Liefde en trauma van de identiteit

In 2019 had ik twee dagen seminar met Franz Ruppert, docent psychologie aan een hogeschool in München en psychotherapeut. Hij ontwikkelde een identiteit-georiënteerde psychotraumatheorie- en therapie, waarin het ‘opstellen van het verlangen’, het onderscheiden van eigen gevoelens van die van vorige generaties en het integreren van afgesplitste persoonlijkheidsdelen centraal staan. Daar wilde ik bij zijn. Want als relatiecoach, HSP-er en karmisch en systemisch trauma healer, voelde ik dat ik deze dagen veel zou gaan leren en ervaren. Het werden twee dagen vol herkenning, bevestiging en verheldering waardoor ik mensen nog beter kan begeleiden in het ontwarren van heftige emoties in meervoudige liefdesrelaties, waarvan de oorsprong in het verleden ligt. In dit artikel verwerk ik zijn kennis en vul ik deze aan met mijn eigen ervaringen.

De emotionele achtergrond van rugpijn

Frans startte met een bijzondere uitleg over een voorbeeld van rugklachten. Door deze op te stellen ontdekte hij dat de rug in wezen goed was, maar dat de pijn gekoppeld was aan de emoties angst en woede. Blijkbaar zat er een onbewuste overtuiging dat het uiten van angst en woede, leidde tot agressie. Je wilt koste wat het kost agressie vermijden en omdat je dit wilt controleren, ga je je inhouden in het uiten van deze emoties. Daarmee doe je eigenlijk jezelf geweld aan en slaat de woede en de angst naar binnen, je lichaam in. Met rugpijn als gevolg.

Ik glimlachte. Want ik heb vele jaren rugklachten gehad en ja, ook ik had de neiging om alleen maar lief te willen zijn en niemand te willen kwetsen met het uiten van wat ik werkelijk voelde. Daarbij ontdekte ik dat die overtuigingen te maken hadden met onverwerkt trauma in mijn vorig leven in de Tweede Wereldoorlog. Ik schreef er dit boek over. In Auschwitz was het niet toegestaan om je emoties te laten zien. Je werd simpelweg vermoord of als dat niet het geval was, geslagen of gemarteld.

Onverwerkte emoties uit vorige levens

Heb je een vorig leven in Auschwitz als SS-er, dan is de kans groot dat je in dit leven boetedoening doet en je hoog gevoelig bent, alle emoties van anderen oppikt en moeite hebt om anderen te kwetsen. Dat heb je in dat vorige leven namelijk al uitgebreid ervaren. Door mij tijdens Trauma Bevrijding Intensives te verbinden met de energie van daders in vooroudersystemen, heb ik mogen ontdekken dat de zwaarte van schaamte van daderschap, bijna niet te dragen is door het lichaam. Vandaar dat veel daders ontkennen wat ze doen of gedaan hebben, of liever zelfmoord plegen als zaken dreigen uit te komen.

De onverwerkte emoties van daderschap, slachtofferschap en redderschap van vorige levens, maar ook van dit leven doordat je deze energieën mee kreeg van je ouders toen je nog als baby in de baarmoeder van je moeder zat, bepalen voor een groot deel jouw leven en jouw supertalenten. In de wereld van trauma noemen we deze overlevingsstrategieën. Het zijn manieren van jezelf presenteren aan de buitenwereld in de hoop dat de liefde en steun die je hebt moeten ontberen, alsnog naar je toe komt. Totdat je ontdekt dat deze manier van reageren niet langer voor je werkt, maar tegen je gaat werken. De ziel wil iets anders ervaren en het leven geeft je de mogelijkheden.

Het effect van trauma op gevoelens

Door trauma zijn onze gevoelens geblokkeerd, we drukken ze weg, of houden ze vast in ons lichaam. We proberen zoveel mogelijk te observeren en verstandige besluiten te nemen. Wat ons in ontwikkeling brengt is weer te gaan voelen. Wij overleven zonder gevoel. Trauma betekent overleven zonder gevoel. Als je heling wilt, moet je dus ook de wil en het verlangen hebben om weer te gaan voelen. We denken echter dat we gaan sterven als we gaan voelen, omdat we dit ooit eerder ervaren hebben.

Heling

Heling is: ik voel, ook al ben ik bang om te sterven. Heling is niet alleen verlangen naar de ervaring van positieve gevoelens, maar ook die andere gevoelens durven ervaren. Positief denken leidt eigenlijk altijd richting trauma. Dat is oké, dan weet je hoe het werkt. De tendens is: we willen de realiteit niet aanvaarden, waarnemen en voelen wat er te voelen valt. Zo zijn wij mensen. Het mag geen geheim zijn wat we in therapie doen, maar helder en transparant. Als we onze eigen psyche begrijpen leggen we de basis voor een goed leven. Daar een stapje verder in komen, is trauma therapie. 

We hebben de neiging onze identiteit buiten onszelf te zoeken, door de waardering, goedkeuring of erkenning van anderen.  Je zoekt identiteit buiten je, maar je lichaam is je identiteit. Als je als kind in de baarmoeder van je moeder niet veilig was, doordat je moeder zich niet met jou kon of wilde verbinden, heb je al te vroeg afscheid moeten nemen van je lichaam. Dan ga je je splitsen in delen. Soms moet je afscheid nemen van een systeem van herkomst, omdat je anders niet de weg terug naar jezelf kunt vinden, naar je lichaam waar je de delen weer met elkaar kunt integreren. 

Trauma van de identiteit

Trauma van de identiteit leid je al heel snel weg van jezelf: jouw lijf, jouw gevoelen, wat jij wilt en dan word je afhankelijk van de wereld om je heen. Terugkomen naar jezelf is terugkomen in je eigen lijf. Als we uit ons lichaam zijn, kunnen we dood zijn of levend zijn, we merken het verschil niet. Dan zijn we alleen maar mentaal, en werken we vanuit het hoofd. 

We kunnen ons afvragen: wat is er gebeurd voor mijn geboorte? Waarom heb ik me al zo vroeg moeten afsplitsen? Als je niets voelt ga je splitsen en je onbewust identificeren met je moeder. Wie ben jij? Ben ik ik, of ben ik de ander? Als ik emoties voel, zijn ze dan van jou of van mij? We gaan we de identiteit buiten ons zoeken, in de relatie, in het erbij horen. Daarmee kom je in de traumata van de anderen. Je probeert te voldoen aan de verwachtingen van de ander en dat leidt je steeds verder weg van jezelf. 

Geen identiteit meer

Voor mij was de ontdekking dat het trauma van de identiteit ook verbonden was met mijn vorig leven in WO-2, een bijzonder moment. Ineens begreep ik hoe het voelde om letterlijk een nummer te zijn (in plaats van een unieke vrouw of wezen), dat slechts kon volgen aan de eisen van de wereld waarin ik terecht was gekomen. In mijn liefdesleven ontmoette ik de incarnaties van deze mensen als zielsliefdes, waarbij emoties als extreme onmacht maar ook een extreem liefdesverlangen, op de voorgrond lag. Hoe kon ik weer mijzelf omarmen? Door het doorvoelen en doorleven van alle onverwerkte emoties, die opgeslagen lagen in het lichaam. Het lichaamsbewustzijn is zoveel krachtiger dan je denkt. Voor mij is mijn lichaam de tempel van de ziel en ogen zijn de poorten naar ziel om mijzelf en de ander te herkennen en erkennen en geheimen te ontmantelen.

Het lichaam als ons huis

Eigenlijk is huis ons lichaam, dat is waar we in wonen. Het is fijn als we ons daarin thuis voelen. Vaak is dat niet het geval omdat we in het eerste huis waar we gewoond hebben, in de buik van onze moeder, dit niet het geval was. Dus we verliezen het contact met ons lichaam omdat we in het begin niet welkom waren  in een huis waar we woonden. Daarom zoeken we het thuis en huis buiten ons. Omdat we het in onszelf hebben moeten opgeven. Dat spiegelt zich ook in onze woningen, dat we ons niet thuis voelen. Thuis ben je in je lichaam. Als je afgesplitst bent van je lichaam, zoek je het buiten jezelf. Maar als je hier bent, in je lijf, hoef je het niet meer buiten jezelf te zoeken. 

Als een moeder blij is met zichzelf, met haar lichaam, dan is het kind ook gelukkig. Als je in je lichaam bent, dan kun je overal op de wereld leven. Agressie en depressie hoort bij de dader slachtoffer dynamiek. Weg willen vluchten van agressie is dat ook. Ambivalentie is ook een onderdeel van deze trauma dynamiek. Je ziet het ook bij autisme. Je trekt je terug in jezelf, je woont niet in huis en je trekt jezelf terug in een deel van je lijf om jezelf te beschermen. Een deel van jou voelt de opdracht: ik moet mijn moeder redden, en het andere deel trekt zich terug. 

Seksualiteit

Seksualiteit is lijfelijkheid en is heel belangrijk. Je bent een lichaam en het lichaam is seksueel. Stel dat je ouders het liefst een jongen hadden gehad en jij bent een meisje. Door deze boodschap die je automatisch ontvangt omdat je volledig verbonden bent met je moeder in de baarmoeder en met de omgeving, kun je niet in je lichaam zijn. Dan ga je als je geboren bent, leven in het concept: hoe is een man? Hoe is een jongen? Ook dat is een concept, want iedere jongen is anders. Maar het leidt je af van wie je werkelijk bent, want je bent een meisje. Hoe kun je de werkelijkheid accepteren en jezelf weer omarmen precies zoals je bent? 

Het trauma van de liefde, het symbiosetrauma

Symbiotische verstrikking is het gevolg van identiteitstrauma, het is de overlevingsstrategie van het trauma van de identiteit. Omdat je je zo voelt, ga je voldoen aan de verwachtingen van de anderen. Je wordt gevonden door mensen die jou willen hebben voor hun overlevingsstrategie.  Als het voor je geboorte was, is de afsplitsing onbewust. Trauma van de liefde kan verbonden zijn met existentiële trauma’s. In een symbiotische relatie kun je niet zonder elkaar en ben je van elkaar afhankelijk. Er is geen eigen autonomie, je durft geen beslissingen te nemen vanuit jezelf en bent altijd op zoek naar goedkeuring van de ander.

Autonoom zijn betekent letterlijk op eigen benen staan, eigen regels en wetten opleggen en opvolgen, los van de ander. Het betekent ook: vrij zijn van bemoeienis van buitenaf. Wanneer iemand de autonomie echter vormgeeft door te vinden dat ie geen rekening hoeft te houden met de ander en de ander niet nodig heeft, dan verstoort dit ook de relatie. 

De oorzaak ligt ook hier vaak in prenataal trauma. Wilde mijn moeder me überhaupt? Krijg ik wel een kans  in contact met mijn moeder te komen? Als je moeder probeert van je af te komen terwijl jij in haar buik zit, heb je een existentieel trauma. Dat kan doorgaan in de geboorte, het gaat om leven en dood. Deze thema’s zie je dan terugkomen in jouw leven om ze vanuit een volwassen bewustzijn te ervaren en te transformeren.

Gevolgen van seksueel geweld

Als een vrouw als jouw moeder seksueel geweld heeft ervaren en in contact komt met een man, komt ze in een overlevingsstrategie. Ben jij de zoon in de haar buik, dan kan ze geen onderscheid maken tussen de dader en jijzelf als zoon in haar buik. Dan voel jij in de buik van je moeder al dat het niet goed is dat je een man bent. Met dit schuldgevoel dat niet van jou is, word je geboren. Met als gevolg dat je jezelf wilt gaan bewijzen dat je wel goed bent en dat je anderen gaat redden. Ik moet boete doen, is de onbewuste opdracht die je krijgt, voor iets wat je moeder is aangedaan. Wie altijd zijn uiterste best doet, is in feite nog steeds op zoek naar de liefde van de moeder. 

Transgender is ook een vorm van trauma, waardoor jij je niet thuis voelt in je lichaam. Je voelt als kind: je moeder kan geen mannen verdragen. Dan heb je misschien het idee om als man, vrouw te willen zijn, dat het dan makkelijker is, omdat het dan voor je moeder makkelijker is. De stelling van Ruppert is: als je je lichaam laat opereren traumatiseer je eigenlijk jezelf.

Als je tot heling wilt komen, zal het leven jouw gebeurtenissen geven waarin je ja kunt zeggen tegen heling. Dan wordt je uitgenodigd om over de tegenkrachten die je ontmoet heen te stappen. Je mag je verbinden met de realiteit en de bijbehorende gevoelens en emoties ervaren. Je kunt je moeder of vader niet redden. Kun je accepteren dat iemand is zoals hij of zij is en dat jij jouw eigen weg te gaan hebt?

Overtuigingen en gevolgen van trauma van de identiteit

• ik moet het verdienen om er te mogen zijn
• ik ben bang voor mijn eigen woede en onderliggende kracht
• ik schaam me dat ik besta
• ik durf geen verdriet te voelen en ga liever spelen
• ik moet het alleen doen, er is niemand voor mij
• ik ben afhankelijk van de buitenwereld
• ik moet iedereen pleasen en tegemoet komen aan ieders wensen
• ik moet mijn uiterste best doen om liefde te krijgen
• ik mag anderen geen pijn doen
• ik mag er niet zijn
• ik mag niet bestaan
• ik word niet gehoord
• ik word niet gezien
• …

Trauma Bevrijding en Heling

Sinds het seminar en mijn terugkomst van mijn helingsreis naar Auschwitz, heb ik in mijn praktijk veel mensen mogen begeleiden in het transformeren van dergelijke overtuigingen en het doorvoelen van de bijbehorende emoties. Het trauma van de identiteit huist vaker in ons dan we denken. Zelf maak ik gebruik van mijn talent om in iemands huid te kunnen kruipen, contact te maken met de ziel en terug te reizen in de tijd. Hoe voelde de moeder zich ten tijde van de zwangerschap en geboorte? Welke geheimen zijn weggestopt en wat is daarmee onbewust overgedragen aan het kind?

Het zien en horen van de waarheid van toen, en het doorvoelen van de oorzaak van de emoties, zorgt ervoor dat er in het hier en nu, gemakkelijker contact gemaakt kan worden met de realiteit. De onmacht wordt minder en de kracht komt terug. Soms gaat het gepaard met het alsnog huilen van verdriet of andere onverwerkte emoties. Het is fijn om oude energieën die jou belemmeren te laten zijn wie je bent, los te kunnen laten.

Sommige dingen zijn te groot om alleen te doen. Ik help je er graag bij. Misschien is een Trauma Bevrijding Intensieve iets voor jou. Bel me gerust voor meer info of voor een afspraak in mijn praktijk in Den Bosch: 06-45550680 (kantooruren). Je kunt me ook mailen.