Afgelopen week was ik weer op schrijfretraite, om te werken aan mijn nieuwe roman ‘Dubbelliefde’. Het wordt een ‘Dubbelboek’ van twee delen. In beide delen wordt de getrouwde hoofdpersoon Robbert, verliefd op een collega. In het ene deel krijgen ze een geheime relatie, in het tweede deel bespreekt hij zijn gevoelens met zijn vrouw en proberen ze een open relatie. Wat komen de hoofdpersonen tegen op hun pad? Hoe gaan ze om met hun gevoelens en de gevolgen van hun keuzes?
Het blijft magisch, het schrijven van een roman. Hoewel ik van te voren bedacht heb hoe het boek zal aflopen en wat de hoofdgebeurtenissen zijn, lukt het mijn hoofdpersonen steeds opnieuw om mij te verrassen met hun belevenissen.
Zo ontdekte ik in het begin van mijn roman dat Robbert, een van de hoofdpersonen twee jeugdvrienden heeft. Ik wist helemaal niet van hun bestaan, maar als ik zit te tikken kijk ik naar een denkbeeldige film in mijn hoofd. Dat is niet iets wat ik verzin maar wat zich voor mijn ogen voltrekt. Hee, dacht ik toendertijd, wat doen die mannen in mijn boek? Toen ik die vraag stelde kwam meteen het antwoord: ze komen later in de roman nog een keer terug. Ik liet mijn bezwaren los en schreef op wat ik zag.
Afgelopen week mocht ik een van de jeugdvrienden opnieuw ontmoeten. Ik schrok me een hoedje toen ik zag wat zijn rol was in het geheel. Dat had ik echt nooit achter die man gezocht! Wat een verrassing!
Ook de vrouwelijke hoofdpersonen in mijn boek kunnen er wat van. Denk ik steeds dat ik wel een beetje door heb hoe ze in elkaar zitten, komt er weer een nieuw facet van hun karakter boven drijven. Gebeurtenissen hebben blijkbaar invloed op hun ontwikkeling en hun leven en ik vind het fascinerend om te zien hoe ze groeien en bewuster worden. Jawel, ik zie het voor me, ik verzin het niet. Dat wordt voor me gedaan. Ik heb echt het gevoel dat ik dit boek samen met mijn gidsen schrijf en dat zij boven besluiten wat de ingrediënten van de scènes zijn.
Daarbij krijg ik feedback van mijn schrijfcoach Yoeke Nagel. Zij daagt me uit om sommige scenes of gebeurtenissen nog gedetailleerder te beschrijven, zoals de niet verstuurde ongecensureerde email van een van de vrouwen. Het was geweldig leuk om in de schaduwkanten van mijn hoofdpersonen te kruipen en deze in het licht te zetten. Ik heb er zo van genoten!
Dit alles maakt het schrijfproces ontzettend leuk. Steeds opnieuw schiet ik enorm in de lach bij de drama’s die zich voltrekken in mijn roman. Soms moet ik er van bijkomen, want het is ook wel eens erg heftig met al die emoties rondom de liefde en relaties.
Ik ben heel benieuwd hoe lang het duurt voordat de roman af is. Dat het wat dikker wordt dan aanvankelijk gedacht laat ik maar los. Ondertussen geniet ik enorm van mijn creatief proces. Straks komt de tweede schrijfronde waarbij ik mijn andere hersenhelft ga gebruiken. Het technisch schrijven, lees schrappen, zodat het voor jullie als lezer nog aantrekkelijker wordt om te lezen. Want ja, ik hoop natuurlijk dat mijn roman straks een miljoenenpubliek gaat bespringen.
Aan mij zal het niet liggen. Ik schrijf gewoon lekker door. Binnenkort ga ik weer aan tafel met mijn schrijfcoach om de puntjes op de i te zetten. De volgende schrijfretraite doe ik weer in Zweden. Wordt vervolgd!
PS: als je nog tips hebt over welke uitgever mijn roman het beste zou kunnen uitgeven: ik hou me aanbevolen!
Ik heb vorige week ook 2 scenes uit mijn eerste theaterstuk, Angst, zien spelen. We hebben een 10 weken durende cursus Theaterschrijven achter de rug en de laatste les hebben we 4 scenes zelf gespeeld en ik heb het op de video gezet.
De verrassing komt omdat al die hoofdfiguren een beetje van jou zijn. Je bent als schrijver hun vader of moeder. Je legt je ziel in ze en geeft ze hun eigen ziel. En dat, als ze beginnen te leven, laten ze je zien wie je bent.
Ze verrassen je omdat je jezelf af en toe ook verrast. Toen ik zag wat er werld gespeeld dacht ik: heb ik dat geschreven? Wat mooi!
Mijn ziel was geraakt.
Lieve Leonie,
Terwijl ik je tekst lees, zie ik je gezicht voor me met een paar pretogen vol nieuwsgierigheid naar het vervolg, zowel van het verhaal als van het schrijfproces. Jou kennende geniet je van het hele traject. Die nieuwsgierigheid is aanstekelijk. Ik schrijf me alvast in op de intekenlijst 🙂 Kan ik je nog ergens mee helpen om het proces te versnellen? Papier glad strijken, punten slijpen of een doosje met letters? Misschien toch beter van niet, geniet vooral ook van het schrijven op zich.
Met warme groet, Minke
Hey Leonie,
Als je nog een uitgeverij zoekt,heb je al gedacht aan de uitgeverij Mooi mens van Renate Diks?
Met lieve groet Maryse.
Geweldig leuk hoe je het schrijfproces beschrijft. Met zulke verrassende karakters in je boek blijf je als auteur ook met veel belangstelling je verhaal volgen. En ik als schrijfcoach natuurlijk ook.
Als er nog verstandige uitgevers in dit land zijn staan ze straks allemaal met een dikke bos bloemen en bonbons voor je deur door elkaar heen te roepen: ‘Mij! Kies mij!’
Yoeke