Liefde, seks en de existentiele angst door het oog van de ziel

‘Seks is met elkaar de grenzen van de existentiële angst opzoeken in de wetenschap en het vertrouwen dat de ander je opvangt’  Een van de prachtige uitspraken op de bijscholing ‘Waar de Hemel de Aarde ontmoet’, van Taoist Yan Schroen. Het was niet voor niets dat ik mezelf uitgenodigd voelde om de embryologische ontwikkeling van de foetus te bezien vanuit het Taoïstische gedachtegoed. Zo volgde ik bij hem deze opleidingsdag in 2015.

Het mooiste was om te ontdekken hoe alles zich herhaalt, wat zich op celniveau afspeelt, gebeurt ook tussen weefsels, tussen organen, tussen mensen onderling en tussen mens en andere levende wezens. Wij zijn een universum in een universum en door het creëren van afgescheidenheid en de illusie die daarmee gepaard gaat, kunnen wij onszelf zien en ervaren.

Ogen als poort naar de ziel

Onze ogen zijn de poort naar de spiegel van de ziel. Kijken we in de ogen van de ander, dan zien we een stukje van onszelf: het licht of de bron of hoe je het ook noemen wilt, de onvoorwaardelijke liefdesoep waar we allemaal van gemaakt zijn. Als we verliefd worden, zien en voelen we een stukje ervan doordat de ander het ons weerspiegelt. Tot de illusie van dat wat we denken dat we zijn, ons ego, zich ermee gaat bemoeien en we vastlopen in gedoe, oordelen en veroordelingen.

De ontmoeting tussen polyamorie en monogamie

In dat licht is het interessant om te zien hoe we onze existentiële angsten ontmoeten als de wereld van polyamorie en monogamie op elkaar botsen en uitdagen: twee wereldbeelden van een zelfgeschapen illusie, die we natuurlijk ook allemaal zijn, anders bestond het IK niet. Het is de paradox van het leven: we kunnen onszelf juist ook ervaren doordat we een eigen ikje hebben.

Doordat we ons verbinden en botsen met een ander ikje dat anders is, en de beweging die het geeft, ontdekken we wie we zijn en wat we willen en wat ons eigen ikje nu werkelijk wil. Dan speelt de illusie weer de hoofdrol. Het leven als dans tussen de uitersten van autonomie en verbinding. Tussen volledig vrij willen zijn en samen willen versmelten.

De weg van je hart

Wie ben jij en wat heb jij te doen op deze aarde? Hoe ga jij om met je existentiële angsten op het gebied van liefde en seksualiteit? Durf jij het denken los te laten en te voelen wat er klopt in het moment, geleid door de liefde in je hart? Wat is dan jouw uitkomst? En is die anders dan die van jouw partner? Wat als de vorm organisch zou mogen ontstaan, geleid door de liefde van het nu? Met verantwoordelijkheid voor deze ene stap en de mogelijke gevolgen voor de mensen om je heen op dat moment?

Stop met praten, speel met het authentieke kind in jezelf en laat je drijven door wat zich in jou wil bewegen. Vergeet het vertrouwen niet, dat maakt het een stuk gemakkelijker. Want weet dat zelfs dan wanneer de ander er niet voor je is, er altijd een weg terug is, namelijk de weg naar jouw hart, jouw kern, jouw bron, dat wie je in werkelijkheid bent. Daar waar de onvoorwaardelijke liefde huist, in jezelf. Je hart klopt voor jou. Je hoeft het alleen nog maar te ontdekken, in de stilte van jouw bestaan.