Help, ik ben onbruikbaar!

‘Vind je me nog wel leuk?’ vraag ik met een klagend stemmetje aan mijn lief als ik voor de zoveelste dag voor pampus op de bank lig. Al bijna veertien dagen verhuis ik dagelijks mijn lijf van bed naar bank en weer terug. Gisteren leek het beter te gaan en maakte ik een wandelingetje maar vandaag is het weer helemaal niks. Griep en een combinatie van andere kwaaltjes zorgen ervoor dat mijn energiehuishouding nog verre van optimaal is. Ik voel me nutteloos en onbruikbaar. Ik wil weer iets doen, ik wil mijn energie  voelen en van betekenis zijn maar dat lukt nu niet. De frustratie zorgt ervoor dat ik me klein en zielig voel. Heel zielig.

Zelfkritiek of zelfliefde?

‘Natuurlijk vind ik je nog leuk,’ antwoordt mijn lief terwijl hij me liefdevol door mijn haren strijkt en ontelbare kusjes op mijn gezicht plant. Zijn liefdevolle gebaar ontdooit me. Natuurlijk weet ik ook wel dat het een onzinnige vraag is. Sterker nog,  ik weet dat het een onzinnige gedachte is die bovendien ook niet waar is. Als ik op sta en in de spiegel kijk zie ik dat ondanks alles mijn ogen glanzen. Ik werp mijn spiegelbeeld een vette klapzoen toe. ‘Ik hou van je lieverd’ zeg ik hardop. ‘Wees maar lief voor jezelf. Je hebt het nodig schatje,’ vervolg ik. Ik grijns en geef mezelf nog een zoen. Met mijn gevoel voor humor is niks mis. Ik ben leuk, ik weet het.

Emoties zijn tijdelijk

Soms hebben we van die dagen waarop  het even niet meezit. Lekker er helemaal aan toegeven helpt dan. Emoties zijn slechts tijdelijk en worden vaak beïnvloed door wat we denken of hoe we tegen een situatie aankijken. Negatieve emoties hebben we liever niet en we gaan ze liever uit de weg. Tegelijkertijd helpt het niet om sterke emoties te willen wegduwen. Wat we niet willen voelen komt als een boemerang weer bij ons terug, totdat we er naar luisteren en de onderliggende boodschap aanvaarden. Soms gaan we dingen uit de weg en krijgen we onze lessen op een later moment opnieuw om ze alsnog te leren.

De belangrijkste les van mijn genezingsproces van borstkanker was om onvoorwaardelijk van mezelf te houden en alle zelfkritiek los te laten. Als ik mezelf dan zo zielig op de bank zie liggen, is het alsof ik mezelf van een afstandje bekijk. Ik weet diep van binnen dat alles er niets toe doet. Het is mijn hang naar het leven die me opnieuw uitdaagt mij over te geven aan dat wat er is. Nu is dat een ziek lijf dat niet helemaal doet wat ik wil en al zeker niet in het tempo dat ik wil. Het is fijn om me direct bewust te zijn van wat er gebeurt in plaats van de hele dag in negatieve emoties te blijven hangen. Door bewust stil te staan bij wat ik voel, worden emoties vanzelf zachter.

Onderdrukte levensenergie

Het is de onderdrukte levensenergie die met smart zit te wachten om de wereld weer in te mogen. Mijn innerlijke drive wil creëren, de wereld in, ondernemen en genieten! Mijn mannelijke kant komt deze weken onvoldoende aan bod. Vandaag word ik opnieuw uitgenodigd om mijn vrouwelijke kant in te zetten. Overgave aan dat wat er is, meebewegen met de stroom, in liefde zijn met mezelf en de wereld om mij heen. Een wereld die op dit moment gewoon even heel klein is en die straks vanzelf weer groter wordt.

En uiteindelijk komt door het schrijven van deze blog, de man en de vrouw in mij toch weer bij elkaar.

En jij? Hoe kijk jij naar jezelf? Lukt het jou om onvoorwaardelijk van jezelf te houden?

Wil jij meer van jezelf leren houden maar lukt het jou niet om te stoppen met zelfveroordeling? Maak nu een afspraak voor een live verhelderingsgesprek in mijn praktijk in Hilversum. Samen onderzoeken we welke stap jij kunt zetten naar verlichting. Bel me gerust voor een afspraak: 06-45550680 of mail me.