Gisteren was ik met vijf anderen op TV in een Live debat van de EO met als stelling: ‘Monogamie is het beste voor je relatie.’ Het was spannend en leuk tegelijk om mee te doen. Ook heb ik genoten van de manier waarop de anderen hun visie verwoordden, al was ik het niet altijd met hen eens. En ik had nog zoveel meer willen zeggen, nog los van de weinig tijd die mij werd toebedeeld.
Terugblik op het debat
Eigenlijk is dat laatste het meest blijven hangen: het verlangen om mijn visie en ervaringen van tien jaar mensen begeleiden in non-monogame relaties, breed te delen met het grote publiek. Mijn hartstocht groeit als ik daar aan denk. Ik ben dan ook heel dankbaar dat SGP leider Kees van der Staaij, dit debat mogelijk heeft gemaakt door huwelijkse trouw op de politieke agenda te zetten. Op deze manier kan ik inspelen op de behoefte van heel veel mensen bij wie het huwelijk niet langer past omdat ze van meer mensen tegelijk kunnen houden en wie weet, wel met meer mensen zouden willen trouwen. Wat mij betreft is het fenomeen huwelijk toe aan een vernieuwend model.
Liefde, meer liefde en seks
In mijn praktijk zie ik schrijnende voorbeelden van mensen die worstelen met hun gevoelens voor andere mensen dan de eigen partner. Het is een illusie om te denken dat het alleen mensen overkomt ‘die het niet meer goed hebben met elkaar’. Het gebeurt ook bij mensen die gelukkig zijn met elkaar, maar in een nieuwe liefde een ander mooi stukje van zichzelf herkennen. Want in wezen zijn we allemaal spiegels voor elkaar en kunnen we het mens zijn van onszelf vollediger ervaren via het contact met de ander.
Seksualiteit is hierbij altijd het struikelblok. Maar waar mensen niet met elkaar durven spreken over hun seksuele verlangens en behoeften, of over hun seksuele identiteit, zoekt de ziel naar een uitweg om dit alsnog te ervaren. En dus gaan mensen massaal vreemd. Het huwelijk ’tot de dood ons scheidt’ is niet meer van deze tijd. De realiteit laat zien dat we de oorspronkelijke afspraak om monogaam te blijven, niet altijd kunnen waarmaken. 35% van de huwelijken strand voortijdig en in een derde van de gevallen is dat omdat er een ander in het spel is.
Monogamie versus vrijheid
De tegenhangers in het debat van hen die pleitten voor monogamie, werden door de manier waarop het debat verliep, vooral neergezet als vrijheidsstrijders die alleen maar aan zichzelf dachten. Sja. En wat van die hele wereld die daar tussenin zit dan? Het leven is een dans tussen autonomie en verbinding, schreef ik al eens in een eerdere blog. In de liefde zoeken we hier ook naar. In relaties waar polyamorie en monogamie elkaar tegenkomen, worden we gedwongen om onszelf in de ogen te kijken en te voelen wat er nu precies in ons leeft. We worden uitgenodigd om kwetsbaar te zijn en om ons menszijn in alle glorie te laten zien. We mogen onze schaduwkanten ontmoeten en leren om deze te omarmen.
Verlangen naar onvoorwaardelijke acceptatie
Het verlangen naar onvoorwaardelijke liefde, die de mens in oorsprong is vanuit zijn goddelijke kern, blijft in ieder mens aanwezig. Uiteindelijk zijn wij het zelf die ons deze onvoorwaardelijke liefde mogen geven. Anderen zijn er in ons leven om ons de triggers te geven van waaruit wij reageren en de afscheiding voelen: we voelen ons niet goed genoeg, ontoereikend, in de steek gelaten, niet gezien of gehoord, onveilig of wat dan ook. Relaties zijn onze spiegels waarin we deze overtuigingen die we ooit zijn gaan geloven als kind, vanuit een overlevingsstrategie, tegenkomen.
Als behoeften en verlangens onder druk komen te staan en als deze niet gehoord worden, ontstaat er afscheiding. Verbinding ontstaat vanuit het hart. Het hart vraagt ons om onze oordelen over de ander of over onszelf, op te geven. Het hart vraagt erom om de liefde te laten stromen en de ander in zijn of haar unieke stralendheid te zien. We mogen onze eigen overlevingsstrategieën als presteren, toegeven, opofferen, terugtrekken, alles alleen willen doen of perfectionisme, transformeren zodat ons vrije speelse innerlijke kind weer zichtbaar wordt en de mens weer kan genieten van het leven.
Heling van innerlijk kind, man en vrouw
Als we ons beschadigd innerlijk kind weer kunnen omarmen en onze innerlijke man en vrouw kunnen laten bloeien, dan kunnen we in relaties vanuit vrijheid ons verbinden met de ander. Wat we met wie doen, kiezen we dan vanuit liefde, omdat we dan weer terug zijn bij de bron waar we vandaan komen: de liefde. Van hieruit maakt het niet uit welke relatievorm je kiest. Deze ontstaat door de liefde te volgen. De liefde voor een, of de liefde voor meer. Liefde is niet schadelijk. Liefde heelt en passie is onze motor om de liefde in de wereld te laten stromen.
Pijn bij het vrijen
Veel vrouwen ondervinden pijn bij het vrijen. Ook bij hen die van hun partner houden. Dit kan komen doordat de emotionele verbinding tussen partners verstoord is geraakt omdat verlangens en behoeften niet uitgesproken worden of we ons niet erin erkend voelen. Pijn bij het vrijen kan ook veroorzaakt worden door oude energetische wonden die hun oorsprong hebben in emotionele schade vanuit het verleden. Dat kan zelfs energie zijn van vorige levens, want al onze herinneringen liggen opgeslagen in ons DNA.
Liefdevolle seks vanuit een houding van onvoorwaardelijke liefde waarbij je helemaal mag zijn wie je bent, heelt onze innerlijke oude wonden. Een helende (yoni)massage zonder doel tot orgasme, kan dit ook. Het verlangen om ook in onze seksualiteit gezien te worden in wie we in essentie zijn, is in ieder mens aanwezig. Of we dat nu onderdrukken of niet.
Mogen zijn wie je bent
Ik pleit voor een samenleving waarbij mensen de ruimte krijgen om te kunnen onderzoeken wie ze werkelijk zijn, en waarbij ze hun behoeften naar elkaar leren uiten vanuit een liefdevolle communicatie. Daarbij is luisteren van essentieel belang. Wie is de ander? Wat bezielt iemand? Waardoor denkt iemand wat hij denkt? Echt luisteren is een van de belangrijkste onderdelen van communiceren en verbinden. Terug komend op het debat, is het bijna onmogelijk om hierin te verbinden. In een debat word je immers uitgedaagd om stelling te nemen en worden polariteiten uitvergroot. Hier kun je het debat zien (40 min) onder leiding van Tijs van den Brink.
Ik kijk dan ook uit naar een televisieprogramma waarin ik de tijd en de ruimte krijg om mijn ervaringen als pionier op het gebied van meervoudige liefde, te verwoorden. Voor mij en voor al die andere Nederlanders die zich nu niet durven laten zien aan hun partner, hun familie, hun kinderen, hun vrienden of collega’s, uit schaamte en uit angst om afgewezen of veroordeeld te worden. Want uiteindelijk is liefde het beste voor je relatie, in welke gekozen relatievorm dan ook.
PS: ken je mijn trilogie Dubbelliefde 3.0 al? In deze boekenreeks maak je kennis met de gevolgen van cruciale keuzes. Vreemdgaan of thuis eerlijk vertellen over je gevoelens voor een ander? Bekijk hier de boektrailer. Je kunt deel 2, De Gedeelde Man, nu met korting bestellen in de voorverkoop.
We worden alleen geboren en we gaan alleen dood. En daar tussen leven we vaak schijnbaar zelfstandig en onafhankelijk. NOT. Als je maar iemand ‘hebt’. Dát is best vreemd gaan. Wie durft het leven naar zich toe te laten komen in plaats van in te vullen? Wie durft het ongewisse aan? Wie kan er bij zichzelf terecht?
Lieve Leonie, Om te beginnen wil ik je laten weten, dat ik vind dat je vaak heel zorgvuldig en respectvol schrijft en spreekt over diverse vormen van liefde en relaties; dat waardeer ik. Ik houd – net als jij- van openheid en goede communicatie met je partner – of met je partner(s)- over je verlangens en over wie je werkelijk bent.
Toch struikel ik nu over een uitspraak in deze blog nl. “Het huwelijk ‘tot de dood ons scheidt’ is niet meer van deze tijd.” Dat is voor mij net zo’n ideologische slogan als “Monogamie is het beste voor je relatie”…. en niet per definitie een betere. Liefdesrelaties hebben voor mij niets te maken met ideologie of met ‘uit de tijd zijn’. En wie bepaalt dan wat bij deze tijd hoort ?
Misschien is monogamie voor jou en voor vele anderen niet(meer)of nu niet passend, maar ik zou graag zelf de ruimte willen om te onderzoeken wat voor mij en mijn partner passend is in mijn/onze tijd zonder een nieuwe ‘oplossing’ voor het tanende huwelijk aangedragen te krijgen, die ‘in deze tijd’ passend zou moeten zijn. Voor mij persoonlijk komt zo’n oplossing net zo min van Kees van der Staaij als van jou, hoewel ik in jullie allebei een liefdevolle bevlogenheid waarneem.
Meervoudige liefde kent ieder mens, denk bijv. maar aan de liefde van ouders voor kinderen en omgekeerd. Het open aangaan van meervoudige seksuele relaties is ook niet nieuw of pionierend voor jou of voor deze tijd; er zijn samenlevingen en tijden waarin dat de normaalste zaak van de wereld was en is.
Ik geloof zelf dat er geen algemene oplossingen bestaan, maar dat ieder zijn eigen weg mag zoeken in relaties en de liefde. Goed communiceren en écht luisteren naar wat jezelf én de ander de bezielt is inderdaad één van de allerbelangrijkste voorwaarden voor communiceren en verbinden, daarin ben ik het wel volmondig met je eens.
Ik wil graag eindigen met een voor mij zeer waardevolle wijsheid van Angaangaq (sjamaan van Groenland en auteur van ‘Smelt het ijs in je hart’): “My way is not the only way” . Hartelijke groet, Josien Krosenbrink