Valentijnsdag staat van oudsher in het teken van het uiten van jouw geheime liefde aan diegene die dat nog niet weet. In die zin staan polyamoreus leven en Valentijn haaks op elkaar. Want bij polyamorie is er geen sprake van geheimhouding of stiekem gedoe, maar zijn alle betrokkenen op de hoogte van elkaars bestaan en hebben zij afspraken hoe om te gaan met elkaars grenzen en behoeften.
Sinds de transmissietraining bij Alex Vartman heb ik ontdekt dat het mij openstellen voor meer liefde in mijn leven, me veel gemakkelijker afgaat dan voorheen. Dat heeft geresulteerd in een aantal nieuwe liefdes in mijn leven. De wijze waarop de liefde zich in mijn leven openbaart is iedere keer weer anders. Ik geniet enorm van al die verschillende soorten liefde. De ene keer is de verbinding vooral op zielsniveau en dan weer uit de liefde zich zonder woorden in het samenzijn en het genieten van de intimiteit. Door al die verschillende aspecten van de liefde te mogen leren kennen en leven voel ik mij een rijk en gezegend mens. Dit is wie ik ben.
Het gemeenschappelijke van al deze liefdes is, dat achter iedere liefde partners staan die van hen houden. Daarbij heeft ieder mens zijn eigen processen aan te gaan en zijn er grenzen waar ik rekening mee te houden heb. Liefde kan er altijd zijn, maar de manier waarop de liefde geleefd wordt, verschilt hierdoor. Soms zijn er van die dagen waarop ik ontdek dat ik niet alles in de hand heb. Dat besef ik weer dat ik geen invloed heb op de pijnlijke processen van anderen, of op de grenzen van een ander. Dat is lastig, want dan komt ook al snel het ego van de relatiecoach om de hoek die wel meent te zien hoe dat allemaal opgelost zou kunnen worden, als die ander maar…vul maar in. Ook twijfel ik of ik het juiste doe en of ik niet toch anders moet reageren. Maar hoe dan?
Sja, de betweter in mij, de bemoeial, de perfectionist, de ongeduldige en ook rupsje nooitgenoeg die vooral wil genieten van het leven en de liefde zitten mij dan dwars. Vandaag heb ik daar weer last van. Dan zit ik met al die liefde in mij voor zoveel mensen vooral mezelf in de weg. Erover praten met mijn lief helpt dan ten dele. Daarbij word ik me vooral bewust van het feit dat ik niet los kan laten wat ik los wil laten. Vermoeiend! Voor dat ik het weet ga ik mezelf genadeloos op mijn kop geven, baal ik van mezelf en vind ik mezelf een stumper die maar wat aanrotzooit in de liefde. Dat nog wel voor een polyamoreuze relatiecoach! Ego dus.
Dan rest mij maar een ding en dat is terug te gaan naar mijzelf. Want uiteindelijk is de basis voor alle liefdesrelaties in je leven, de relatie die je hebt met jezelf. De kunst is om juist op die momenten dat je het moeilijk hebt, onvoorwaardelijk van jezelf te houden. Dat betekent van jezelf houden, met al je beperkingen, met al je ontwikkelpunten, met al je onvolmaaktheden. Als je contact kunt maken met de liefde voor jezelf, dan verzacht alles.
Voor mij betekent het mezelf even terugtrekken in de stilte en met liefdevolle acceptatie naar mezelf kijken. Daarna kan ik weer lachen om mijn eigen onhandigheid, om mijn ongeduld, om het niet weten hoe dingen aan te pakken. Ik besef dat niets doen ook een hele goede optie is en dat mijn aandacht richten op de dingen waar ik wel invloed op heb, veel beter werkt. Dus hup, vanmiddag gaat de nieuwsbrief de deur uit. Er staan immers weer een aantal prachtige events op de kalender die ik graag met de wereld wil delen.
Enne…heb je nog wat liefdesinspiratie voor jezelf nodig: luister dan even naar dit prachtige lied van Harrie Jekkers: ik hou van mij.
Want uiteindelijk is er maar een relatie die een heel leven lang duurt, en dat is de relatie met jezelf. Dat heeft Harrie Jekkers heel goed begrepen!
En jij? Lukt het jou om vandaag een beetje van jezelf te houden?
Heel veel iefdes in het leven doet me aan Queen denken; to much love will kill you.
Ha Mark, je hebt helemaal gelijk en zoals je het beschrijft klinkt het ook super haha. Die controle, jawel, dat is juist waar ik op dit moment tegenaan loop (au au) en van de andere kant ontdek ik daardoor ook wel weer opnieuw mijn eigen kracht. De dualiteit van het leven zeg maar. Precies zoals het hoort…
Mooi gezegd, een stumper die wat aanrotzooit in de liefde. Is dat niet juist de essentie van liefde dat het ten aller tijde aanrotzooien is? Is dat nu ook niet juist wat het zo aantrekkelijk maakt omdat het ons stuurt naar kanten van onszelf waar we geeb enkele controle over hebben?
ook al gedaan! (Y)
Toeval bestaat niet. So Chicken stuurde vandaag een prachtig artikel met zes tips voor zelfacceptatie. http://www.sochicken.nl/jezelf/accepteer-jezelf-in-6-stappen.html?awt_l=9ONUC&awt_m=1a_kOHhV5GPieS
Lezen dus!
Ja, vandaag lukt dat prima! 😉 😀
Deze is ook errug goed vind ik (als aanvulling op Harrie Jekkers);
http://www.youtube.com/watch?v=b3rZkCiR5XI#t=4m33s