De laatste tijd zie ik steeds vaker mensen in mijn praktijk die kampen met de gevolgen van de ontmoeting met hun tweelingziel. ‘Tweelingziel? Huh? Waar heb je het over?’ hoor ik het gros van de mensen denken. ‘Een zielsliefde? Doe maar gewoon, onze menselijke relatie is ingewikkeld genoeg!’ Voor wie de ervaring van een tweelingzielenrelatie niet kent, is het een ver-van-mijn-bed-show. De partners van tweelingzielen – want vaak zitten mensen al jaren in een (gelukkige) relatie als ze hun tweelingziel ontmoeten – ervaren de komst van een nieuwe partner in hun relatie die ook nog eens tweelingziel is, als enorm bedreigend.
Zeker als er woorden gegeven worden aan het gevoel van de liefde voor de tweelingziel: ‘deze is allesomvattend, deze intensiteit gaat verder dan ik ooit had kunnen denken, het is een liefde die onvoorwaardelijk is en die over alle grenzen heen gaat…’ Bij partners raken deze woorden het gevoel van niet voldoen, van niet genoeg zijn, van ontoereikendheid. Ja, doei, waar blijf ik nu nog? Wat stelt onze relatie dan nog voor? Wat moet je nog met mij als het daar zo allesvervullend is?
Het roept bij de partners een gevoel van tekortkoming op een jaloezie is in dit soort relaties dan ook een normaal gegeven.
Grensoverschrijdende liefde
Als tweelingzielen elkaar ontmoeten slaat deze meestal in als een bom. De energieuitwisseling is onvoorstelbaar intens en de gevoelens van liefde zijn binnen no time aanwezig. De enorme intensiteit wordt vaak enerzijds als heel prettig maar ook als beangstigend ervaren. Het lichaam herkent de tweelingziel vaak sneller dan je als mens zelf beseft. Er is een wederzijdse herkenning die een gevoel van vertrouwdheid oproept van heel lang geleden. Veel tweelingzielen nemen op afstand elkaars gevoelswereld op, wat veel verwarring kan oproepen. Een tweelingzielrelatie gaat vaak gepaard met het ontwikkelen van helderziendheid, heldervoelendheid of uitbreiden van paranormale gaven. Er is vaak een innerlijk weten over de ontmoeting die verder gaat dan het menselijke verstand kan begrijpen. Je kunt het alleen maar ervaren. Daarom is het ook zo moeilijk uit te leggen aan partners of aan een omgeving.
Liefde en ego
Hoewel het verlangen naar samenzijn en fysiek samensmelten groot is, is dat niet altijd het uiteindelijke doel van de tweelingzielontmoeting. De tweelingziel herinnert je aan je oorsprong, aan wie je in wezen bent: liefde. Als je met je tweelingziel samen bent, valt het ego weg en stopt je hoofd automatisch met denken. De tijd lijkt stil te staan en vliegt voorbij. De fysieke samensmelting is goddelijk en wordt als heilig ervaren. Doordat het ego wegvalt, en daarmee de angst die het denken oproept, ontstaat het verlangen om voor altijd samen te zijn met de tweelingziel. Hoe kun je dit rijmen met de liefde die je voelt voor je levenspartner met wie je vooral de aardse dingen deelt? En hoe ga je als partner om met een tweelingzielrelatie van je partner?
Heelheid
Een tweelingzielontmoeting biedt je de mogelijkheid om te groeien en om jezelf te ontwikkelen en oude pijnen te helen, zodat je nog meer van jezelf kunt houden en in balans kunt komen. Het is niet voor niets dat tweelingzielen elkaar vaak ontmoeten terwijl ze al in een relatie zijn. De interactie en de gevoelens, nodigen alle partners uit tot zelfreflectie en groei. Het zijn juist ook de partners van de tweelingzielen die uitgenodigd worden om hun gevoelens van tekortkoming te onderzoeken en te omarmen en hun eigenwaarde te vergroten. Immers: als je onvoorwaardelijk van jezelf houdt, kun je vanuit innerlijke heelheid en vrijheid een ander liefhebben of een ander loslaten. De angst voor verlies, een hele logische en menselijke angst, wakkert pijn aan en heeft de neiging tot het scheppen van voorwaarden. Dat is wat het ego doet. Waar angst heerst, kan liefde niet stromen. Liefde huist in het hart en is tijdloos en niet per definitie gebonden aan een fysieke relatie.
Eenheidsbewustzijn
De weg naar innerlijke vrijheid en onvoorwaardelijke liefde is een ontwikkelingspad waar iedere betrokkene in het relationele systeem wordt uitgenodigd. Juist in polyamoreuze relaties waarbij tweelingzielen betrokken zijn, komen gevoelens van angst en jaloezie veelvuldig voor. We ontmoeten de meest donkere kanten het mens zijn en worden uitgenodigd deze bij onszelf en de ander te herkennen en erkennen. Waar we de ander van beschuldigen, blijken we vaak ons zelf ook schuldig aan te maken. We zijn niet beter of slechter dan de ander, we zijn allemaal mens. Als je jezelf als mens in al zijn volheid kunt zien en accepteren, wordt het ook gemakkelijker de ander te zien zoals hij of zij is en onvoorwaardelijk te aanvaarden. In die zin zorgt een tweelingzielontmoeting altijd voor de uitnodiging de relatie met jezelf te omarmen en te verbeteren.
Het is tevens een uitnodiging om de ander te zien in wie hij of zij in wezen is. Ieder mens is uniek en ook iedere relatie. Anders is niet per definitie beter. Stop dus met vergelijken, het levert alleen maar onrust en onvrede op. Omarm de ander en iedere relatie in zijn uniciteit. Alleen jij kunt bepalen welke relatievorm je wilt omarmen en wat jou helpt je verder te groeien tot de stralende mens die je bent. In liefde met jezelf, in verbinding met de ander.
Investeren in jezelf
Uiteindelijk is er maar een relatie in je leven die je hele leven duurt, en dat is de relatie met jezelf. Hoe meer je investeert in de relatie met jezelf, hoe gemakkelijker en liefdevoller de relaties met anderen kunnen zijn. Een tweelingziel nodigt uit tot loslaten, ook bij de partners. We worden dan ook uitgenodigd om verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen leven en om onze eigen waarheid te ontdekken en onze eigen plek in te nemen. Niemand anders kan jouw levenspad lopen, dat kun jij alleen. Durf te investeren in jezelf. Werk aan je gevoelens van eigenwaarde en zelfliefde. Ik wens je onwijs veel liefde toe.
Meer weten over tweelingzielen? Lees dit artikel
Worstel jij met relatieperikelen door de komst van een tweelingziel? Kom je samen niet verder of loop je tegen onoverbrugbare verschillen aan? Wil je het graag anders? Maak nu een afspraak voor een verhelderingsgesprek, waarin we samen onderzoeken wat er nodig is om verder te komen of om een zetje in de goede richting te krijgen.
Ik heb mijn tweelingziel 4 jaar geleden in Egypte ontmoet. Hij is nu al een jaar in Nederland bij mij en zijn in Egypte getrouwd was liefde op het eerste gezicht toen ik m zag pas een jaar later zocht ik cobtact met hem. Ik was op het moment in een relatie met een man uit Nederland met een vorm van autisme(heb ik zelf ook) en ik dacht eerst dat hij mijn tweelingziel was omdat we zoveel overeenkomsten hadden. Ik was niet verliefd op m in het begin dat kwam later. Hij was een schat maar heel moeilijk in omgang ook qua niveau (hij was erg druk en kon heel negatief zijn) en ik besloot dat het beter was de relatie te beëindigen we zijn nog steeds vrienden. De liefdesband die ik heb met de egyptenaar is veel sterker al had ik dat nooit verwacht eerst. Zijn wijze rustige karakter en het tegenovergestelde wat ik ben druk en impusief vult elkaar zo sterk aan. Mijn ex was ook druk en impusief. Al heb ik altijd het gevoel dat ze beiden een soort soulmates zijn. Maar met mijn huidige man de Egyptische heb ik een hele sterke liefdesband.
Is het mogelijk dat je 4 jaar een relatie hebt met je tweelingziel, zonder dat te beseffen. Daarna elk 8 jaar ongelukkig bent en geen contact hebt en elkaar nu door het contact terug en zeer veel zaken die erop wijzen, opmerkt dat het jouw tweelingziel is?
Ik heb mijn tweelingziel gevonden via FB.Ik had hem al vanaf 2012 als “friend” doordat we dezelfde Rock ’n Roll band in de UK te gek vinden. Hij woont in Rockford/ Illonois / USA.. Hij is een voormalig frontman singer/songwriter uit een legendarische newwave band uit de jaren 80. Hij reageerde ineens op zwart/wit foto’s die ik geplaatst had.Toen bedankt ik hem hiervoor en dacht ik wie is hij ook alweer. Ik ben hem toen gaan uitzoeken en heb hem een bericht gestuurd over dat ik zijn muziek te gek vond.
Momenteel is hij ong. mijn leeftijd 56 en is de muziekstijl veranderd in Folkmuziek. We raakten aan de praat over zoveel dezelfde interessen en we maakten zinnen van elkaar af. Hij had dezelfde manier van foto’s maken van zichzelf.. Gemeenschappelijke liefde voor bepaalde kunstenaars zoals Picasso, Jackson Pollock , Audrey Hepburn, We voelen ons zo sterk met elkaar verbonden direct al en er is een aantrekking die wij nooit van te voren gevoeld hadden. Net of er elektriciteit door je lichaam stroomt.. We vonden het mooi maar soms ook eng zeiden we. We voelden onszelf al heel gauw erg vertrouwd en kijken nog steeds naar elkaars berichten uit. Ik zei it is zooo bizar.. Ik vertelde hem dat ik van esoterische boeken hield over de ziel en soulmates en tweelingzielen, maar dat ik daar meer in 2007 mij in verdiept had de boeken verslond en veel aantekeningen gemaakt had en daarna weer losgelaten had. Ik zei ook dat wat ik voor hem voel onvoorwaardelijk is net alsof je van jezelf houdt. We waren het er over eens dat dit wat we voor elkaar voelen beyond liefde is en sexualiteit. Ik zei ook direct aan hem dat de liefde die ik voor hem vol niet egoistisch is. Ik hoef hem niet te hebben als in een relatie.. maar dat dit meer een spiritueel iets is, wat nog mooier is dan een relatie
Hij volt dit ook zo. Ik zei dat hij mijn ik wie ik eigenlijk ben weer bij me terug gebracht heeft. Ik zit in een relatie die eigenlijk allang op is en ik leef als zus en broer. Bij hem is dit ook zo. We hebben elkaar nodig als water in de woestijn. Door hem ben ik weer gaan dichten en ik schrijf hem iedere dag een gedicht. en ben ik weer gaan lezen.. Dat betekent zoveel voor hem daar leeft hij iedere dag naartoe. Ik woon in Vlaardingen en hij aan de andere kant van de wereld. Ik zei als er morgen iets met jouw zou gebeuren dan zou ik er helemaal kapot van zijn. Al ken ik je net 1 maand en heb ik je nog nooit in levende lijve gezien. Hij voelt dit ook zo.
Ik adviseerde hem om ook het boek wat ik heb over tweelingzielen te lezen.. Ze zijn er om elkaar te helen zei ik en ze komen elkaar tegen wanneer de tijd daar klaar voor is wanneer ze beiden spiritueel gegroeid zijn zodat ze de ontmoeting aan kunnen omdat deze heel intens kan zijn. En dat is wat we ervaren. We genieten van elkaar als een soort lichtbron die je nodig hebt. Ik vul hem aan in zijn groei met woorden en onvoorwaardelijke liefde en hij laat mij ook weer groeien in wie ik werkelijk ben.. Ik straal als ik op straat loop en kom mensen tegen die ik niet ken maar het is net of ik hun iets met vertellen heel bizar kan ik niet uitleggen,
Het meest frappante is nog dat we van elkaar niet wisten en ook nog niet wilden vertellen dat we beiden geloofden in Jezus.. Dat werd pas duidelijk toen ik aan hem vroeg of hij een leren ketting droeg die ik op een foto zag. Ja zei hij daar hangt een kruis aan. Ik zei ik hou ook van kruisen en liet hem een foto zien van een Jezusbeeld waar een zilveren kruisketting aan hing die ik in een curiosa zaak had gekocht.. Hij zei toen geloof jij in Jezus en ik zei ja maar ik ga niet meer naar de kerk.. Hij zei ik ook niet maar ik ben wel “down with Jesus”.. Hij vroeg me ook of ik in engelen geloofde en ik zei ja tuurlijk. Hij vertelde me zijn ontmoeting met een engel die zich liet zien toen hij in 2012 in het ziekenhuis lag voor een zware keel operatie ze zei dat hij niet bang hoefde te zijn en dat ze zijn guardien angel was ze heette Angeline. Alles kwam goed zei ze..Hij mocht het aan niemand vertellen. Hij heeft het pas 2 jaar geleden aan zijn vrouw en band verteld en daar een song over geschreven.
En nu aan mij.. Ik heb ook een soort gelijk iets meegemaakt. In 2001 was ik in USA met 9/11. In 2010 was ik bijna dood door een brand als ik niet wakker gemaakt was door “een mug” en in 2013 bleek ik baarmoederhalskanker hebben gehad, met chemo, een zware operatie van 10 uur, waardoor ik dacht dat ik er niet meer uit zo komen,en aansluitend 30 dagen bestraling. Ik ben er alleen maar nog happier uitgekomen dan ik al was. Ik ben gewoon zoo blij dat ik mijn tweelingziel ben tegengekomen waar ik nu veel steun aan heb.. En veel mee kan lachen. Wat de toekomst brengt en hoe het verder gaat is voor ons niet belangrijk we genieten van het HIER en NU en wat het nu met onze groei en heling doet.. Ik ben dus weer helemaal BLIJ met MEZELF.. Mijn huidige relatie ben ik hierdoor aan het beëindigen..maar alles rustig aan. Ik hoef ook niet samen te zijn met mijn tweelimgziel..Ik wil alleen weer gelukkig zijn met mezelf.. Ik had deze wens kort geleden geuit naar het universum.. En prompt kwam ik ineens mijn tweelingziel tegen. Er is 7 uur tijdsverschil. Ik wek hem iedere dag met een mooi gedicht en hij met een hallo in de ochtend voordat hij gaat slapen.. we zeggen altijd het is net een film.. We houden allebei van Parijs..En we zeiden wie weet spreken we daar ooit een keer af….
Alle puzzelstukjes zijn op hun plaats gevallen. Ik heb hem gisteren verteld dat hij mijn tweelingziel is en dat ik dacht dat ik gek werd omdat ik niet begreep waarom het mij niet lukt de connectie los te laten. Ik heb gezegd dat mijn deur open staat als hij wil praten. Dat ik niets van hem verwacht. Het is heel moeilijk. Wat ik voor hem voel is onvoorwaardelijke liefde en de zielsconnectie is zo sterk. We zijn allebei getrouwd met kinderen. Ik ga scheiden. Het voelt niet meer als mijn waarheid om getrouwd te blijven. Hele moeilijke fase na 15 jaar huwelijk. Hij is atheïst ik ben moslima. Ik wil hem zien maar wacht af of hij reageert op mijn bericht.
Ik heb hem ook gevonden. Wij kenden elkaar al door het werk. Drie jaar geleden, tijdens een borrel, omhelsden wij elkaar voor het eerst. Het was alsof er een energieveld door mijn lijf schoot. Een gevoel wat ik niet eerder ervaren heb en een gevoel waar ik perplex van stond, letterijk.
Pas tijdens de fysieke relatie die 1,5 jaar later ontstond begon ik te begrijpen dat dit iets heel diepgaands en speciaals was. De fysieke relatie is stilgevallen, want er zijn bestaande relaties en kinderen. Het aantrekken en afstoten is er na een jaar nog steeds en het bijzonder diepe gevoel ook en lijkt alleen maar sterker te worden. Een gevoel wat ik niet kan beschrijven maar wat zo speciaal is. Een gevoel waar hij voor wegrent en waar hij letterlijk – zichtbaar – door blokkeert. Maar ik weet zeker dat dit nog niet klaar is, dat gevoel is er ook heel sterk. Ooit, op een dag vallen de puzzelstukjes in elkaar. Tot die dag koester ik het contact wat wij nog steeds hebben, de tijd die wij om de zoveel tijd écht samen doorbrengen en de diepe onvoorwaardelijke band die ons verbindt.
Hoi Gijsje,
Ja, de ontmoeting met je tweelingziel kan veel bij je losmaken. Het is het openen van een kanaal waardoor er ruimte gemaakt wordt om de energie en emoties van trauma vanuit je kindertijd of soms vanuit de baarmoeder, te openen, waardoor je ruimte krijgt deze emotionele wond van toen, die zich spiegelt in het nu, te helen. Ik weet hoe heftig het voelt. Het is hartverscheurend. Tegelijkertijd benoem je hiermee een relatie-afhankelijkheid die niet gezond is, co-dependancy. Het is de uitnodiging aan jou om dit te helen in jezelf. Zoek hulp. Blijf niet in je eentje doormodderen als je gevoelens van diep verdriet of depressie blijft houden. Nee, je vindt niemand zoals hij, want iedereen is uniek, maar dat wil niet zeggen dat er geen liefde meer op jouw pad kan komen. Ik wens je veel succes met het helen van jouw wonden en het hervinden van de kracht in jezelf.
PFFFF, waar te beginnen! 6 jaar geleden verliefd geworden, heftig verliefd. Beide getrouwd en kinderen. We vulden elkaar aan. Toen het uitkwam heel veel verdriet gehad. Hij wilde zijn gezin ook niet verlaten en hield ook nog van zijn vrouw. Ik ben met mijn gezin naar Amerika verhuisd voor werk en heb hem dus jaren niet gezien. Soms als ik in NL was kwam ik hem tegen. Al die jaren, is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan hem dacht en hij, dus blijkbaar aan mij. Toen ik terug kwam naar NL, voorgoed, kwamen we elkaar weer tegen en de liefde en het verlangen bloeide meteen weer op. Hier was niets voor nodig. We hebben 5 maanden elke dag contact gehad met elkaar, al was het maar even in de supermarkt. Elke dag FaceTime voor uren! Hij zij wel eens dat het “thuis komen” was als we samen waren. Totdat zijn vrouw er achter kwam en alles ineens als sneeuw onder de zon verdween. Ik zat al midden in een scheiding met mijn man. de juiste keuze die ik jaren geleden al had moeten maken. Hij heeft alle contact verbroken om toch weer bij zijn vrouw te blijven. Hij houdt van haar en wil haar ook niet kwijt maar ik weet dat het hem veel pijn doet. Dat heeft hij hij mij verteld. we hebben beide zo’n ongelofelijke connectie met elkaar. Ik ben 46 en heb het nog nooit zo gevoeld. Wat mis ik hem. Het doet pijn, ik voel me niet compleet. Ik zie hem regelmatig voorbij rijden. Ik zie dat hij schrikt en baalt dat hij mij ziet. Ik ook, want zodra ik hem zie is het verdriet er weer, dubbel en dwars. Ik ben bang dat ik niet verder kan en nooit meer iemand vind zoals hij, nu ik gescheiden ben. Mijn hart is in 6 jaar tijd twee keer verscheurd door dezelfde man. Ik wou dat ik hem nooit had ontmoet.
Het is de uitnodiging om je op jezelf te richten en op jouw leven. Hoe kun jij jezelf gelukkig maken? Nu ga je onbewust ‘zitten wachten’ tot de versmelting plaats vindt, dat kan soms vele jaren duren en in die tijd gaat het leven aan je voorbij als je op deze manier je macht uit handen geeft.
Als het zo dwingend is, kan het een idee zijn om hulp hierbij te zoeken. Wellicht zijn er karmische banden die je sterk vasthouden.
Daarnaast heeft het mij geholpen om mezelf te dwingen een uur per dag alleen maar met deze persoon bezig te zijn. Je zult zien dat je dan vanzelf met je gedachten naar andere dingen gaat en dat de obsessie minder wordt.
Hallo allemaal. Ik geloof ook dat ik mijn tweelingziel ontmoet heb. Eigenlijk al 9 jaar geleden, toen voelde ik al aantrekking. Zij heeft mij al die tijd gevoeld en wist dat we bij elkaar hoorden. Nu kort geleden ontmoeten we mekaar weer en binnen een paar weken staat alles op de kop. Heel veel verdriet en gemis. Ik mis haar terwijl ik haar net ken en nog niet eens samen met haar iets gedaan heb. Ook echt de oude pijn kunnen voelen. Mijn hart is open gegaan eerst voor de oude pijn van vroeger. Mijn hart is open en ik kan nu steeds een beetje meer emoties voelen en toestaan, maar mooier nog ook echt andere mensen binnen laten.
Hoe het nu verder moet…..IK ben getrouwd met ene lieve vrouw, een mooie en bijzondere vrouw en heb 3 kids. Tegelijk wil iets in mij, (mijn lichaam, mijn hele zijn, m’n ziel) met mijn tweelingziel samen verder, En tegelijk is de relatie tussen mijn vrouw en mij verdiept, echt verdiept wat ook prachtig is. Nou, ik weet niet hoe het verder allemaal gaat lopen, ik verlang naar haar, en tegelijk merk ik dat ik ook weer naar mijn vrouw verlang.. Hoe dan ook ben ik blij en dankbaar blij dat ik haar, mijn tweelingziel, mijn lief, ontmoet heb…….Ze heeft eigenlijk vooral LIEFDE terug in mn leven gebracht. Liefde die ik nu toe kan staan en binnen kan laten en weer uit kan delen. Prachtig toch….
Ik heb haar ook ontmoet. Het is nu heel moeilijk tussen ons. Ik leer van haar en hoop zij van mij. Ik duw haar weg omdat ik een relatie en kinderen heb. Ik ben soms zo verdrietig…alsof ik een deel van mezelf kwijt ben sinds ik haar niet meer contact. Ik probeer mijn leven op te pakken maar ze zit CONSTANT in mijn hoofd en gedachten.
In mijn achterhoofd weet ik dat er ooit een samensmelting zal plaatst vinden… maar wanneer…?
Ik heb hem ook ontmoet. Maar het is heel moeilijk tussen ons. Ik weet dat ik van hem leer. En ik hoop hij ook van mij. Maar hij duwt me van zich af omdat hij een relatie en kinderen heeft. Ik ben zo verdrietig, alsof ik een deel van mezelf kwijt ben sinds hij het contact heeft verbroken. Ik probeer er alles aan te doen om mijn gedachten te verzetten maar het zit CONTINU in mijn achterhoofd. Ik ben zo moe. En verdrietig. En ik heb nog nooit eerder zo’n band met iemand gevoeld. Ik ben er ook heel bang voor want je wil het loslaten maar de gevoelens en het verdriet zijn ook zo intens.
Ik vind het fijn om deze verhalen te lezen. Vorig jaar ontmoette ik mijn tweelingziel. Voor het eerst kon ik me in een omhelzing overgeven. Mijn hart opende zich. Voor mij een gevoel wat alles te boven ging. Ik had geen controle meer en resoneerde zo sterk dat ik al wist wanneer een app kwam of zijn gevoel kon opvangen. De band was wederzijds sterk. Een relatie hebben we nooit gehad in de zin van partnerschap. We clashten regelmatig en wat voelde ik me afgewezen! Hij vond me voorwaardelijk en hield afstand. Wat een pijn. Ik wilde graag samen groeien en moe(S)t leren zelf en alleen te groeien. Ik hoef maar naar zijn gezicht te kijken en mijn lichaam ontspant. Heel sporadisch is er contact, meestal van mijn kant. Ik wil hem loslaten, maar als ik zo’n pure liefde voel dan wil ik gewoon iets richting hem sturen. Ik denk loslaten in contact. Hij is een heel bijzonder mens en ik ben heel blij hem ontmoet te hebben wat de toekomst ook moge brengen.
Dag Laura, ja wat je beschrijft herken ik zeker. De uitnodiging in de ontmoeting met de tweelingziel is om die wond die je door middel van de ander herkent, te helen. Soms heb je elkaar daar voor nodig, dan weer zijn er tijden waarin je uitgenodigd wordt om juist elkaar los te laten en de heling zelf aan te gaan. Het is de onvoorwaardelijke liefde die uiteindelijk heelt. Jezelf, je oude wond, de wond van de ander en ook de onvoorwaardelijke liefde voor het mens-zijn met alles wat daar bij hoort. In die zin is het ook een tegenstelling, want mens zijn betekent voorwaarden scheppen waaronder jij kunt bloeien, jouw waarheid leren kennen en uiten, en genieten van de menselijke dingen die je als ziel niet kunt. We hoeven niet bang te zijn voor de liefde. De liefde is wat ons heelt.
Ik heb het idee dat veel mensen die beweren hun tweelingziel ontmoet te hebben eigenlijk hun wound mate ontmoeten. Er is een herkenning bij elkaar op ‘wond-niveau’ waardoor je elkaar helemaal begrijpt maar daarom ook niet bij elkaar kan zijn omdat t een allesverslindende en ongezonde liefde is. Hoe groter de wond hoe sterker de zuigkracht. Lees er maar eens over in het boek liefdesbang. Het is ook niet voor niets vaak aantrekken afstoten wat deze mensen vertellen over hun ’tweelingziel.’
Ja, wat je beschrijft is een hele intense en bijzondere spirituele ervaring. Ik herken het gevoel van: was het me maar nooit overkomen, omdat het leven nooit meer zo was als daarvoor en het is bijna niet uit te leggen aan mensen die het niet hebben ervaren. Toch is het precies de ervaring die jij nodig hebt om verder te komen. Een tweelingziel laat je kennis maken met de energie van onvoorwaardelijke liefde…. en je wordt uitgedaagd om jezelf onvoorwaardelijk lief te hebben, in allerlei situaties. Ook in de relatie met je man. Een aardse liefde is zo anders dan de liefde met je tweelingziel. Het is niet altijd de bedoeling om echt samen met je tweelingziel te komen, maar wel de bedoeling om de onderliggende levenslessen te ervaren. Ik wens je heel veel succes en mooie ervaringen toe! Kom je er met je partner niet uit, dan kun je altijd mijn hulp inschakelen.
Ik heb ook mijn tweelingziel pas gevonden..Terwijl ik hem al 4 jaar op facebook heb…Ik zit in een relatie en laat hij nou in de muziek zitten..Mijn vriend ook! Mijn vriend zei zullen we naar zijn band gaan..Ik zei is goed.Wij naar dat open optreden..Waar minimaal 10.000 man waren..Stond hij in een keer voor mijn neus.Ik klapte finaal dicht..Ik zag iemand zo puur en die op mij lijkt in zijn gedrag en net of ik mijzelf zag..Hij groeten mij en bleef ook maar kijken naar mij! terwijl hij 12 jaar jonger is als ik…Mijn vriend zei ik heb jou nog nooit zo zien dichtklappen was zo raar om te zien. Normaal ben je spontaan..Dus ik hem vertellen wat ik meegemaakt had en wat ik voelde.Toen ging het leven weer verder.Een half jaar later keek ik naar zijn foto. En wat er toen gebeurde heeft heel mijn leven mijn relatie op zijn kop gezet..Ik voelde zo’n warme energie door mijn hartchakra stromen van voor naar achter. was zo overweldigend en voelde als onvoorwaardelijke liefde..Ik werd er zo emotioneel van. Dat bleef een kwartier zo aan de gang..Toen heb ik een vriendin gebeld en die zei wow wat je hebt meegemaakt .Is een samensmelting met je tweelingziel..Alleen toen het gevoel weg was het zo koud om me heen en dacht wat ik met mijn vriend heb..Dat is totaal niet vergelijkbaar.Ik werd daar zo verdrietig van.en raakte daarna in de war.Waarom heb ik dat alleen bij hem gehad..Daarna ging hij opeens foto’s van mij liken..Na 4 jaar. Ik zet me steeds meer af en kom dichter bij mezelf mijn ogen zijn opengegaan.Ik wil mijn vriend niet kwijt. Maar het gevoel is zo sterk..Ik wilde aan de ene kant dat ik dit nooit ervaren had.Het heeft mijn hele leven op zijn kop gezet..En ik heb het regelmatig nog met mijn hartchakra. Maar lang niet zo erg als de eerste keer…Gr.
Lieve Mauritz, Wow. Heftig voor je en gecondoleerd met het verlies. Ik weet zelf niet van een artikel over rouwverwerking bij het verlies van je geliefde tweelingziel. Ik kan me wel voorstellen dat de uitdaging is om het verlies te durven voelen en wat ook in me opkomt is dat het mogelijk is om met elkaar in contact te blijven, ook na het overlijden. De ziel leeft immers verder. Ik weet het uit ervaring van het overlijden van mijn broer in 2011, die mij heel erg geholpen heeft bij mijn genezingsproces van borstkanker. Ik blogde er destijds over op mijn andere website http://www.mijngenezing.com. Mochten er andere mensen zijn die artikelen weten, reageer gerust!
Ongeveer vijf jaar geleden mijn tweelingziel ontmoet, we zijn 2013 getrouwd en nu is zij onlangs overleden.is er ook een artikel te vinden over rouwverwerking bij het verlies van een tweelingziel?
Maurits.
ik woon nu 2 jaar samen met mijn tweelingziel.
En ik moet zeggen, dat het net voelt om thuis gekomen te zijn.
We denken hetzelfde, voelen elkaars pijn, zowel fysiek als mentaal.
De liefde is allesomvattend, en de eerste maal in mijn leven, dat ik dat zo beleef!
Ik kan niet anders verwoorden.
Hij is mijn maatje, mijn liefje, mijn tweelingziel.
En ik wil hem voor geen goud ter wereld meer missen…!
Mooi stuk dit…mijn partner heeft onlangs zijn tweelingziel gevonden… Ik heb hem los gelaten om zijn pad te volgen… Doet mij heel veel zeer en brengt een hoop angst teweeg… Maar heb uitgesproken blijf met mij communiceren…hoop dat dit ons dichterbij bij elkaar zal brengen..
Ben wel geïnteresseerd in verhalen van partners wiens partner een tweelingziel relatie heeft…
Ook ik heb denk ik mijn zielsliefde gevonden. Ik zit nu in de fase van het loslaten. Als je het objectief bekijkt passen wij niet echt bij elkaar; zij Turkse, ik Nederlander. Zij moslima, ik atheïst. Maar wat hebben wij elkaars leven verrijkt, het is werkelijk niet te bevatten. Zij heeft mij verlost van alle kwellingen in m’n leven, en dat waren er best een paar, en dan vooral kwellingen die ik zelf had gecreeerd. Zij is het mooiste wat mij is overkomen in mijn leven tot nu toe en ik ben inmiddels 43. Het heeft zo moeten zijn, daarvan ben ik overtuigd. Ik ben absoluut niet spiritueel of religieus aangelegd maar deze ontmoeting en de daarop volgende maanden waren voor mij hemels. Onze liefde was niet in de eerste plaats van fysieke aard. We konden ons beiden heel goed beheersen wat dat betreft. Er was iets dat ons verbond en nog altijd verbindt. Ik ben er van overtuigd dat wij voor altijd een speciale band zullen hebben, ook al zijn we niet samen. Ik vind het fijn dat ik dit mag delen op dit platform en ik hoop dat anderen hier iets aan hebben of er iets in herkennen. In ieder geval ben ik m’n verhaal kwijt, waarvoor dank..
Ja heel mooi verhaal over de tweelingzielen. Ik heb dit ook mogen ervaren maar we zaten dus niet in een andere relatie allebei. Door deze ontmoeting heb ik ontdekt dat ik nog stukjes moest helen en heb ik ook onvoorwaardelijke liefde leren kennen. Nee kontakt is er niet meer. Maar ik ben en blijf dankbaar voor deze ontmoeting want het heeft mijn leven sterk beïnvloed, ten voordele. Ik heb de angst overwonnen om iets aan te gaan. Ik hoop hij ook, maar ik heb geen kontakt meer dus ik weet dat niet. Maar vaak genoeg stuur ik warmte en licht zijn kant op.
Mooi en geheel waar. Ik weet uit ervaring dat een tweelingzielrelatie een grote druk kan leggen op de bestaande “normale” liefdesrelatie maar alleen Dior jezelf te zien zoals je bent en van jezelf te houden met je voor en tegendelen kun je je partner dit volledig gunnen en kun je zelf ook genieten van de vreugde die dit brengt voor hem/haar.
Juist nu ik zoveel van mezelf houd kan ik ook het verdriet dat ontstaat bij mijn partner vanwege het verlies hiervan het hoofd bieden en het zien als iets dat onze relatie wel beïnvloed maar niet ondermijnt.
Dikke kus en een warme omhelzing voor alle parners van een tweelingzielliefde en vergeet niet dat je zelf uniek bent.
Polylien