Overgave aan Helende Seksualiteit

Met de billen bloot

Met de billen bloot, dat is wat ik ga doen in deze blog. Schrijven over helende seksualiteit, en over mijn persoonlijke liefdesleven. Wie niet tegen zoveel intieme prive-zaken kan moet nu stoppen met lezen. Ik vind het spannend om te doen en toch voel ik dat ik niet anders kan. Dat het te maken heeft met de weg die ik te gaan heb in mijn leven. Het is het pad van mijn ziel. Schrijven. Helende seksualiteit. Zorgen dat seksualiteit zich weer verbindt met het hart. Mensen hierin de weg wijzen door een voorbeeld te zijn.

Luisteren naar mijn hart en de roep van mijn ziel

Afgelopen week nam ik afscheid van mijn grote zielsliefde. Drie jaar geleden, in 2012, luisterde ik naar de roep van mijn ziel en de roep van mijn hart. Mijn hoofd had me altijd gezegd: meng je niet in een relatie met een man die getrouwd is en wiens vrouw dit niet tolereert. Mijn hart zei wat anders en mijn ziel was er duidelijk over: ‘Dit is je man. Jij moet hem vragen want hij is bang om afgewezen te worden.’ Wat ik er ook tegenin bracht, de stem bleef de boodschap herhalen. Ik ging het aan. Had ik mezelf na mijn genezingsproces van borstkanker niet beloofd om alleen nog maar te leven vanuit liefde? Hij antwoordde ‘JA, ik wil’ en ons avontuur begon.

Het eerste afscheid

In 2013 namen we afscheid van elkaar, omdat het niet ging werken. Natuurlijk niet. Zijn vrouw had dit proces nodig om in haar kracht te komen en om te gaan staan voor haar waarheid. Ze stelde hem voor de keus en hij koos voor haar. Voor mij was het nodig om te rouwen, het intense verlies te voelen, in een diep zwart gat te vallen en te ontdekken dat ik ondanks alles nog steeds leefde. Het was nodig, omdat ik door deze stap talloze zielsprocessen mocht ervaren die nu de kern zijn van het werk dat ik doe met mijn cliënten: transformeren van oude emotionele bagage op zielsniveau. Het diende ertoe omdat het de voedingsbodem bleek van mijn trilogie Dubbelliefde 3.0. Hem moest ik laten gaan maar op een andere manier kreeg ik er onwijs veel voor terug.

Kosmisch geregeld

Het universum regelde dat we elkaar weer zagen, dit voorjaar. Ik gaf mijzelf, hetzij aarzelend, omdat ik dacht dat het nu wel kon. Een vergissing bleek later, communicatie-foutje. Het was te laat. Ik had mijn hart voor hem alweer opengezet. Het werd opnieuw kiezen, echt kiezen. Deze keer ging zijn vrouw het ook aan. In een driegesprek gaf ze aan, dat ze hem niet wilde verliezen en dat we allemaal alleen maar konden winnen. Wie was ik als zelfs zij zei dat ze er in geloofde? Ik voelde geen rotsvast vertrouwen, maar ik zette toch opnieuw de stap. Deze keer bewust. Bevend. Dat wel.

Ik had namelijk al eerder in een toekomstvisioen gezien en gehoord dat ik mij drie keer met hem zou verbinden. Dit zou de tweede keer zijn. Ik had ook gezien dat ik afscheid van hen beiden ging nemen. Liefdevol en vastberaden. Ik bedacht dat het universum het ook fout kon hebben en dat ik hen kon laten zien dat ik een vrije wil had, en dat het natuurlijk ook gewoon wel in twee keer kon lukken. Als we maar ons best deden. Dus ging ik ervoor.

‘Whoever you are, or whatever it is that you do, when you really want something, it’s because that desire originated in the soul of the universe. It’s your mission on earth.‘
 –
Paulo Coelho, The Alchemist

De ontmoeting met de trigger

Bij de start van eerste tantraweekend dat we begin deze zomer hadden, lagen we samen in de tuin. Er overviel me een diep verdriet en een groot gevoel van onmacht, en ik huilde tranen met tuiten. Ik sloeg met mijn vuisten op het gras en bleef maar herhalen: ‘ik wil niet nog een keer afscheid van je nemen.’ Mijn zielsliefde liet me huilen en verdroeg al mijn emoties. Steeds opnieuw kwam er een golf. Er leek geen einde aan te komen. Hij besefte dat blijkbaar ook want aan een tijdje sprak hij me toe als een liefhebbende vader die zijn kleine meisje troost: ‘En nu is het klaar. Ja, nu is het klaar.’ Hij kuste mijn tranen weg, ik stopte met huilen en we stapten een liefdevol weekend in waarin de liefde vrijuit kon stromen.

Mijn echte verlangen

Deze zomer ontdekte ik mijn ware verlangen met betrekking tot het leven van de liefde met hem. Dat was nog een hele klus, want mijn verlangen werd voorheen altijd ingekaderd door haar grenzen en automatisch hield ik er rekening mee. Ik kon hem niet los zien van haar en van haar grenzen. Toen die klus klaar was, ontdekte ik dat mijn zielsliefde niet wist wat zijn ware verlangen was. Hij reageerde op impulsen en verzoeken van de mensen om hem heen en op de grenzen van zijn vrouw. Haar wilde hij in ieder geval niet verliezen. Dat stond op de eerste plaats.

Leven met de kruimels

Opnieuw kreeg ik het gevoel dat ik mocht leven met de kruimels. Elkaar eens in de zes weken zien, terwijl mijn hart wilde dat ik minstens drie nachten per week met hem wilde slapen. Ik wilde hem leren kennen, ook in het dagelijkse leven. Ik wilde de potentie die ik alsmaar in hem en in ons contact voelde, tot leven zien komen. Want ik wist al bij onze eerste ontmoeting: wij hebben samen iets te doen in de wereld. Ik wilde hem delen met mijn lief op een liefdevolle manier, met ruimte en respect voor elkaars eigenheid en verbindingen met anderen. Dat ging op deze manier nooit lukken. Het besef werd steeds groter. Het werd tijd dat ik mezelf erkende in mijn verlangen. Het werd tijd dat ik mijn plek ging innemen als mens, niet alleen als ziel.

Afscheid

Mijn zielsliefde was tot dezelfde conclusie gekomen, hetzij om een andere reden. Iedere keer als hij naar mij ging, liet zij openlijk zien wat zijn keuze met haar deed, want diep in haar hart verlangde zij naar monogamie. Niet naar een man die de liefde wilde delen. Dat mocht hij zien: haar paniek, haar verdriet, haar woede, haar tranen. Hij kon de pijn van zijn vrouw niet langer verdragen en besloot dat dit het was. Het afscheid was wonderlijk, want in elkaars ogen lazen we de liefde die niet voorbij ging, en ik voelde me vol vertrouwen naar de toekomst toen ik hem liet gaan.

Helende seksualiteit en polyamorie

Natuurlijk kwamen een paar dagen later de onmacht, de boosheid en het verdriet opnieuw langs. De liefde die nog steeds niet geleefd kon worden. De boosheid op mezelf, omdat ik het tegen beter weten in, toch nog een keer geprobeerd had. De pijn van het onvervulde verlangen was groot. Ik voelde het zelfs fysiek op mijn borst. Een stevige drukkende en aanhoudende pijn. Mijn lief en partner was er voor me. Onvoorwaardelijk. Polyamorie in optima forma.

Mijn lief kwam in mijn leven in 2013, nadat ik afscheid had genomen van mijn zielsliefde. Hij was de man die de pijn van zoveel vorige levens met me heelde. Hij was de man die niet bang was voor mijn processen en voor mijn energetische reizen. Hij was de man die me kon laten vliegen, die me kon laten huilen, die met zijn hart volgde waar het lichaam moest zijn. Dat is wat we deden en doen. Helende seksualiteit. Heilige seksualiteit.

Verbinden van hart en geslacht

Tijdens het vrijen voelde ik dat hij met zijn geslacht op mijn borst moest zitten. Ik heb geleerd de impulsen van mijn lichaam te volgen en ik weet dat er energie van oude emoties vrij komt als ik dit doe. Dat gebeurde ook nu. De druk op mijn borst wilde er uit. Stembevrijding. Dus ik vroeg hem om op me te komen zitten. Ik gromde en brulde, ik sloeg opnieuw met mijn vuisten, alle onmacht en boosheid kwamen er uit. ‘Wil je nog een stukje hoger gaan zitten?’ vroeg ik hem, en daar kwam de volgende golf van emoties. Totdat de druk van mijn borst zich opgelost had.

Verbinden van hart tot hart – Overgave aan (oud) verdriet

Daarna lagen lag ik in zijn armen, met onze harten tegen elkaar. Het verbinden van hart tot hart, zorgde ervoor dat ik het verlangen voelde om heel hard te huilen. ‘Het kan niet waar zijn dat ik mijn diepste verdriet over een andere man in jouw armen lig uit te huilen,’ dacht ik. Mijn hoofd vond het stom en niet passend. Ik sprak uit wat ik dacht. Het was immers maar een gedachte en toch voelde ik dat ik zijn bevestiging nodig had om me helemaal te kunnen overgeven. Natuurlijk gaf mijn lief vanuit zijn onvoorwaardelijke liefde voor mij, aan dat het helemaal oké was. Dat alles er mocht zijn. Dat het helemaal goed was. ‘There is no reason not to cry’ bevestigden mijn gidsen. Ik gaf me over. Ik huilde de allerdiepste tranen die ik ooit gevoeld had. Het kwam uit mijn tenen. Zo voelde het en ik liet me helemaal gaan.

Zorgend als een liefdevolle vader

Totdat ik ineens de stem van mijn zielsliefde hoorde. ‘Zo, en nu is het klaar’. Het was dezelfde zin die ik hoorde tijdens de start van het tantraweekend. De liefdevolle vader die zorgde voor het kleine meisje. Mijn tranen stopten meteen. Ik was verward en ik voelde een bepaalde nieuwsgierigheid. Wat zou er gaan gebeuren?
Ik hoorde een andere stem die me toesprak:
‘Hoe oud ben je nu, Leonie?’
‘Twee jaar’, antwoordde ik. En ik vertelde mijn lief dat ik me voelde als een tweejarig meisje.
‘Waarom ben je zo verdrietig?’ vroeg de stem aan het tweejarige meisje.’
‘Waarom ben je zo verdrietig? vroeg mijn lief aan de volwassen vrouw met de herinnering aan het tweejarig meisje
‘Mijn konijntje is weg’, antwoordde ik.

Afscheid van het witte konijntje

Ik mocht het filmpje zien van mezelf als twee jarig meisje. We hadden een wit konijntje in een kooi. Iedere dag ging ik kijken naar het konijntje en stak ik mijn hand door de tralies van de kooi. Mijn hand streelde een stukje stof van het laken, alsof het het oortje van het konijn was. Wat was het konijntje lief! Zo lief! Ik voelde zoveel liefde voor het konijntje! Verlangend keer ik er naar, verlangend om het hele konijntje te mogen vasthouden. Heel soms mocht dat van mijn vader. Heel af en toe. Maar niet iedere dag zoals ik verlangde. Ik wilde het lieve konijntje het liefst iedere dag vasthouden en knuffelen, net zo lang tot ik er genoeg van had! Dat gebeurde niet. Ik moest het doen met het strelen van het konijntje in de kooi, door de tralies heen.

Lege kooi, verdriet en loyaliteit

Tot de bewuste dag waarop ik ontdekte dat het konijntje er niet meer was. Het kooitje was leeg. Ik was zo boos! Ik zag mezelf onder de eettafel kruipen. Ik was boos op mijn ouders want ik wist onbewust dat zij ervoor gezorgd hadden dat het konijntje er niet meer was. Maar mijn ouders schoppen durfde ik niet. Ik hield immers van ze! Dus schopte ik mijn onmacht tegen de stoel en de tafelpoot, want praten of uitleggen wat ik voelde kon ik niet.

Mijn moeder vermaande me dat ik moest stoppen omdat ik mijn schoenen zo kapot maakte. Ik keek naar de neuzen van mijn witte schoenen en merkte dat dit me helemaal niet interesseerde. Ik was boos en wilde me afreageren! Dus bleef ik schoppen totdat mijn moeder me onder de tafel uittrok, me door elkaar rammelde en op de stoel neerzette. Afgelopen moest het zijn. En nu stil. Het huilen stopte. Zo deden ze dat vroeger.

Boosheid en verdriet gaan niet samen

Boosheid en verdriet kunnen nooit tegelijkertijd gevoeld worden, heb ik ooit geleerd in een workshop over boosheid. De boosheid komt altijd als eerste en pas als dat gevoeld is, kan er ruimte komen voor het verdriet. Ik registreerde dit als volwassen vrouw, en voelde opnieuw wat het kind van toen doorgemaakt had. En ik wist: ik huilde nu de tranen van verdriet die ik toen niet mocht huilen.

Triggers en heling

Wat was het een prachtig geschenk! Mijn zielsliefde en het onvervulde verlangen om de liefde te leven als metafoor van mijn liefde als 2-jarige voor een lief konijntje in een kooitje. Liefde die ik als meisje wilde uiten en die ik maar beperkt mocht laten stromen, totdat het van me weggenomen werd. Een konijntje dat ik zelden mocht vasthouden. Mijn lief in het kooitje van de grenzen van hun huwelijk. Wat een trigger! Ook al hadden we allebei besloten dat dit voor nu het beste was. Ik ben mijn eigen vader en moeder. Ik ben mijn eigen innerlijk kind. Het universum wilde me de gelegenheid geven mijn opgeslagen oude emoties te releasen. Daarvoor was deze trigger nodig. De oorsprong wilde gezien worden.

Een probleem kan niet opgelost worden vanuit hetzelfde niveau van bewustzijn, dat tot het probleem heeft geleid. ” Albert Einstein

Triggers blijven in ons leven komen totdat we weten waar het vandaan komt en totdat de oorsprong gezien is. Dit proces liet me ook zien dat triggers nooit geheeld kunnen worden door de mensen die de situatie zelf triggeren. Dat kan alleen door anderen die er buiten staan en die er onvoorwaardelijk voor ons zijn en ons accepteren in alle facetten van ons wezen, inclusief de seksualiteit of het seksuele verlangen. Ik voelde dezelfde liefde voor mijn zielsliefde als voor mijn partner en ik voel ook dat hun liefde voor mij even groot is.

Heling en het doorvoelen van emoties

Maar de heling die nu plaatsvond, had niet met mijn zielsliefde alleen plaats kunnen vinden. We hebben elkaar en anderen nodig om met een liefdevol bewustzijn in het hier en nu, onze diepste emoties te ervaren. Daarom werkt het ook niet als je als partners in tantra, alle oefeningen alleen maar met elkaar doen en niet met anderen. We worden uitgenodigd om uit onze comfortzone te komen, willen we groeien en dichter bij onszelf komen. Deze heling kon alleen plaatsvinden door dit proces aan te gaan. Met allebei mijn grote liefdes.

Zielsafspraak in de liefde

In vorige levens hebben we veel zielsafspraken gemaakt. Een ervan was dat we elkaar in dit leven zouden helen en dat mijn lief ons erbij zou helpen. Dat mocht hij in vorige levens niet. En heling vond plaats. De oude, opgeslagen pijn op mijn borst verdween. Pijn die de oorsprong had in oud, niet geuit verdriet van een soortgelijke gebeurtenis uit mijn jeugd: zoveel liefde willen geven en dat niet kunnen. Pijn uit vorige levens. De verbinding met dit leven. De trigger.

Steun van anderen

Op Facebook deelde ik mijn rouwproces. Deze keer hield ik me niet in omdat ik ‘rekening wilde houden met’. Deze keer mocht ik van mezelf het belangrijkste zijn en mijn plek op aarde innemen. Net zoals door het schrijven van deze blog. Ik ontving een prachtige ondersteunende tekst van Wies Kloosterhuis die wat mij betreft de kern is van dit rouwproces waar ik doorheen mocht gaan. Dankbaar voor zoveel mooie woorden en steun.

Het was een afspraak in de liefde.
Jij ging mijn pijn aanraken, zodat ik kon opstaan als mijZelf.
Jij ging mijn diepste verlangen naar eenheid onbeantwoord laten, zodat ik deze kon overstijgen.
Jij ging mijn grootste angst om de verbinding en jouw liefde te verliezen spiegelen,
zodat ik de weg naar mijn hart weer kon vinden.
Want alleen door alles aan het licht te brengen wat ons gevangen houdt in dualiteit,
zal de duisternis transformeren
Te beseffen dat ik nooit afgesneden ben geweest van de eenheid, de onvoorwaardelijke en allesomvattende liefde.
Dat ik genoeg ben, dat ik heel ben, dat ik liefde ben en liefde kan geven.
Ik hou van mijzelf en kan daardoor de ander liefhebben.
De liefde stroomt. De stroom gaat zijn eigen richting en is nooit afgesloten van de bron.
Wij zijn golven van één oceaan. Scheiding is een illusie, wat één maakt omarm ik.
Het leven is genoeg, Ik ben het leven.
Daarvoor ben ik je dankbaar
Ik realiseer mij jouw daad van Liefde.  

Heb jij behoefte aan een emotionele schoonmaak van je triggers uit het verleden waardoor je steeds blijft hangen in bepaalde patronen in je relatie of waardoor je niet verder komt? Kom nu in actie en maak direct een afspraak voor een verhelderingsgesprek. Hierin onderzoeken we samen jij in aanmerking komt voor een van de plaatsen voor Relatie-Intensive.