Je lichaam als richtingaanwijzer voor leven en liefde

Heel lang liet ik mijn hoofd bepalen wat ik deed. Zo was ik opgevoed. Als je iets wilde bereiken moest je je best doen, presteren en voldoen aan de verwachtingen van anderen. Zeer zeker de verwachtingen van de baas, de overheid en de mensen om je heen. Maar om te beginnen met de verwachtingen van mijn ouders. Hun normen en waarden werden ons als kind door de strot geduwd. Protesteren leidde tot het snoeren van mijn mond en als ik dan nog door ging, tot een klap voor mijn kop of kont. Niet dat mijn vader negatieve intenties had, integendeel. Hij wilde dat hij trots kon zijn op zijn kinderen, dat ze iets betekenden voor de maatschappij. Net zoals hij. En mijn moeder volgde hem trouw en blindelings. Zo was het indertijd, de vrouwen steunden de mannen. Zij werkten buitenshuis en de vrouwen zorgden voor het huishouden en de kinderen. Mijn vader heeft in zijn leven veel betekend voor de wereld en voor veel mensen. Zij dragen hem een warm hart toe. Daar ben ik dan weer trots op. De tijdsgeest, het trauma en alle ellende voorbij. Want onder al het gedrag dat wij als traumatisch ervaren, is het de onvoorwaardelijke liefde die ons mensen verbindt. 

Trauma en onverwerkte emoties

De afgelopen jaren heb ik ontdekt dat veel weggestopte en onverwerkte emoties als kind, lagen opgeslagen in mijn lichaam. In mijn benen, mijn rug, mijn armen. Je kunt het zo gek niet bedenken maar het lichaam van het grote onbewuste kent vele laatjes om herinneringen in op te bergen. Zo kun je als kind leven in het nu, en de dag van gisteren vergeten. Tegenwoordig doen we hetzelfde via een cursus mindfulness. We leren ons te focussen op de ervaring en tegenwoordig mogen gevoelens en emoties er zijn. Gelukkig wel. Dit mogen ervaren en er anders mee omgaan is een van de grootste geschenken van mijn genezingsproces van borstkanker in 2011.

We leren dat niet de omstandigheden het geluksgevoel van ons leven bepalen, maar onze gedachten over de omstandigheden. Denk je dat het leven net onder de knie hebt en dat je een beetje door hebt hoe je moet reageren in tijden van stress, dan weet het leven je wel weer een nieuwe uitdaging te geven. Zo ook mij. Had ik jarenlang mijn hart gevolgd in het nemen van beslissingen, nu merkte ik dat alleen het hart niet meer voldoende was.

Het lichaam leidt, het hoofd stuurt

‘Je lichaam leidt, je hoofd stuurt’, hoorde ik gisteren in een meditatie. Vandaag leidt mijn lichaam me richting wandelen, zwemmen en schilderen. Mijn lichaam is moe en wil ontspannen, het kan even niet presteren. Mijn hoofd wil aan het werk maar het lukt niet voordat ik mijn lijf heb leegemaakt. Teveel stress de afgelopen periode vanwege een psychotische buurman die op willekeurige tijden ontploft in boosheid en agressie. Vaak snachts. Dan zitten mijn buurvrouw en ik rechtop in bed, met een trillend lijf. Dan valt er niets meer te mediteren. In actie komen richting politie en bewust ademhalen zorgt ervoor dat ik het kan verdragen en kan wachten tot zijn aanval voorbij is. Praten met hem lukt niet meer; hij is niet meer voor rede vatbaar. Mijn lichaam zet zich schrap, en meer dan.

Stress

Onlangs deed ik een paar testen op internet. Ja, ik scoorde goed op het gebied van conflicthantering. Ik scoorde hoog op stress. Natuurlijk. Ik ben God niet, ik ben een mens, ook al ben ik me bewust van mijn innerlijke kracht en goddelijke gaven. Ook ik kan ervaren wanneer ik als mens een persoonlijke grens bereik. Wie last heeft van acute stress reageert meestal via drie manieren: vechten, vluchten of bevriezen. Ik ken alle varianten, al heb ik jaren vooral mij begeven in het vluchten. Laten we vooral het conflict vermijden. De afgelopen periode ontdek ik hoe ik mijn woede kan afreageren zoals mannen dat doen: boos worden en het dan kwijt zijn. Dat scheelt een slok op een borrel. In actie komen helpt ook, want sommige dingen kun je niet meer in je eentje oplossen.

Je lichaam als richtingaanwijzer

Het lichaam als richtingaanwijzer. Onze gevoelens en emoties hebben we niet voor niets. Ik dacht dat ik de angst voorbij was, maar nu met mijn buurman ontdek ik opnieuw dat ik bang ben. Niet als hij in zijn gewone doen is, maar als hij flipt vanuit een psychose. Wekenlang vreesde ik werkelijk voor mijn leven en sloeg ik regelmatig op de vlucht, tot ik deze week een ommekeer ontdekte in mijzelf. Het was genoeg geweest. Dat ik een grens bereikt had, bleek al wel uit het inschakelen van hulptroepen: advocaat, woningbouw, Stichting Veilig Thuis, gesprekken met andere buren, klachtenregelingen, brieven en dossieropbouw. Maar iets in mijn lichaam zei me dat het genoeg was om steeds maar te blijven vrezen en weg te lopen. Het was klaar!

In actie voor verandering

Ik schreef een verklaring voor zijn ex-vrouw die hun zoontje niet meer brengt, vanwege zijn gedrag. Ook al weet ik dat hij bij de rechtbank te horen krijgt dat het van een van zijn buren is, ik ben er klaar mee. Een gezamenlijke vriend weigerde te getuigen uit angst voor represailles. Ik kan niet langer tolereren dat deze agressieve man de weg van mijn leven bepaalt. Ik weiger nog langer in angst te leven. Zelfs al kost het me mijn leven, heel mijn lichaam protesteert om mijn angst leidend te laten zijn. Ooit hoorde ik dit Merlijn Wolsink zeggen in een online training Access Consciousness. Dat je bereid moest zijn om te sterven of om te doden. Niet dat je het moest doen, maar dat je de bereidheid moest voelen. Nu begrijp ik de reikwijdte van zijn woorden. Ik voel het in alle cellen van mijn lichaam.

Ik ga voor rechtvaardigheid en de liefde, en voor de eigen verantwoordelijkheid om een persoonlijke bijdrage te leveren aan een betere wereld. Ik kan dat alleen voor mijzelf doen, en niet voor mijn buurman doen of beslissen. Hij mag zijn eigen aandeel van deze situatie in de ogen kijken. Ik kan alleen de signalen van mijn lichaam volgen en per dag of moment voelen wat ik nodig heb. Ik kan mijn hoofd gebruiken om te sturen.

Een innerlijk besluit

De kracht van een innerlijk besluit. Ik ken het uit het verleden waarbij mannen met agressie mijn leven over dreigden te nemen. Op mijn negentiende werd ik aangerand door een soldaat. In dit artikel lees je er over. Twee jaar verknalde hij mijn leven, want de angst op straat zat er goed in. Een cursus zelfverdediging en een innerlijk besluit om niet meer bang te zijn, veranderde alles. Ik durfde weer te wandelen in de bossen. Ik durfde savonds weer naar de stad te fietsen voor een bioscoop of een avondje uit. Ik had mijn leven terug.

Ik heb me nu opgegeven voor een cursus Chi-Defense, waarbij ik zelfverdedigingstechnieken leer. Ik doe ademsessies om mijn lichaam weer in balans te brengen na stress momenten. Ik zwem, wandel en mediteer om mijn lichaam te ontstressen. Ik kies voor liefde en zet intenties neer dat het mooiste mag gebeuren. Ook voor mijn buurman. Want door mijn werk als trauma healer mag ik soms meevoelen hoe zwaar het is, om ‘dader’ te zijn. Ik zou niet graag met hem en zijn positie willen ruilen. In de training ‘Heling van de narcistische wond’ maken deelnemers een dader-slachtoffer analyse. Waarin ben je dader? Waarin ben je slachtoffer? Het bewust ervaren van de emoties van deze rollen, zorgt ervoor dat transformatie op gang kan komen door het neutraliseren van het kijken in de spiegel van de ander. Wat mag jij leren? Want pas als alle emoties gevoeld zijn, met bewuste aandacht en liefde, kunnen ze transformeren. Onmacht, schaamte, schuld, woede, verlangen naar wraak. Het is tijd om de liefde de boventoon te laten voeren. Een veilig huis, een veilig lichaam. Vertrouwen dat het leven beter weet wat ik nodig heb dan ik. Steun voor iedereen. Een vriendelijk woord, een aardig gebaar. Vertrouwen in het mooiste. Zelfs voor mijn buurman. Onverwachte cadeautjes. Liefdevolle aanrakingen. Boeiende en inspirerende gesprekken. Ik bestel het opnieuw.

Zingeving

Gisteren had ik een netwerkgesprek met iemand en mocht ik het eerste cadeautje al ontvangen. Want wie van betekenis kan zijn voor anderen en zingeving ervaart, ondervindt de basispeiler van geluk en welbevinden. Laat cliënten maar naar me toekomen. Laat me doen waar ik gelukkig en blij van word. Laat me jou maar helpen met al mijn kennis en ervaringen. Dat geeft mij energie. Het is de beste manier om een leven vol vreugde te ervaren. De omstandigheden kleuren ons leven en geven ons een uitdaging. De kracht van de geest is onoverwinnelijk voor hen die het hart openen naar liefde.

Vanavond ga ik naar een presentatie van de nieuwste kaartenset van Open Up. Deze keer kaartjes met vragen over zingeving. Ik ben heel benieuwd en laat me graag inspireren. Ik hoop dat ik jou heb kunnen inspireren met dit artikel. Voel je welkom in mijn praktijk in Hilversum en bel me gerust voor een afspraak 06-45550680 (Kantooruren) of mail me.