Het effect op lichaam en geest van valsspelen.
Afgelopen weekend was ik met mijn lief bij mijn ouders om een potje te kaarten: Amerikaans jokeren. Dat is iets wat we regelmatig doen. Ik geniet er van en mijn ouders nog veel meer en daar geniet ik het meeste van. Kaarten is iets waar ik mee opgegroeid ben. Als ik als kind logeerde bij mijn tante en oom werd er altijd gekaart. Mijn oom, die al vele jaren geleden overleden is en met wie ik sinds een jaar weer een bijzonder lijntje heb, daagde me onlangs uit om een keer vals te spelen. Uit eerbetoon aan hem. Hij knipoogde er lachend bij.
Valsspelen of eerlijk zijn?
Nu is valsspelen iets wat niet in mijn systeem zit. Ik ben opgevoed met de waarde ‘eerlijk zijn’ en mijn moeder zag het aan me als ik loog. Een uitnodiging om vals te spelen, sja. Mijn oom speelde regelmatig vals als hij kaartte. Iedereen wist dat van hem en naast gefoeter als het uit kwam, werd er ook om gelachen. Ik keek tegen hem op, want valsspelen, dat durfde ik echt niet!
Een extra joker
Tot afgelopen weekend. Opnieuw daagde mijn oom me uit. Toe, een keertje! Neem het leven niet zo serieus! Na wat voorzichtig oefenen met het achterhouden van een joker, deed ik het uiteindelijk twee keer echt. Het eerste potje verloor ik ondanks de extra joker. Het laatste potje won ik dankzij mijn extra joker, waardoor ik ‘het dubbeltje’ won, de winst voor de beste speler van deze ronde.
Met gemengde gevoelens reed ik met mijn lief naar huis. Ik had minder verloren dan ik anders gedaan zou hebben maar ik ontdekte: ik vind het helemaal niet leuk dat ik zo gewonnen heb. Ik vertelde het aan mijn lief die in de eerste instantie verontwaardigd reageerde. Maar hij was ook net als ik nieuwsgierig naar wat er in mij gebeurde. En dat was een heleboel!
Contact met de sluier
Geef een reactie