Een boom heeft vele armen
Mijn vader heeft er geen
Daarom mag ik me verwarmen
Met takken om me heen
Ik huil mijn stille tranen
Van angst voor het verlies
Ik huil mijn tranen in stilte
Dat is wat ik nu verkies
Leren om liefde te verliezen
Het is te vaak gebeurd
Het mag van mij nu stoppen
Ik heb genoeg getreurd
De liefde wil ik leven
Met jou en jou aan mijn zij
Ook al is het maar voor even
Het maakt mijn hart steeds blij
Jouw hart staat nu op springen
De muren van verzet
Je mag ze nu opgeven
In ruil voor dolle pret
Jouw hart laat vrouwen smelten
De liefde nooit gevoeld
Door jou gaan zij weer stralen
Zo was het ooit bedoeld
De liefde mag nu bloeien
Je hart mag opengaan
Je hoeft niet meer te stoeien
Het leven bemoeit zich er tegenaan
Jouw keuze om te leven
Het te doen op jouw manier
Het leven duurt maar even
Ik wens voor jou plezier
Maar daar deel van mogen uitmaken
Het is mijn grootste wens
Ik huil mijn stille tranen
Want ook ik ben maar een mens
De goddelijkheid verloren
Wie heeft het niet gezien
We worden zo geboren
Om pret te hebben voor tien
Jouw ziel is mijn verlangen
Ik wil je graag nabij
De kamer samen met liefde behangen
Jij en ik en jij en ik en jij
In liefde zijn we verenigd
En bloeien doen we overal
In liefde te kunnen sterven
Dat is nu niet het geval
Een nieuwe geboorte in dit leven
Weg die muren rond je hart
Dat is wat ik je zou willen geven
Daarin ligt mijn smart
Het leven leven we samen
We doen het niet alleen
Wie de liefde kent met velen
Is rijker dan met geen
Harten mogen bloeien
Van liefde en geluk
Van delen alle gevoelens
Zo kan het niet meer stuk
Ik laat mijn tranen nu maar stromen
Het verlangen mag er uit
voor de liefde ooit geboren
Blaas ik dit versje uit
Geef een reactie