Vandaag kreeg ik feedback van mijn schrijfcoach Yoeke Nagel, die ik voor drie maanden in de arm heb genomen om mij te begeleiden met het schrijven van een roman waarin liefde, vreemdgaan, monogamie en polyamorie, seksualiteit en intimiteit, angst en liefde de hoofdingrediënten zijn. Het wordt een dubbelroman, Dubbelliefde genaamd (althans dat is de werktitel maar wat mij betreft mag die het ook blijven). Ik vond het echt reuze spannend om mijn teksten naar Yoeke te sturen, want ja, je kunt als schrijver zelf wel het idee hebben dat je het leuk doet maar een ander kan daar heel anders over denken…
Een roman schrijven is ook heel wat anders dan een non-fictie boek als Love Unlimited. Daar ontdekte ik wel tijdens het schrijven, dat de verzonnen hoofdpersonen al schrijvende een eigen leven gingen leiden en ik verwachtte dat dit in een roman nog veel meer zou gebeuren.
Samen met Yoeke had ik voor mijn schrijfretraite in een brainstormsessie een eerste aanzet gemaakt voor een structuur, de hoofdgebeurtenissen vastgesteld en de hoofdpersonen een voorlopig karakter gegeven. Maar goed, naast hoofdpersonen moeten er ook anderen zijn en die ontstonden deels in het gesprek met Yoeke en deels schrijvende. Ik heb namelijk ontdekt dat als ik maar zorg dat mijn hoofd leeg is van alle normale perikelen in mijn leven (privé, liefde, familie, werk) ik me af kan stemmen op het grote geheel. Wat er dan gebeurt is bizar: ik zie al schrijvende een film voor me waarvan ik het idee heb dat ik hem al honderd keer heb gezien. Ik hoef alleen in slow-motion de film af te draaien en te beschrijven wat ik zie gebeuren, scène voor scène.
Wat ik zie, verrast mij zelf soms ook. Want ineens zijn daar dan twee vrienden (wat doen die hier in Godsnaam, denk ik dan) en even verderop ontdek ik wat hun rol is, en dat die later in het boek duidelijk wordt. Er zijn nu nog heel veel lege stukken, maar ik weet dat die zichzelf zullen vullen als ik bij mijn volgende retraite me weer afstem op ‘Dubbelliefde’. Wat mij betreft mag het boek straks ook verfilmd worden, want ja, uiteraard heb ik ook met deze roman een missie die de wereld in mag: het taboe op meervoudige liefde doorbreken. Ik denk zelfs dat ik met het schrijven van een roman, ik dingen beter of anders duidelijk kan maken, dan met het schrijven van een zelfhulpboek. Daarbij kan ik hopelijk een nog groter publiek bereiken, al mag ik met de vertalingen van Love Unlimited (Engels en Portugees) over het bereik van mijn missie al helemaal niet klagen 😉
Desalniettemin zet ik mijn dromen graag groots in de wereld. Wat mij betreft wordt Dubbelliefde een knaller, een bestseller die in minstens 22 landen vertaald gaat worden en wordt het boek binnen twee jaar verfilmd. Grappig, want het eerste wat Yoeke zei toen ik over de opzet van Dubbelliefde vertelde, dat ik de filmrechten maar goed moest regelen: de opzet en het onderwerp leent zich uitermate goed voor het maken van een film.
Nou, wat mij betreft gaat dat straks allemaal gebeuren. Maar om dromen werkelijkheid te maken, is er nu eerst actie nodig. Vandaag heb ik mijn voor volgende schrijfretraite maar meteen wat extra dagen geboekt. Het boek moet af, zo gauw mogelijk. Die boodschap kreeg ik trouwens ook door tijdens mijn dagelijkse meditaties op de schrijfretraite. Heel bijzonder. Want waar ik in het begin van de retraite nog zat te zoeken: hoe begin ik nu met een roman? kreeg alleen maar door: Overgave, doen, overgave, doen.
Oké dan. Ik geef me over. Ik ga het doen. Na de enthousiaste feedback van Yoeke die niet kan wachten op het vervolg ben ik om.
Wat mij betreft ligt Dubbelliefde voorjaar 2012 in de winkel!
Je kan me in je verschijning en schrijven zo in ontroering brengen dat m’n hart uitgaat naar je tweede boek. Destijds heb ik je bij mogen schijnen bij Love Unlimited, dat aanbod straalt door naar waar en wanneer je het weer kan gebruiken. XLon
Mooi hoe je beschrijft hoe ‘gezegend schrijven’ werkt: je bereid je zo goed mogelijk voor, bedenkt een structuur en een opbouw en als beloning wordt je daarvan ontvoerd door het verhaal dat door jou geschreven wordt. De beelden die zich aandienen om te worden opgeschreven zijn echt een cadeautje en het is een groot plezier om dat als eerste lezer te mogen uitpakken.
Zet ‘m op!
Yoeke