Zeven jaar geleden ontmoette ik mijn tweelingzielenzus in Amerika. De onvoorwaardelijke liefde die ik tussen ons voelde, was onvoorstelbaar groots. Deze spontane diepe liefde ging veel verder dan normaal en ik wist: deze liefde is oneindig en huist in mijn hart. Ik nam afscheid van haar zonder mij zorgen te maken over de toekomst. Haar zien of niet zien maakte niet uit, de liefde was immers onvoorwaardelijk. Het duurde niet lang of ik beloofde mezelf om voortaan altijd mijn hart te volgen, wat er ook gebeurde.
Tweelingzielen en onmogelijke liefdes
Kort daarna werd ik verliefd op een getrouwde man. En daarna weer. Steeds zag ik hen als mijn tweelingziel, waarbij hun vrouwen geen plaats wilden maken voor mij als aanvullende liefde. Want voor mij hoefden ze niet te scheiden. Mijn oordeel op vrouwen die zich mengden in een bestaande relatie, moest ik loslaten, want ik volgde immers mijn hart en het pad van mijn ziel. Ik zag de herkenning van deze grote onvoorwaardelijke liefde, in hun ogen. Trouw aan mezelf zette ik steeds de volgende stap. In de hoop deze grootse liefde, ooit in het echt te kunnen leven.
Wat een onvoorwaardelijke liefde voelde ik voor de mannen in mijn leven. Als HSP-er met mijn empathische vermogen kon ik me heel goed inleven in het gevecht dat hun vrouwen voerden. Dus gaf ik vanuit onvoorwaardelijke liefde, ruimte aan hun processen, zag ik hun angsten weerspiegeld en leerde ik leven en genieten van de kleine dingen die wel konden in de relatie. De eerste man krabbelde na een stoer begin ‘ik ga ruimte voor je maken in de relatie met mijn vrouw’ terug en ik werd gedwongen te leren leven met een vriendschap, die jaren later ook verwaterde. De liefde op afstand bleef.
Botsen met voorwaardelijke liefde
De getrouwde man die erop volgde, probeerde het keer op keer opnieuw, maar de roep van zijn vrouw om hem voor zichzelf te hebben won, evenals zijn angst om te kiezen voor wat hij graag zelf wilde. Als hij dat al wist. Want ook hij was net als ik zo gewend aan het anderen naar de zin maken. Ik stelde ook geen eisen en vroeg amper iets. Ik slikte als het niet kon en droeg mijn pijn. Ik wist zelf nauwelijks wat mijn werkelijke verlangen was want ik kon hem niet zien zonder dat ik ook zijn huilende partner zag of voelde. Ik offerde me op en zwichtte voor hun verdriet en pijn tot ik uiteindelijk zelf ontdekte: hier word ik niet gelukkig van. Onze liefde krijgt niet de plek die hij verdient. We verbraken opnieuw het contact. Het was te pijnlijk.
Onvoorwaardelijke liefde als inzet
Nu zit ik in een relatie met een man die net als ik wel in staat is om liefde te delen. Hoera! Twee redders die het geluk van de ander belangrijk vinden. Twee 
mensen die onvoorwaardelijke liefde voelen en zelf niks willen vragen. Twee mensen die blij zijn met zichzelf en elkaar de ruimte geven om helemaal zichzelf te mogen zijn. Drie jaar lang wentelde ik me zijn onvoorwaardelijke liefde, maakte talloze zielsreizen waarin ik veel heling ontmoette en in ruil gaf ik hem mijn onvoorwaardelijke liefde en alle ruimte in zijn ontdekkingstocht met vrouwen.
Totdat ik ontdekte dat tijd doorbrengen met andere vrouwen in zijn leven steeds belangrijker werd, dan tijd doorbrengen met mij. Mijn liefde voor hem groeide en ik verlangde naar meer diepgang, maar mijn plek in zijn leven werd steeds kleiner. Ik mocht niet klagen, want onze liefde was immers onvoorwaardelijk en ging afstand en ruimte voorbij? Mijn hart ontmoette dezelfde pijn want ik verlangde ernaar de liefde fysiek te leven, niet vanuit alleen maar vanuit de ziel zoals ik gevoeld en gedaan had bij mijn vorige onmogelijke liefdes. Ik ontmoette hetzelfde niet ingevulde verlangen. Au!
Verlicht zijn
De liefde op afstand kunnen voelen, als een energie die er altijd is, is van ongekende grootte. Het is heerlijk omdat je beseft dat je in wezen niets anders nodig hebt en dat je altijd thuis bent in jezelf, met jezelf, in verbinding met de ander. Het is een gevoel van veiligheid waar je altijd op terug kunt vallen. Vanuit de onvoorwaardelijke liefde is ieder mens mooi en aantrekkelijk. Kunnen we liefde voelen voor alles in en om ons heen. Zijn we verbonden met de natuur, en met het licht dat we weerspiegeld zien in elkaar. Dat is fantastisch om te ervaren. Wie wil er nu niet verlicht zijn?
De onvoorwaardelijke liefde werd een struikelblok toen ik mijn persoonlijke verlangen onbeantwoord zag. Ik ontmoette mijn eigen voorwaarden in de liefde. Menselijke liefde. Voorwaardelijke liefde. Ik verlangde naar een vorm van commitment en naar ervoor kiezen om samen te zijn. De keuze om iemand in je leven te hebben, omdat je de liefde juist met die persoon wilt delen. Omdat die ene persoon je optilt op zijn of haar manier en je groter maakt. Het gevoel van een plus een is drie ervaren. Omdat je door regelmatig samen te zijn, een mooiere en betere versie van jezelf kunt zijn.
Onvoorwaardelijke liefde en zielsreizen
Dankzij de helende seksualiteit met mijn geliefde, transformeerde ik in onvoorwaardelijke liefde, alle donkere stukken van het mens-zijn uit vorige levens. Het was een snelcursus emotie-management want ik ontmoette de meest heftige emoties van het mens-zijn tot de diepste onmacht, haat, schuldgevoelens en schaamte. Nu ben ik klaar voor de allerlaatste ontmoeting. Het is de meest moeilijke ontmoeting en tegelijkertijd ook de meest gemakkelijke. Want ik heb ze immers al allemaal ervaren!
De laatste ont-moeting is de onvoorwaardelijke liefde voor mijzelf. De onvoorwaardelijke liefde voor mijzelf als mens in 3D, inclusief al mijn onhebbelijkheden. Mijn grenzen mogen er zijn en ik mag ze laten zien, ook in mijn relatie. Ik ontmoet nu de voorwaarden die ik stel als mens, de oordelen die ik heb over iets of iemand. Ik ontmoet mijn kernwaarden in de liefde: eerlijkheid, openheid, veiligheid, verbinding, sisterhood, vertrouwen en ga er voor staan. Daarop gebaseerd maak ik mijn keuzes in de liefde. Voorwaardelijke liefde dus. De liefde die ik eerst zo had veroordeeld. Want liefde moet je toch kunnen delen?
Compassie
In de spiegel van de vrouwen die hun man niet wilden delen, ontmoet ik nu mijzelf opnieuw. Ik glimlach, omdat het zoveel gemakkelijker is nu ik het spel doorzie. Ik kan met compassie kijken naar anderen en hun worstelingen, en ook naar mijzelf en mijn partner. Van daaruit maak ik opnieuw keuzes die kloppen voor dit moment. Leven in het hier en nu, met mijn blik gericht op wat ik graag wil ervaren. Het leven als een spel, vol mogelijkheden en wonderen.
Soms betekent onvoorwaardelijke liefde voor jezelf, mensen durven loslaten. Niet omdat ze ineens minder mens zijn geworden of omdat je minder van ze houdt. Nee, het betekent durven loslaten omdat hun keuzes jou niet langer gelukkig maken. Het is een teken van onvoorwaardelijke liefde naar jezelf. Gelukkig is het leven nooit statisch. Relateren is dat ook niet. Dat betekent ook dat je altijd opnieuw keuzes kunt maken als de gevolgen van je keuze je niet bevallen. Iedere dag opnieuw. Kun je elkaar vinden in het mens zijn en in elkaars kernwaarden van de liefde?
En jij, waar kies jij voor in de liefde? Wat wil jij ervaren?
Mini-event Van Drama naar Droomrelatie zondag 2 oktober
A.s. zondagochtend 2 oktober, geef ik het mini-event ‘van drama naar droomrelatie’ waarin ik je vijf stappen laat ervaren die jou helpen naar de relatie van je dromen. Je maakt kennis met de alternatieven voor de redder, de aanklager en het slachtoffer uit de dramadriehoek en je ontmoet anderen in onmogelijke liefdessituaties die net als jij op zoek zijn naar de relatie van hun dromen. Aansluitend is er een potluckmaaltijd. Ben jij er bij? Meld je nu aan.
Geef een reactie