Een baby in ruil voor een zoen

Een bijzondere ontmoeting van hart tot hart, van ziel tot ziel

Wil je mijn baby
In ruil voor een zoen?
vroeg zij
En ze keek de man brutaal en uitdagend aan
Met een vleugje onzekerheid
En ook wat kwetsbaarheid

Zo, antwoordde hij meesmuilend,
Een baby in ruil voor een zoen?
Wat brengt jou tot deze keuze?
Hij keek naar de baby
Die lag te slapen in het mandje
Onder een dekentje
Onschuldig

Niet zomaar een zoen
Fluisterde ze snel
Oh nee.
Het moet een zoen zijn
Gegeven uit liefde
Échte liefde.

Dromerig keek ze van hem weg
Alsof ze wilde zeggen
Ik weet niet of ze bestaan
Zulke zoenen
Maar ik verlang er wel naar

Toen haar ogen opnieuw de zijne kruisten
Zag hij haar verlangen
En zijn hart begon wild te kloppen
Een baby voor een zoen
Een zoen uit liefde
Dat was te doen.

Alleen als het échte liefde is
Zei ze vlug
Alsof ze bang was
Dat hij haar baby van haar zou nemen
Nog voordat ze de echte liefde
Had leren kennen

Zijn ogen doorboorden de hare
En kruisten haar ziel
Hij nam de mand uit haar handen
En zette de baby naast hen neer
Voordat hij haar in zijn armen nam

Zachtjes streek hij met zijn neus
Over de hare en
Liet hem glijden over
De huid van haar wangen
Om haar geur op te snuiven

De tijd stond stil
Toen zij zeven eeuwen later
Elkaar zwijgend aankeken
Terwijl zijn ogen de hare doorboorden
En hun neuzen elkaar raakten
Onderzoekend
Alsof hij niet kon geloven
Dat zij haar baby ooit weggaf
In ruil voor een zoen

Nu zag hij pas
Wat hij toen niet kon zien
Haar hart was toen bevroren
Ze had geen liefde kunnen geven
Aan de baby
Die haar destijds geschonken was
Door God en de zijnen
Ongewild geboren.

De omhelzing in het nu
Liet het oude ijs smelten
En toen hij haar vasthield
Wilde hij haar niet meer loslaten.

Pas nu, zeven eeuwen later
Voelde zij de liefde
Van zijn hart
Dat hij voor haar geopend had
Wagenwijd
In ruil voor haar baby
En ze voelde het ongemak
Van toen

De onderzoekende en open blik in zijn ogen
Lieten het ijs van haar hart
Smelten
Dat ontstaan was
op het moment dat
Haar hart bevroor toen
Het vlijmscherpe mes
Naast haar bekken geplant was
De krachtige hand op
Haar mond om
Het schreeuwen te beletten
Het geweld waarmee haar
Lichaam overweldigd werd
Haar vrouwelijkheid
Uitgeschakeld
Haar vrouw zijn en haar ziel
Haar lichaam verliet
Haar hart bevroor en
Haar handen verkrampten
Door een van de zijnen

De prijs was
Een eeuwige herinnering
Aan de brute overval
De verkrachting
Zeven maanden later
De baby die haar iedere dag
Liet herinneren
Dat zij als vrouw niets was
En dat liefde
Een illusie was

Zeven eeuwen later voelde zij
De liefde die hij had willen leggen
In die ene zoen
Van toen
Die minuten duurde
Tot zijn adem
Haar bijna het leven benam
Toen hij haar los liet
De baby in het mandje pakte
En zich omdraaide

Haar bevende handen
gleden over haar lippen
Haar vingertoppen
Beroerden haar neus en
Haar wang
Om de herinnering
Van de belofte aan liefde
Voor eeuwig
Tot zich te nemen

De mooiste herinneringen
Liggen besloten in het moment
Dat hart en ziel
Elkaar ontmoeten
In een woordeloze omhelzing
Over de eeuwen heen
Waar harten
Versmelten
In liefde ❤️❤️