacht hij met zijn vriendin een kindje. Loes heeft nog regelmatig contact met hem; hij maakt mooie dingen.

Volledige vrijheid in begeleiding

Het grootste geschenk dat ik van K. mocht ontvangen, is de ervaring om me volledig vrij te voelen in mijn begeleiding, zonder te bedenken wat er ‘goed’ is of ‘nodig’ is. Geen regels of kaders, enkel en alleen me afstemmen in liefde op de mens tegenover mij. Daarbij beseffende dat ik het niet alleen doe, maar in co-creatie met mijn soulteam. Een team van gidsen en begeleiders vanuit de andere wereld die er voor mij zijn, sinds ik mijzelf met al mijn schaduwkanten omarmd heb door vele vorige levens te aanschouwen waarbij ik de meest ellendige dingen heb gedaan. Ik leerde mezelf en de ander de ander te vergeven.

Vergeving als sleutel naar zelfbevrijding

Moed hebben is angst voelen en toch de impulsen van je hart volgen. Het doet je beseffen dat je nooit alleen bent, en dat je veel verder kunt reiken dan je gewend bent. Mits je durft!

Inmiddels zijn we meer dan een jaar verder. Ik heb mijn manier van werken omgegooid en begeleid mensen nu volledig vanuit deze innerlijke vrijheid.  Mijn soulteam fluistert me vooraf in hoe lang er nodig is om een omslag te bereiken met iemand. Soms is het een halve dag, vaak een hele dag en soms komt er een vervolg op een andere manier. Het transformeren van deze diepste traumatische energie, doe ik tijdens een Relatie-Intensive. Daar gebeurt het. Daar vindt de bevruchting plaats van de weg naar een nieuw leven, naar een nieuwe geboorte.

Het sterven van de dood ontkiemt in het verlangen naar een ander leven. K’s leven kreeg een bijzondere wending door keuzes en zijn vriendin is zwanger van een kind dat welkom is in liefde.

Viering van Pasen, viering van nieuw leven

We vieren nu het feest van Pasen. Ken je de betekenis van dit paasliedje?

Pallem pallem Pasen, ei – koer – ei
over ene zondag krijgen wij een ei
een ei is geen ei, twee ei is een hallef ei
drie ei is een paasei

Eén ei is niets: ieder mens heeft de ander nodig. Twee ei is pas de helft van de mens, het zintuiglijke en lichamelijke deel. Drie ei is de drie-eenheid van lichaam, ziel en geest, dat is het werkelijke paasei. Het is prachtig om deze drie-eenheid met elkaar te verbinden in een nieuw leven. Vrolijk Paasfeest!

Loop jij tegen onverwerkte thema’s aan die te zwaar zijn om nog zelf te dragen? Durf jij het eerste zaadje te planten voor een nieuw leven? Maak dan nu een afspraak voor een verhelderingsgesprek om te onderzoeken of de Relatie Intensive iets voor jou is. Na afloop kunnen we samen bepalen wat voor jou de beste weg is. Voel je welkom. 

Ja! Ik plant nu mijn zaadje naar een nieuw leven en maak een afspraak voor een verhelderingsgesprek.

PS1: de informatie over Pasen komt uit dit artikel.
PS2: deze blog is met toestemming van K. geschreven en gepubliceerd.