Dwars door je angst heen – de weg naar vertrouwen

Durf jij te vertrouwen als je iets heel spannends gaat doen? In oktober 2013 beklom ik samen met mijn toenmalige geliefde Wim mijn en zijn vrienden de berg De Bugarach in Frankrijk, met als doel ergens in de top een grot in te gaan en het donker te verkennen. Dat het een diepe grot was die eindigde in een open ruimte had ik van te voren wel begrepen maar toen ik bij aankomst de ingang zag, sloeg de schrik mij om het hart. Dit was wel heel klein! Moest ik daar naar binnen?

Ik had even tevoren mijn overleden broer ‘gezien’ met een heel serieus gezicht maar ook dat hij samen met een overleden vriend aan het bier zat waarbij ze het carnavalslied zongen: ‘in de hemel is geen bier, daarom drinken wij het hier’.  Ik bedacht dat ik op moeilijke momenten vast door hen begeleid zou worden. Ineens was ik superblij dat we met zijn vieren waren en dat ik ook nog twee onzichtbare gidsen had.

Hallo angst! 

Om de top van de berg en de ingang van de grot te bereiken moesten we nog wel even wat klimwerk verrichten en een heel smal trappetje op. Plotseling kwamen de herinneringen weer terug aan vele jaren geleden, toen ik nog in mijn huwelijk zat met mijn Turkse geliefde. In die periode streed ik behoorlijk met mijn angsten. Om deze te overwinnen ging ik samen met een vriendin naar de klimhal in Eindhoven. Jaren deed ik er over om mijn angst om te vallen te overwinnen, om te durven vertrouwen op mijn kleine vriendin die mij opving als ik viel, om niet in paniek te raken als ik van grote hoogte naar beneden keek, om te durven vertrouwen op de kracht van mijn vingers of op de kleine greepjes die mijn voet en gewicht wilden dragen, om zo te kunnen steunen om de volgende stap te maken.

Vertrouwen

Bij de Bugarach ervoer ik vooral het vertrouwen van destijds weer. Op het kleine trappetje voelde ik even de angst van hoogtevrees weer opkomen, maar tegelijkertijd was daar het enorme vertrouwen: ik hoefde alleen maar in het moment te blijven, ieder stapje zorgvuldig en bewust opnieuw te zetten en alles loslaten van vorige stappen of wat de volgende stap zou kunnen zijn. Je kunt immers alleen maar zorgvuldig met alle aandacht in het moment zijn als je daar blijft bij waar je nu bent. Zo ontstaat vertrouwen.

De grot zelf ingaan was een nog grotere beproeving. Ik was superblij dat we met zijn vieren waren en dat er voor en achter mij anderen kropen door de lange smalle gangen. De ingang leek een meterslang geboortekanaal, waar je alleen maar schuifelend over je rug of buik naar binnen kon gaan, op weg naar het hart van de grot, de baarmoeder zelf. Het was fijn om te merken dat er nu geen paniek was zoals tijdens mijn wereldreis in Guatemala bij een grotwandeling. Voor me en achter me waren vrienden die met lampen schenen, waardoor ik gemakkelijk kon kruipen. Bij een splitsing ging Wim voorop, maar hij kwam al snel terug toen hij ontdekte dat die tunnel geblokkeerd was door rotsblokken. De schrik sloeg me om het hart. Stel je voor dat de tunnel zou instorten met ons erin! Doorademen, Leonie, het komt goed, zo stelde ik mezelf gerust. Na lange tijd ploeteren bereikten we eindelijk het hart van de grot, een metershoge open ruimte met dikke keien waar je op kon zitten. Nu kon ik weer voluit ademhalen.

In het volledige donker

Het is ongelofelijk om te ervaren hoe het is als alles werkelijk donker om je heen is, als er geen enkel geluid is behalve het vallen van waterdruppels van de rotsen boven je in een plas water voor je. Dat het niet uitmaakt of je je ogen gesloten of open hebt omdat het gewoon volledig donker om je heen is. In de intense stilte bleven we een klein half uurtje zitten. Het duurde even voordat ik echt vol vertrouwen kon rusten in de volledige duisternis, zonder me te verliezen in gedachten als: stel je voor dat we geen licht meer hebben, hoe komen we dan terug? Uiteindelijk durfde ik de hand van mijn vriend los te laten en zat ik ‘alleen’ in het donker. Pas toen ik alle belemmerende gedachten los kon laten, voelde ik hoe heerlijk het was om te rusten in het grote donkere niets.

Het wonder van vertrouwen

Toen gebeurde er een soort wonder. Ik hoorde vanuit een andere dimensie dingen over mijn toekomst. Over mijn roman Dubbelliefde 3.0 die -jawel- verfilmd gaat worden, over mijn liefdesleven, over wat ik nog allemaal ga doen in mijn leven en hoe mijn leven eindigt. In de volledige duisternis wordt een nieuwe toekomst geboren. Zo bijzonder om te zien en te horen! Daarna hoorde ik mijn broer en vriend hun lied zingen, alsof ze wilden zeggen: kom er maar uit, het bier staat klaar, het is tijd om te genieten!

Genieten van de weg

De terugweg verliep anders dan de heenweg. We besloten om onderweg vooral te genieten van alles wat we zagen en hier en daar stil te staan bij het wonder van de grot. Daardoor konden we veel meer ontspannen dan op de heenweg, waarbij de focus vooral lag op het doel: het bereiken van de grote open ruime. Voor we er erg in hadden waren we weer terug bij de ingang. De reis leek drie keer zo kort te duren. Ik heb wel even hardhandig gevloekt toen ik besloot om net als bij een echte geboorte, op mijn rug en met mijn hoofd als eerste naar buiten te schuifelen, want het ging niet helemaal zonder slag of stoot. De mouw van mijn jas scheurde open aan een scherpe rotspunt maar dat hinderde me niet. Het gevoel van overwinning was geweldig. Daarbij is het heerlijk om als het even niet lukt, te gillen of te vloeken, omdat je weet dat het gewoon een uiting van een gevoel van dat moment is. Meer dan dat is het niet. Bewustwording opent zoveel deuren!

Hobbels op het pad van de meervoudige liefde

Veel mensen die in een liefdessituatie vallen met meerdere geliefden, beschrijven vaak dezelfde thema’s. Ze willen het liefst zo snel mogelijk een oplossing voor een ogenschijnlijk onmogelijke situatie en voelen dat de weg glad steil is, en vol hobbels en kuilen. De angst slaat vooral toe als ze gaan bedenken wat er allemaal fout kan gaan. Ook hier ligt de oplossing in het bewust ervaren van alle emoties en gedachten in het nu, in het loslaten van de uitkomst en in het genieten van de dag en het moment. Want wie weet wat er op je pad komt als je werkelijk alles durft los te laten en je je kunt overgeven aan het vertrouwen van alles wat je mogelijk te zien  krijgt in het volledige donker.

Ik wens je veel sterren op je pad.

En jij, lukt het jou om vol vertrouwen in het moment te blijven als het echt spannend is? 

Vind jij het moeilijk om in vertrouwen te blijven als het donker om je heen is? Zie jij de bomen door het bos niet meer? Raak jij in paniek bij bepaalde gedachten of relatiepatronen die zichtbaar worden? Wie weet ligt er een vorig leven aan ten grondslag dat gezien wil worden. Misschien is dan een Trauma Bevrijding Intensive iets voor jou. Maak gerust een afspraak voor een verhelderingsgesprek. Samen onderzoeken we wat voor jou de mogelijkheden zijn als weg naar verlichting.