Van 14 tot 18 maart reisde ik met twee vrienden en reisgenoten naar Polen om een bezoek aan Auschwitz en Birkenhau te brengen. Voor mij was het een soort van final quest. In 2008 begonnen de nachtmerries over de oorlog, waarbij ik altijd op de vlucht was en keek of ik niet achtervolgd werd. In 2010 bezocht in een reïncarnatie therapeute die me vertelde dat ik een vorig leven had gehad in de tweede wereldoorlog en dat mijn jeugdliefde van dit leven, betrokken was in dat leven. Ik was een jonge verzetsstrijder, opgepakt en naar Auschwitz vervoerd. Daar werd ik te werk gesteld in de ziekenboeg en later als hoer. Ik stierf uitgeput en ziek in een van de barakken, net voor de bevrijding van het kamp.
Regressies van vorig leven in WO-2
De afgelopen tien jaar heb ik vele regressies ervaren van dit leven, en de belangrijkste betrokkenen uit dat leven heb ik in dit leven ook ontmoet. Zielsliefdes of zielsverwanten. Soms als geliefden, soms als client in mijn praktijk. Het inlossen van karma was niet langer een leuk Indiaas concept of een visie over het leven, maar werd echt werkelijkheid voor mij. Ik kon er niet meer omheen.
We denken vaak dat we gewoon zijn zoals we zijn. We hebben geen idee waar gedrag of karakter vandaan komt. Ik was een recalcitrante tiener en wilde de dingen op mijn eigen manier doen. Ik zette me tegen veel dingen af. En dat is de rest van mijn leven doorgegaan. Nu ik de inzichten heb gekregen dat gedrag veelal een oorsprong of onbewuste oorzaak heeft, wordt het voor mij heel helder dat veel zaken te maken hebben met een onverwerkt leven van een jonge vrouw die veel te jong stierf in Auschwitz. Kijk eens naar onderstaande lijst:
Onbewust gedrag met oorsprong in Auschwitz
- Als tiener niet bij een groep willen horen
- Als tiener diepe gevoelens van eenzaamheid ervaren en gemis aan verbinding en echte intimiteit
- Diepe en irreële angst hebben voor oorlog en leger
- Nachtmerries hebben over oorlog en ver op de vlucht zijn
- Angst ervaren voor ‘Het Systeem’ (je moet doen wat er van je gevraagd wordt, want anders…)
- Mijn verzet tegen ‘Het Systeem en autoriteit’ (maar wat als het innerlijk niet klopt voor mij….?)
- Verlangen naar bestaansrecht voor alle mannen, vrouwen, transgenders een geen verschil willen maken tussen de seksen. Iedereen mag zijn wie hij is.
- Seks, hart en bestaansrecht onbewust aan elkaar gekoppeld: ik moet mijzelf helemaal geven in de liefde en alles voor de ander overhebben
- Panische angst ervaren als rontgenlaborante om een luchtbel in een infuus of spuit te zien verdwijnen (ook als hij heel klein was)
- Een diep verlangen naar verbinding met iedereen in de wereld
- Een diep verlangen om te weten en te begrijpen wat ‘daders’ bezielt te doen wat zij doen
- Angst om betrapt te worden bij verzet tegen Het Systeem
- Eten is overleven. Altijd een voorraad in huis hebben en meer eten dan je nodig hebt (morgen kan het er niet meer zijn)
- De neiging om wat mannen in de liefde van mij willen, boven mijn eigen verlangen te stellen
Onbewuste belemmerende overtuigingen
Wat zijn zoal onbewuste overtuigingen uit dit vorig leven die een rol hebben gespeeld in dit leven? Ik noem de belangrijkste:
- Ik moet mijzelf en al mijn liefde geven (anders vernietigt de mensheid zichzelf)
- Ik doe er niet toe, ik heb geen bestaansrecht
- Ik mag er niet zijn
- Ik mag niet bestaan
- Ik mag geen fouten maken
- etc.
Helingsreis naar Auschwitz
De reis naar Auschwitz was een helingsreis. Ik ben zo blij dat ik gegaan ben. Mijn lichaam heeft veel getrild, ik ben misselijk geweest, ik heb tranen gehuild die opgeslagen waren in mijn lichaam. Ik voelde het verschil in energie in Auschwitz en in Birkenhau. Ik ontmoette de ziel van Mengele opnieuw, en rekende met hem af. Vooral dat laatste is helend geweest voor mij. Hij was immers de man met wie ik in dat vorig leven werd gedwongen om samen te werken – wilde ik overleven. Het was daderschap en slachtofferschap dat door elkaar heen liep.
Ik heb het toen niet overleefd. Maar nu wel. Wat heeft de reis me opgeleverd?
Herstelde krachten
- Ik ben weer terug in het hier en nu. Ik voel me nu de Leonie die ik vroeger was, maar nog meer: de Leonie die ik bedoeld was te zijn.
- Ik ervaar minder twijfel en meer doortastendheid en neem sneller beslissingen
- Ik ervaar meer innerlijke rust en een verlangen naar meer fysieke manifestaties van mijn talenten (lees boeken en artikelen schrijven)
- Het contact met het zielendeel ‘Maria’ (z0als ik in dat leven heette), is afgerond waardoor ik beter kan reageren van wat er in het nu aan de hand is
- Ik sta meer in contact met wat ik wil en kan daardoor betere keuzes maken die daarbij aansluiten. Wie zijn wil ooit noodgedwongen heeft weggegeven, mag dit deel van de ziel later weer terughalen. Soms doe je er vele jaren over.
- Ik ervaar minder honger en voel sneller wanneer ik genoeg gegeten heb, en kan de neiging om door te gaan met eten gemakkelijk weerstaan. Wie weet ga ik nu ook afvallen?
Ik kan nog niet alle impact overzien van wat de reis me heeft gebracht. Ik ben nog aan het bijkomen van de ‘griep’ die ik kreeg bij thuiskomst – lees het herstellen van mijn lichaam van de energetische shifts. Ik had het gevoel dat mijn darmen binnenstebuiten zijn gekeerd. Ik voel me vooral heel erg opgelucht en blij dat het achter de rug is, en ik weet dat ik niet meer terug hoef. In ieder geval niet voor mezelf. Het kan zijn dat anderen mij gaan vragen om hen te begeleiden op hun reis, maar dat mag ik dan tegen die tijd besluiten of dat past. Leven in het hier en nu! De tweede wereldoorlog is voorbij, ik heb een vorig leven in Auschwitz gezien en verwerkt. Ik heb de liefde voor mijzelf op weer een andere laag in mij teruggewonnen.
De komende periode mag ik me richten op het helpen van mensen die worstelen met overtuigingen waarvan onbewuste oorsprong in het verleden ligt, en soms in een vorig leven of in Auschwitz. Dat doe ik via Trauma Bevrijding Intensives. Heb je interesse, of voel je dat jouw tijd hiervoor is gekomen? Mail me, of bel me voor een informatief gesprek (06-45550680 – kantooruren)
Update 2023: inmiddels is mijn boek De Karmadrager – bevrijding van seksueel geweld door de eeuwen heen, gepubliceerd. Hierin wordt de reis naar dit vorig leven volledig beschreven.
Hier zie je een filmpje dat ik opgenomen heb op weg naar Birkenhau
En hier zie je een filmpje bij aankomst
Sonja zegt
Nu ik dit zo lees, voel ik het zo sterk hoe mijn lijf hier op reageert. Duidelijke traumasporen, de herkenning, wat raakt het me!
Het blijft zo triggeren, alsof er een zenuw bloot is komen te liggen.
Hoe kom je hier doorheen?
Ik mocht er ook niet zijn, mijn leven deed er ook niet toe….Mijn naam was Anna en mocht slechts 5 jaar oud worden. Ik kwam daar aan in Auschwitz, na een zeer benauwende treinreis en kwam in een enorme mensenstroom terecht. We liepen direct richting die gaskamers, waar ik door mijn benen heen zakte en het leven verloor…december 1942…
Hoe kan ik dit loslaten….
Leonie Linssen zegt
Wat bijzonder om weer terug te lezen. Inmiddels heb ik een boek geschreven over mijn vorig leven In Auschwitz; De Karmadrager – bevrijding van seksueel geweld door de eeuwen heen. Je kunt het bestellen in de webshop hier https://veranderjewereld.nl/product/de-karmadrager-bevrijding-van-seksueel-geweld-door-de-eeuwen-heen/
Leonie Linssen zegt
Martine, je reactie maakt me aan het huilen. Wat fijn dat je dit zo mooi beschrijft. Dank je wel voor het delen. <3
Martine Velle zegt
Hoi Leonie,
Wat een prachtig herkenbaar verhaal.
Ik ben drie jaar geleden naar Birkenau geweest. Heb altijd geweten dat ik daar als kind geweest ben.
Als kind van een moeder uit de oorlog…er waren op tv beelden van de barakken, en ik was een jaar of 6. Ik zei tegen mijn moeder:” maar er werd ook gelachen hoor! “…. ik kreeg nog net geen draai om mijn oren, maar ik heb het. Er Nooit meer over gehad…
Ook ik liep als kind/puber tegen veel dingen aan. Heb nooit gekke dingen gedaan, maar had een hekel aan vrienden groepjes, en nóg meer aan het pesten van anderen…dan kon ik gaan slaan, letterlijk .
Volwassen wilde ik niets, maar dan ook niets van Auswitsz en Birkenau weten. Zapte direct weg.
Later, dik 30, wilde ik graag een bezoek brengen…ik heb ongeveer 10 jaar moed verzameld.
Drie jaar geleden heen geweest.
Een zomer ochtend, 8 uur, strak blauwe hemel. Bidon met witte wijn
Knikkende knieën het pad afgelopen naar de gaskamers.
Er was niemand, behalve ik. Geen vogel, geen vlieg, niets.
Ergens in de verte wat opzichters aan het werk…
Ik heb er bijna een uur alleen rondgedoold, en het was het mooiste moment van mijn leven.
Alles, maar dan ook alles viel op zijn plek.
Waarom ik niet tegen autoriteiten kan, niet tegen te veel mensen, van alles!
En ik bleef maar zuchten, en zei in mezelf “ God zij dank, dit hoeft niet meer” .
Kortom, een prachtige ervaring.
Ik wil graag nog eens heen, maar dan met een gids die mij alles verteld, wat ik intuïtief al weet . Want ik had mij voor de reis niet ingelezen, en deed alles op gevoel.
Bij thuiskomst kon ik alle filmpjes van internet wel als een spons opzuigen.
…en toen was er een overlevende, die daar als kind geweest was, en ze zei: wanneer de werkers terug kwamen in de barakken, werd er gezongen en gelachen…” en ik sloeg met mijn vuist op tafel, en zei: “ zie je wel! Ik wist het!”
Er zijn er veel meer zoals wij. Sommigen stoppen het weg, anderen vinden het gek om er over te praten, of sowiezo al aan te denken dat zoiets mogelijk is…
Dank voor je verhaal.
Ik hoop dat je wat troost uit het mijne kunt halen.
Wil je verder contact, kun je mij altijd mailen, of op Facebook martine velle, ( niet die foto met de klomp, maar die ander
Lieve groetjes Martine Velle