Onvervuld verlangen op het gebied van intimiteit en seksualiteit. Voor veel polyamoreuzen met een monogame partner is het een crime: willen vrijen met die andere liefde, maar het niet kunnen omdat je tegen de grenzen van je partner aanloopt. Ik zie het regelmatig in mijn praktijk. De polyamoreuze man of vrouw die worstelt met: ‘Hoe ga ik om met mijn onvervulde verlangen? Ik wil ook graag met die ander vrijen maar mijn partner wil er niets van weten. Het is alsof ik een stuk van mezelf moet ontkennen. Alsof ik er niet mag zijn’.
De monogame partner die zich schuldig voelt omdat hij of zij de ruimte wel wil geven maar het niet kan, omdat zijn of haar innerlijke stem fluistert: ‘Als ik dit toesta, is het hek van de dam. Dan is er niets meer speciaals tussen mijn partner en mij. Ik wil seks exclusief houden voor mijn partner. Wie ben ik nog als ik dat laat delen met een ander? Alleen nog maar de huis- en gezinssloof? Alsof ik er niet toe doe…’
Waar liefde is, willen lichamen vrijen
Waar liefde is, willen lichamen vrijen, schreef Barry Long in zijn boekje ‘De weg van seks naar liefde’. Volgens Barry Long zijn het vooral onze gedachten die ons handelen in de liefde en seks beïnvloeden. Als we met een open hart in liefde met elkaar verbonden zijn en we onze gedachten volledig loslaten, kunnen we onze lichamen laten bepalen wat er wil gebeuren. Dan wordt seksuele energie levensenergie en stroomt deze vrij door ons lichaam en maken we contact met de goddelijke essentie en de liefdevolle kern in ons. Dan volgt seks van nature voort uit liefde en niet andersom. Hij gaat zelfs nog een stapje verder door te zeggen dat het lichaam precies weet wat het moet doen, als we ons vrije, innerlijk kind zijn gang durven te laten gaan.
Het innerlijk kind vrijmaken
Sja. Daar zeg je me wat: ons vrije innerlijk kind. Want de meesten van ons zijn nog gebonden aan het innerlijk kind dat beschadigd is, dat hunkert naar liefde, dat handelt vanuit een oude overlevingsstrategie juist omdat het in het verleden de liefde niet kreeg die het nodig had. Het kind in ons dat wil pleasen, het wel allemaal alleen doet en niemand nodig heeft of juist wil presteren in een poging die liefde alsnog te krijgen, via de partner. Het kind dat schreeuwt om liefde en dat probeert te krijgen in de vorm van aandacht of meer seks om zo de innerlijke leegte op te vullen. Dat is wat vaak gebeurt en wat Barry Long juist niet bedoelt.
Maar wat dan wel?
Heling van innerlijk kind, heling van de ziel
Een mono-poly relatie is bij uitstek een relatie die uitnodigt tot wederzijdse heling. Het is ook de relatievorm waarbij we tot op de kern uitgenodigd worden onszelf in de spiegel aan te kijken en onze allerdiepste angsten te aanschouwen. Waar angst huist, is geen plaats voor liefde. Als we in angst zijn, krimpt ons energielichaam en sluit het hart zich waardoor een liefdevolle verbinding met de partner niet meer mogelijk is.
Als de angst angstaanjagend groot wordt zoals gebeurt bij heftige emotionele triggers, heeft de ziel de neiging om het lichaam te ontvluchten zodat het de pijn niet langer hoeft te voelen. Je verliest dan de verbinding met je ware zelf. Dissociëren noemen de psychiaters het met een mooi woord. Het is een geweldig redmiddel maar het zorgt er ook voor dat we niet in verbinding zijn met het hier en nu en met je partner: daar waar HET nu precies gebeurt. Alles waar je voor vlucht komt als een boemerang weer naar je terug. Het is de uitnodiging om wel te durven voelen en er door de pijn heen te ademen, met liefde.
Oude trauma’s en overtuigingen
Door mijn hooggevoelige gaven kan ik ‘zien’ als een ziel het lichaam verlaat en wanneer mensen in hun overlevingsstrategie schieten. Tegenwoordig ben ik blij als het gebeurt, want het ter plekke kunnen benoemen, zodat mensen vanuit een geopend bewustzijn kunnen ervaren wat er aan de hand is, zorgt al voor een deel van de heling. De heling van trauma’s die vaak terug te voeren zijn op onze kindertijd of zelfs op de periode van voor de geboorte, die we als foetus doorbrachten in de baarmoeder van onze moeder.
Aranka Reeuwijk schreef in haar prachtige boek ‘ik wou dat ik twee hondjes was’ over de invloed van een alleen geboren tweeling zijn: het verlies van je broertje of zusje in de baarmoeder. Oude trauma’s als deze raken onze angsten op existentieel niveau en zijn vaak de oorzaak van gevoelens en oude innerlijke overtuigingen als: ‘ik mag er niet zijn, ik doe er niet toe, ik word niet gezien, ik word niet gehoord, ik stel niets voor.’ Het zijn gedachten die we allemaal wel eens hebben en dat is ook niet erg, zolang ze ons leven niet overschaduwen en ze ons leven gaan leiden. Dat laatste gebeurt juist vaak in mono-poly relaties.
De weg naar zelfheling en onvoorwaardelijke liefde
Hoewel het fijn kan zijn om te begrijpen waar onze allerdiepste pijn en angst vandaan komen, blijft het voor de mensen zelf een hele klus. Hoe ga je nu om met die existentiële negatieve overtuigingen? Hoe kun je ze transformeren? Wat kun je doen in het hier en nu? Hoe kun je met je partner en jezelf in verbinding blijven?
Angst en paniek
Veel angsten en paniekgevoelens worden veroorzaakt door onze gedachten en doordat we de huidige situatie vergelijken met de voor ons ideale situatie. De polyamoreuze partner die het liefst voluit wil vrijen en ontdekken met de nieuwe partner. De monogame partner die het liefst zijn partner helemaal voor zichzelf wil hebben en die zich gedwongen ziet die ander maar te accepteren, en als dit niet lukt vooralsnog te gedogen. De discrepantie tussen ‘ideaal’ en ‘huidig’ is dan dusdanig groot, dat de oude pijn steeds opnieuw getriggerd wordt. Breng je gedachten terug naar het nu: wat is vandaag jouw kleine stapje van liefde, voor jezelf, of voor je partner?
Maak het niet groter dan het is en laat je ideaalplaatje los als je bij elkaar wilt blijven. Afscheid nemen van je ideaalplaatje is ook een rouwproces. Het is het loslaten van je oude overtuigingen en van je gekwetste innerlijk kind. Het is een afscheid van een oud toekomstbeeld. Het is de uitnodiging om volledig te leven in het hier en nu. Mindfulness, meditatie en ademwerk kan je hier bij ook helpen.
Verantwoordelijkheid nemen voor jouw gevoelens
Bij onvervuld verlangen zijn we geneigd onze partners verantwoordelijk te maken voor de invulling er van. Waar ik mensen toe uitnodig is om vooral de verantwoordelijkheid te nemen voor zowel je eigen geluk als het het eigen stuk heling. Beide partners triggeren elkaar in hun diepste pijn: de angst om verlaten te worden en uit verbinding te gaan, en de angst om er niet te mogen zijn en de verbinding niet aan te mogen gaan. Vaak nemen partners die verantwoordelijkheid van elkaar over en worden daarmee schuldgevoelens gecreëerd die niet dienend zijn.
Kort gezegd: jij bent de eigenaar voor jouw gevoelens, van jouw onvervuld verlangen. Jij bent de eigenaar van jouw pijn, een ander kan deze wel triggeren maar jij bepaalt hoe je er mee omgaat. Uiteindelijk verlangt ieder mens naar een intieme verbinding om te kunnen samensmelten en tegelijkertijd verlangt ieder mens ernaar een autonoom wezen te zijn. Daar tussenin vindt het leven in de liefde plaats.
TIPS VOOR OMGAAN MET ONVERVULD VERLANGEN (VAN JOU OF VAN JE PARTNER)
- Blijf in het hier en nu: wat kunnen jullie nu doen om de harten naar elkaar open te houden? Wat kun je vandaag doen om samen (of alleen!) een geweldige dag te maken?
- Bedenk dat we als mens vooral twee dingen geleerd hebben: of je geeft je over aan je verlangen en je leeft het uit, of je verstopt je verlangen en daarmee dooft de levensenergie zich in je. Oefen een tijdje in de levenskunst van de tantra, waarbij je leert om het verlangen te voelen en het er te laten zijn, zonder dat je je erin verliest of je eraan overgeeft. Energetisch gezien betekent dit: hou je hart en je geslacht open zodat alles kan stromen.
- Bedenk dat zowel jij en je partner, twee wezens zijn die uitgenodigd worden om te groeien. Probeer om je eigen stukje te parkeren als je de pijn van je partner ontmoet en zeg in gedachten: net als ik is is mijn geliefde op zoek naar geluk of: net als ik wil mijn partner graag zichzelf zijn in de liefde.
- Stop met proberen om het voor je partner op te lossen. Dat kun je namelijk niet, dat kan je partner alleen maar zelf. Net zoals jij ook alleen maar voor jezelf kunt zorgen.
- Soms lossen heftige emoties alleen al op door ze er te durven laten zijn. Maak contact met je hart en adem liefde naar je pijnlijke gevoelens en blijf in verbinding met de liefde in je hart. Jawel, eerst voor jezelf!
- Stop met jezelf de schuld geven dat je (nog) niet kunt wat je partner van je verlangt. Je kunt alleen maar zelf bepalen wat jij nu aankunt. Hou je hart open als je jouw behoeften uit en als je naar de behoeften van je partner luistert. Stop met je partner de schuld geven dat hij of zij je niet kan geven wat jij verlangt.
- Niets is statisch, ook mensen zijn dat niet. Wat vandaag de grenzen of behoeften van je partner zijn, kan volgend jaar anders zijn. Bedenk dat jouw partner ook uitgenodigd wordt om net als jij angsten te overwinnen. Blijf met elkaar in gesprek en sta open voor elkaars ervaringen.
- Vervang je belemmerende overtuigingen door liefdevolle krachtzinnen: ‘ik mag er niet zijn’, wordt dan ‘ik ben belangrijk’; ‘ik word niet gezien’ wordt dan ‘ik zie en erken mijn gevoelens en verlangens’ of ‘mijn gevoelens of verlangens mogen er zijn’.
- Bedenk dat een ander jou alleen maar op je pijn kan triggeren als er nog heling nodig is. Bedank je partner in gedachten voor het geschenk, doe een stapje terug en ga lekker het bos in. Niets zo helend als een wandeling in de natuur.
- Wees dankbaar voor de dingen die zo heerlijk zijn tussen jullie. Waar worden jullie ook alweer blij van? Wat gaat er goed? Geef aandacht aan de positieve dingen in je relatie. Alles wat aandacht krijgt groeit immers. Geniet van de intimiteit die dit alles jullie oplevert.
Kom je er in je eentje niet uit? Kom gerust langs voor een sessie. We bekijken samen wat nodig is om jouw situatie te transformeren, of dit nu op mentaal, emotioneel, spiritueel of fysiek niveau is. Misschien is het een Trauma Bevrijding Intensive? Maak gerust een afspraak voor een verhelderingsgesprek, waarin we samen onderzoeken wat voor jou of jullie de beste weg is om verder te komen.
Dit komt zeker binnen! Heel fijn om te lezen. Mijn partner en ik zitten in een eens gelijke situatie. Hij is heel vrij en heeft dit vanaf het begin aan gegeven. Vanaf het begin heb ik hem altijd vrij gelaten maar toch vind ik het soms moeilijk en komt die oude pijn weer naar boven, bang om verlaten te worden, dat ik er inderdaad niet toe doe of dat de andere vrouwen bijzonderder knapper of beter in bed zijn. Onzin want ik weet hoe belangrijk we zijn in elkaars leven.
Het is vooral mijn eigen onzekerheid wat dat naar boven komt wat er alleen maar voor zorgt dat ik de rem op mijn persoonlijke ontwikkeling gooi. Want ik ben mooi en ik wil mijn liefde delen en niet inhouden.
Voordat we elkaar leerde kennen wist mij onderbewuste eigenlijk al dat ik in zo’n relatie terecht zou komen.
Wat ook misschien een pijn punt bij mij is, is dat ik naast hem niemand tegen kom waar ik mij seksueel mee wil of kan verbinden maar ik dat wel graag wil.
Ik zou graag dit deel in mij zelf willen helen wel merk ik dat die wel steeds beter gaat, dat ik steeds meer bij mezelf kom, ik het kind in mijzelf kan laten dansen.
Na het schijven van dit stukje tekst merk ik dat er iets geheeld is in mij. Voel mij nu kalm (dat was ik niet toen ik begon) en lijkt alsof er iets van mij af is gegleden.
Fijn om dit te mogen delen.
Met veel liefde
Liza
Dat schilderij is van Gustav Klimt. Google ook eens op zijn schilderij The Kiss, zo mooi!
Wat een nuttig en interessant artikel, bedankt, fijn om te lezen. In de praktijk soms heel lastig om mee om te gaan hoor… emoties zijn weerbarstig merk ik.. fijn om tips te lezen.
Wat een prachtig plaatje van die man en vrouw in omhelzing. Waar heb jij dat vandaan, wie heeft dat geschilderd!? Zou het wel thuis aan de muur willen hebben !
Liefs, Lisette
Ja, herkenbaar. Wat je deelt met je partner zijn toch – als je tenminste al een aantal jaren bij elkaar bent – vaak mooie herinneringen enz. Zeker als je samen kinderen hebt, en weer later ook nog kleinkinderen, wordt het een verhaal met veel liefdevolle momenten… Maar, dan toch kan er dat verlangen zijn om je liefde te delen met een andere vriend/vriendin. Hoe die vriendschap vorm krijgt is dan weer iets om samen uit te zoeken, maar voor mij geldt dat een ECHTE vriendschap ook een seksuele kant mag hebben… Nee, sterker nog, zelfs moet hebben… uiteraard met wederzijdse instemming. In hoeverre je partner zich hier in kan vinden is natuurlijk (althans in sommige relaties) een heikel punt. Dat zou het echter nooit mogen zijn. Liefde mag gedeeld worden, maar is nooit bedoeld om te verdelen… Dan spelen factoren als ´ego, oude pijn, angst om verlaten te worden´, enz. nog een rol. Jammer want in mijn beleving zijn alle vriendschappen die ik heb, of gehad heb, een pure verrijking geweest van mijn leven.
Natuurlijk blijven we allemaal mensen en kunnen we dus per definitie pijn voelen en ons gekwetst voelen door een ander. Mijn ervaring is dat hoe meer jij jouw aandeel in het geheel geheeld hebt, des te minder je last zult hebben van die pijn, omdat je de illusie inziet van waaruit de pijn is ontstaan en dat het gaat om de heling van de onderliggende existentiële angsten. Die helen, dat is aan jou en niet aan je partner. Als je dat kunt zien en ervaren wordt het een stuk gemakkelijker om je niet meer zo te laten raken door de tegengestelde verlangens van je partner, en wordt het gemakkelijker de verstrikking die je hebt met je partner, los te laten. Hoe je dan je liefdesleven invult: dat maakt dan in principe niet meer uit, je bent er niet meer van afhankelijk of iets op een bepaalde manier gebeurt. Dat is in ieder geval mijn persoonlijke ervaring op dit gebied.
Wauw, dit artikel komt zo bij me binnen en beschrijft precies de situatie waarin ik mij bevind. Ik zou het artikel graag liken en delen op Fb, maar helaas voel ik me daar nog niet zeker genoeg voor 🙂
Interessant stuk. Het lijkt me knap ingewikkeld als de een de relatie open wil houden en de ander wil de relatie gesloten houden. Immers: ze ebben allebei gelijk dat dit voor hen de waarheid is.
Op één punt ben ik het niet met je eens, dat is dat je zegt dat een ander je alleen op je pijn kan triggeren als je iets te helen hebt. Bedoel je daarmee dat een ander je per definitie geen pijn kan doen? Dat vind ik namelijk nogal een aanname. Bovendien een veroonderstelling die in feite iedereen ontslaat van de verantwoordelijkheid voor zijn/haar eigen gedrag. Of veronderstel je ermee dat je, als je heel bent, geen verlangen meer hebt naar een exclusieve seksuele relatie?
Caroline