De reis van onverwerkte emoties, maakt soms een lange weg, vaak over generaties en levens heen. Ik denk aan de wonderbaarlijke dag van gisteren. Want in plaats van een geplande schrijfdag, had ik ineens een Trauma Bevrijding Intensive van de partner van een van de deelneemsters aan de vrouwenworkshop afgelopen zondag. Alles in mij zei ‘ja’ toen hij voorstelde dat het ook vandaag kon.
Van ‘liefde delen’ terug naar ‘verander je wereld’. Niet om het ene achter te laten, nee, want allebei de werelden horen bij mij. Maar wel om mensen te helpen die worstelen met issues die ze in de reguliere zorg niet opgelost krijgen. Zoals nu fysieke klachten.
Ego en angst
Pfffft.
Mijn ego zegt dan: kun jij dat wel? Zoiets als ‘wie denk jij dat je bent, als zovelen er al naar gekeken hebben, en zeggen ‘niets meer aan te doen. Moet je mee leren leven.’
De neiging om dat stemmetje te geloven is er altijd, het is de angst om onze grootsheid te laten zien, het licht dat we zijn, onze essentie. Vervolgens mogen we de controle over het hoe, loslaten.