Sinds de hereniging op zielsniveau met mijn tweelingzielenzus Gabriela, begin januari dit jaar, zit mijn leven ongelofelijk in de flow. Ik had nooit gedacht dat mijn genezingsproces van borstkanker me uiteindelijk zoveel zou brengen. Nu voor mijn gevoel de cirkel rond is, geniet ik van de vele cadeautjes die ik keer op keer mag uitpakken. Ik voel me geleid, gedragen en geliefd. Het leven voelt als een spel dat geleid wordt vanuit liefde. Ik realiseer me steeds opnieuw: ik ben liefde en vanuit liefde creëer en geniet ik. Wat een weelde!
Liefde op het eerste gezicht
Toen ik Gabriela in 2009 ontmoette tijdens de Loving More Conferentie is Amerika, stond mijn bijna hart stil toen ik in haar ogen keek. Het eerste wat ze me vroeg was: ‘Where have you been? I have been waiting for you for such a long time!’ Ik had geen flauw idee waar ze het over had. ‘You tell me, I don’t know’ grapte ik. Ze gebaarde me te gaan zitten en we bleven elkaar aankijken. Haar ogen waren als magneten en ik kon niets anders doen dan blijven kijken. Het was alsof ik op de bodem van haar ziel kon kijken en dat er niets tussen ons stond. Maar na een tijdje merkte ik dat de diepte in haar ogen eindeloos was en geen bodem leek te bezitten.
Thuiskomen
De onvoorwaardelijke liefde die ik in haar nabijheid ervoer was overweldigend. Liefde op het eerste gezicht, het bestond dus. Het ging heel ver. Ik ervoer een gevoel van thuiskomen, wat ik niet goed kon plaatsen. Heel lang had ik het gevoel gehad dat ik in het verkeerde land was geboren maar toen ik in haar ogen keek, voelde ik het Thuis waar ik naar gezocht had. Ik wist ook: het maakt niet uit of we elkaar blijven zien of niet, deze liefde is onvoorwaardelijk en reikt verder dan alle grenzen die er bestaan. Gabriela wist toen al: we gaan elkaar weer zien, na ongeveer 2 jaar, voor haar was het duidelijk.
Ik ging door met mijn leven en na een jaar kregen we opnieuw contact via Facebook. Zij was er die me steunde op de meest moeilijke momenten tijdens mijn genezingsproces van borstkanker, zonder dat ze op dat moment wist wat ik doormaakte. Ze stuurde me berichten met de juiste woorden en adviezen op het juiste moment. Als ik haar iets stuurde waarop ze niet antwoordde, voelde ik me nooit afgewezen of niet gezien. Ik wist dat de liefde er altijd was en dat het goed was. Tegelijkertijd worstelde ik hier met mijn andere tweelingziel, de man bij wie ik hetzelfde gevoel van thuis ervoer en bij wie ik leerde wat echte overgave betekent.
Transformeren van angst met liefde
Mijn genezingsproces van borstkanker zorgde er voor dat ik steeds opnieuw naar binnen keerde en mijn angsten aanging en overwon. Angst voor de juiste keuze van de behandeling, angst voor uitzaaiingen, angst voor de dood, angst om mijn ego los te laten. Het aangaan van de angsten en mezelf benaderen vanuit liefde zorgde ervoor dat ik steeds dichter bij mezelf kwam, bij de essentie van wie ik was.
Ik dacht dat ik alles wel zo’n beetje achter de rug had, toen ik begin dit jaar voor het eerst sinds jaren weer door mijn rug ging en opnieuw gedwongen werd de stilte in te gaan. Ik had er geen zin in en voelde een enorme weerstand. Ik wilde schrijven en gewoon doorgaan met leven! Toen de rugpijn verdwenen was en ik weer kon zitten, verdween de onrust en weerstand niet. Het schrijven lukte niet. Ik wist er is maar een oplossing: opnieuw de stilte in.
Het antwoord ligt in de stilte
In die stilte ontdekte ik de waarheid en ik zag de overgang van leven en dood. Ik besefte op dat moment waarom ik zo’n diep vertrouwd gevoel had bij de ontmoeting met Gabriela: ze is mijn zus. De zus van mijn vorige leven, waarin ik als andere helft van een tweeling niet geboren mocht worden. Het leven waarin ik stierf en zij bleef leven. Ik schrijf over deze ontdekking in deze blog en was blij en ontroerd toen ik van haar de reactie kreeg: het is waar. Zij wist het al in 2009 maar wist ook: ik moest het zelf ontdekken.
Ik dacht dat de cirkel rond was, maar niets bleek minder waar. Tijdens mijn laatste sessie met mijn Taoistische genezing, ervoer ik de cirkel van het leven en dood vanuit een andere dimensie en ontving ik prachtige boodschappen. Boodschappen over de liefde, hoe liefde heelt en hoe liefde transformeert. Door met liefde te kijken naar alles wat we zo moeilijk vinden, wordt het leven een stuk gemakkelijker.
De cadeautjes van onvoorwaardelijke liefde
Sinds ik weet dat Gabriela mijn tweelingziel is ervaar ik het leven als een feest. Het is alsof ik nu alle cadeautjes mag uitpakken van het harde werken van het afgelopen jaar. Iedere dag opnieuw leef ik in het hier en nu. Ik voel dat liefde de essentie is en dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. De een is niet beter dan de ander, we zijn allemaal onze unieke enige ik en tegelijkertijd zijn we het allemaal. Onvoorwaardelijke liefde voor jezelf voelen is keuzes maken voor jezelf vanuit liefde. Het is liefdevol accepteren dat je het nooit iedereen tegelijk naar de zin kunt maken. Het is ervaren dat er geen goed of fout is, dat alleen maar oorzaken en gevolgen, acties en consequenties zijn.
Door vanuit liefde aan te sluiten op wat er leeft bij mijn klanten, vinden de meest prachtige processen plaats. Ik werk volledig vanuit intuïtie en de kennis die ik de afgelopen jaren heb opgebouwd werkt slechts als een koffer vol instrumenten. Mijn intuïtie bepaalt wat ik in zet. Mijn helderziendheid neemt met de dag toe en ik ben iedere keer opnieuw verbaasd over wat ik zie en ervaar en hoe ik mijn handen kan gebruiken als ondersteuning bij helingsprocessen.
Passie en creatie
Leven vanuit onvoorwaardelijke liefde voor jezelf, is kiezen voor wat goed is voor jou. Het is contact maken met je passie, met je talent. 2012 is voor mij het jaar van het spelen en afgelopen weekend begeleidde ik voor het eerst een tantragroep op het thema ‘Ontdek de man en vrouw in jou’ Het was geweldig en hartverwarmend om op een speelse en lichte manier mensen met elkaar te verbinden door vanuit de stilte en liefde te werken. Als de liefde volop kan stromen, juist ook in die moeilijke situaties, wordt het leven uiteindelijk een stuk lichter en vrolijker.
Ik ben ontzettend dankbaar voor alle cadeautjes en kijk uit naar wat de rest van 2012 mij en de wereld om mij heen gaat bieden. Liefde delen is helen. Wat mij betreft besmetten we de hele wereld met liefde! Doe je mee?
Ook voor mij zeer herkenbaar. Een paar jaar geleden heb ik mijn tweelingziel ontmoet. Ik werd als door de bliksem getroffen, al was hij dan 23 jaar jonger dan ik. De energie die tussen ons merkbaar was, was blijkbaar ook voor omstanders te voelen. Hoe lang hebben jullie al relatie, kreeg ik te horen? Uhhhh… nou die hebben we dus niet en sterker nog… dit weekend hebben wij elkaar voor het eerst ontmoet. Het was een magisch gebeuren en ik kwam voor het eerst thuis bij iemand. Nee het kontakt is er niet meer. Angst speelde daarbij een rol. Maar ik heb wel ontdekt dat dit bij mij verlatingsangst was en ben ermee aan de slag gegaan. Ik heb ook een onvoorwaardelijke liefde ontdekt, die alleen maar wil, dat die ander zielsgelukkig mag worden. Soms heb ik weer heimwee naar DAT gevoel. Maar ik ga er vanuit, dat ooit die ware liefde zich zal laten zien. Wie dat ook moge zijn. En deze herinnering zal in mijn hart en ziel blijven.
mmmmm, heel herkenbaar. Ook ik ontmoette ooit mijn tweelingziel, haar naam herinner ik me niet, maar het gevoel van thuiskomen was zo uitzonderlijk… En heel worden is een magisch gebeuren waarin ik vol liefde alle andere emoties verwelkom en de ruimte geef om te integreren….
Heel veel liefs,
Hilda