SPAGAAT IN DE LIEFDE
De bijzondere en ingewikkelde tijd waarin wij leven laat zich ook in de liefde gelden. Vroeger werden de kaders van de liefde bepaald door de sociaal-maatschappelijke conditioneringen. Alleen de huwelijkse staat tussen 2 volwassen mensen werd geaccepteerd, in een wereld die door de verzuiling ook nog eens heel overzichtelijk (en beklemmend) was. Gehuwden die gingen scheiden werden met de nek aangekeken. Het leven was hard maar simpel.
De liefde als leerschool
Nu zijn wij in de liefde echter zelf geheel verantwoordelijk …100%. En dat is lastig. Alle soorten en maten van liefdevolle verbindingen zijn mogelijk en (grotendeels ook) geaccepteerd. De liefde is daardoor een speeltuin, een proeflokaal, een kermis, een (harde) leerschool. …Alles kan, en alles is mogelijk…maar wat willen wij nu echt? Hoever zijn wij bereid om in/voor de liefde te gaan? En wat hebben wij werkelijk nodig in de liefde?
Tot voor kort zaten wij in groep 1 en 2 van de basisschool der liefde. Onze liefde werd grotendeels bepaald en beperkt door de krachten van het ego…nodig hebben, financiële en emotionele afhankelijkheid, jaloezie, status, pronken, drama’s, projecties, beschermen, claimen en talloze andere egokrachten vormden met elkaar de kaders waarbinnen de liefde zich afspeelde.
En nu?
Nu wij echter geestelijk groeien en ontwaken, wil een toenemend aantal mensen ook geestelijke volwassenheid in de liefde. Meer échte liefde, meer geestelijke verbondenheid, meer wezenlijk contact op een dieper geestelijk en emtioneel level maar zonder alle emotionele drama’s …
Dat is de wens….wel liefde, maar geen drama’s ….geen ellenlange (en soms oeverloze) gesprekken over onverwerkte zaken uit het verleden ….maar zijn wij al wel zover? Overvragen wij onszelf en de ander niet? Kunnen wij al wel écht liefhebben? Soms wel, maar vaak genoeg ook niet. Ziehier de spagaat der liefde in de 21e eeuw.
Man én vrouw zijn inmiddels financieel en emotioneel steeds zelfstandiger en gelijkwaardiger. Dat is natuurlijk een zegen….Maar waar een huwelijk vroeger een vanzelfsprekend gevolg was van een verliefdheid, komen tegenwoordig eerst alle afvinklijstjes aan bod. Door onze eigen geestelijke groei, verwachten wij ook meer van onze geliefde, en als onze geliefde niet aan onze wensen en verlangens (en eisen) voldoet, belet niets ons hem/haar weer los te laten. Want alleen is het leven ook goed (of toch niet?).
Superman/woman
Op alle fronten ligt de lat in de maatschappij hoger. Zo ook in de liefde. En door alle teleurstellingen in de liefde wordt de lat (vanuit angst) ook steeds hoger gelegd. Wij zoeken/eisen/verlangen dat onze geliefde een superman/woman is …en nemen met minder geen genoegen. Aan de ene kant wij verlangen wij innig naar liefde en verbondenheid, maar aan de andere kant koesteren wij ook onze vrijheid en onze eigenheid. En onze (aankomende) geliefde dient te passen bij dit wensenpakket. Maar in de praktijk blijkt dat het lastig is om de geliefde te vinden die 100% bij onze behoeftes past.
Al deze zaken zorgen er voor dat wij de liefde een complexe en onbegrijpelijke grootheid vinden.
- Wij omarmen de liefde …en wij vrezen de liefde
- Wij verlangen naar liefde …maar wij creëren telkens drama
- Wij willen geliefd worden …maar kunnen lang niet altijd liefhebben
- Wij willen verbonden zijn ….en ook vrij zijn
- Wij willen met de ander zijn ….en ook alleen zijn
- Wij willen geld verdienen ….maar (in de liefde) ook gelukkig zijn
- Wij zoeken naar acceptatie …maar wijzen de ander al snel af
- Wij zoeken naar veiligheid …en zoeken die bij/in de ander
Bewustzijn
De spagaat in de liefde is niets anders dan de spagaat in ons eigen bewustzijn. Door de overgang van het oude egobewustzijn naar het nieuwe hartsbewustzijn is de liefde op drift geraakt….zo binnen, zo buiten.
Wij weten wél hoe wij de liefde willen hebben, maar wij zijn nog lang niet altijd in staat om op de gewenste (en gedroomde) wijze in liefde te leven.
Aart van Wijk
Heel goed onder woorden gebracht! Mooi!
Wow! Concreet…to the point…en heel liefdevol
Mooi… en heel herkenbaar….