De dag begint emotioneel voor mij. Gisterenavond las ik voor het slapen gaan dit bericht over het plotselinge overlijden van Deborah Anapol. Vannacht lag ik er wakker van. Deborah is mijn Amerikaanse sister en een van mijn grote inspiratiebronnen. Zij deed al jaren waar ik naar verlang: boeken schrijven en trainingen geven op diverse plekken in de wereld om mensen weer in hun hart te laten landen en de verstoorde verhouding tussen mannelijk en vrouwelijk (in zichzelf en met de partner) te herstellen via haar tantra en Pelvic-Heart-Integration methode. De methode zelf ken ik niet, maar ik herken wel precies de thema’s waar ik zelf met mensen aan werk en waar ik in mezelf aan gewerkt heb. [Lees meer…]
Verslaafd zijn aan emoties (en hoe je er van af kunt komen)
Kiezen voor het pad van meervoudige liefde, is niet de gemakkelijkste weg. Zeker niet als een van de partners de overtuiging heeft dat hij of zij monogaam is en zich gedwongen voelt iets te doen wat niet past bij de persoonlijkheid. Het levert hoe dan ook voor alle betrokkenen vele emotionele rollercosters op.
Verslaafd aan emoties
Na tien jaar mensen begeleid te hebben in dergelijke relaties, zag ik afgelopen weekend voor de 2e keer in mijn leven de film ‘what the bleep do we know‘ waar in pakweg 45 minuten helder wordt gemaakt dat wij mensen allemaal verslaafd zijn aan onze emoties. En dat in dergelijke rollercosters waarin onze triggers geraakt worden, al onze lichaamscellen die deze taal spreken, klaar staan om de neuronen van de desbetreffende trigger te ontvangen. Steeds opnieuw creëren we situaties in ons leven waarin we deze triggers kunnen laten bestaan, zodat onze cellen hun portie neuronen krijgen die de informatie bevat van de bijbehorende emotie: onmacht, woede, frustratie, verlangen maar ook geluk, blijdschap of andere positieve gevoelens.Emoties en wetenschap
Het zien van de film was een echt cadeau voor mij. Deze keer viel ik niet in slaap, want de film bracht mij nu een wetenschappelijke verklaring van dingen die ik inmiddels zelf in mijn leven ervaren heb. In een flits begreep ik wat ik doe op een zogeheten Relatie-intensive, waarbij ik op een dag een flinke stap maak in een relatie-dilemma en waarin ik mensen helderheid geef over hun liefdessituatie en wat zij te doen hebben.
Afkicken van verslaving
Iedereen weet dat om van een verslaving af te komen, er slechts twee beproefde methoden zijn
1) afkicken en cold turkey, liefst onder begeleiding van mensen die je steunen en die in je geloven2) een overdosis nemen en sterven
Ja, echt, ik schrijf het heel bewust op, want hoe luguber het misschien ook klinkt: sterven is voor sommige mensen de enige uitweg uit een uitzichtloze situatie, vooral als ze zich te onmachtig voelen om het tij te keren. Dit doe ik in mijn Relatie-Intensives.
Ik laat mensen afkicken en sterven tegelijkertijd. Om opnieuw geboren te worden.
Toegegeven, soms zijn er meer dagdelen voor nodig en kan het sterven niet meteen plaatsvinden. Het besluit en het verlangen om uit het leven te stappen gaat ook voorafgaande aan de zogenaamde levensbeëindiging. Maar eigenlijk is het het einde van een leven waarin je al niet leefde, omdat je levensvreugde vermoord werd door de emoties als onmacht, boosheid of verdriet. En dat steeds weer te ervaren totdat er niets meer te voelen valt. De depressie. Heel eerlijk gezegd: er lopen veel mensen rond die eigenlijk al dood zijn. Het zijn de mensen die niet durven te voelen, die zo vol met angst zitten dat ze liever ruzie maken, samen ten onder gaan aan een machtsstrijd, weglopen of zich afsluiten dan dat ze vanuit een liefdevolle houding naar zichzelf en naar elkaar, de emoties durven te voelen.Dat is de sleutel naar zelfbevrijding en het afkicken van emoties: het werkelijk durven voelen.
‘Is dat niet een tegenstelling, Leonie’, hoor ik je denken. ‘Iemand die verslaafd is aan emoties die voelt toch juist heel veel?’
Ja, zeg ik dan. Die voelt te veel. Die voelt zo veel dat de emotie het wint van jou als mens. Die identificeert zich met zijn of haar emotie: je bent hem op zo’n moment geworden. Daarmee verlies je het contact met jezelf, met wie je werkelijk bent en je verliest het contact met je volwassen bewustzijn. Je reageert vanuit het beschadigde innerlijke kind, in plaats vanuit je innerlijke man of innerlijke vrouw die weet hoe emoties op een goede manier te managen en te ervaren.
Emotie-management
Dat leer ik mensen op zo’n dag, hoe dat is om emoties vanuit een volwassen bewustzijn te ervaren. Door heel bewust de oude pijn en het oude verdriet op te zoeken en in liefdevolle aanwezigheid te doorvoelen. Pijn die vaak in oorsprong niet eens van jou is, want we zeulen energetisch heel wat mee, opgeslagen vanuit onze voorouders, de zogeheten voorouderlijn, maar ook vanuit vorige levens: onze karmische lijn.
Voor wie niet in dat laatste gelooft: juist in de karmische lijn liggen de grootste angsten verborgen. De angst om te doden en de angst om gedood te worden, de angst om je bestaansrecht te verliezen. Vanuit die angst hebben we ooit besloten om maar niet te gaan leven. Dat besluit hebben sommigen al genomen als foetus in de baarmoeder, toen ouders ruzieden over de rug van het ongeboren kind, dat hiermee de boodschap kreeg: je mag er niet zijn.
Veel mensen zijn er dan ook niet. Jawel, hun lichamen functioneren prima, ze lopen en doen dingen en er is niks mis met het denkvermogen. Maar diep van binnen is er de zwarte leegte die ze niet durven te voelen en waar ze niet durven te zijn. Dus vluchten ze in eten, seks of andere verslavingen. Die net als het verslaafd zijn aan emoties slechts dienen om het werkelijke doorvoelen uit de weg te gaan.
Maar alles wat je ontkent komt in drievoud weer bij je terug totdat je het aangaat.
En dus geeft het leven je iedere keer nieuwe situaties die jou de uitdaging bieden om jouw oude pijn te helen. De leugens die jij als kind bent gaan geloven omdat je ouders je niet konden geven wat je nodig had: onvoorwaardelijke liefde. In relaties zoeken we partners op die dat weerspiegelen, zodat de oude wonden geheeld kunnen worden.
Dat gaat allemaal onbewust. Er is een wederzijdse herkenning op een diep niveau. Je hart weet en je hart verlangt naar heling.
In een relatie-intensive gaan we samen aan de slag met jou en je diepste angsten. We transformeren deze zodat ook jouw pad naar de toekomst vrij open ligt en jij bij je essentie uitkomt. Bij het licht en de kracht in jezelf. Bij jouw waarheid.
Het wil niet zeggen dat je er dan bent. Het betekent dat je besloten hebt dat jij jezelf een ander leven gunt: vol kansen en mogelijkheden, waarbij jouw passie voor het leven weer terug komt. Tijdens een relatie intensive schonen we jouw lichaam op van blokkerende energie en dus al die neuronen die klaar staan om jouw lichaamscellen te veroveren met overtollige emoties.
Angst uit de weg gaan en het verlangen om te helen
Natuurlijk kun je ook de omgekeerde weg volgen. Door stapje voor stapje te onderzoeken welke belemmerende gedachten je hebt. Door te onderzoeken wat jouw conditioneringen zijn die je opgelegd zijn door opvoeding of maatschappij en deze van je af te werpen.Door te voelen waar jij blij van wordt en daar voor te gaan. Door heel voorzichtig jouw unieke pad te gaan en iedere keer weer opnieuw de angst te voelen om een stap te zetten, maar het toch te doen. Het grote dreigende zwarte gat in de verte te zien. Uiteindelijk ontkom je er niet aan om je diepste angst te onderzoeken: de angst voor de dood. Alles wil gezien worden. Durf jij er naar te kijken en het licht in jezelf te ontdekken?
Want door die angst uit de weg te gaan, ontstaat de angst om te leven en verlies je langzamerhand ook de positieve emoties. Je komt in een depressie of in een burn-out. Je leven wordt langzaam grijs en vlak. Door mijn genezingsproces van borstkanker in 2011 en de dood van mijn broer, werd ik uitgenodigd om deze angst onder ogen te zien. Hiermee werd mijn bewustzijn geopend en mocht ook ik leren hoe het is om bewust te voelen, om mijn angst voor de dood te omarmen. Om het ego te laten sterven en om opnieuw geboren te worden. In verbinding met je hart, want dat is je richtingaanwijzer.
Er is niets mis met emoties
Als je leert hoe het is om emoties te voelen vanuit hun werkelijke grootte, dus geheel in het hier en nu en bevrijd van de lading van het verleden, kan jouw leven weer gaan stralen. Emoties kleuren je leven. Het zijn de parels die het leven mooi maken, als je er met open ogen naar kunt kijken en er in kunt ademen. Dat leer ik je op een relatie-intensive. We maken een grote stap in het vrijmaken van de weg naar een ander leven. Zij gingen je voor.
Ben jij bereid om jezelf in alle diepten te ontmoeten en jezelf te ontdoen van dat wat niet in essentie bij jou hoort? Ben jij bereid om in jezelf te investeren?
Maak dat nu een afspraak voor een verhelderingsgesprek, waarin we samen onderzoeken of een Relatie-Intensive iets voor jou is.
Uit je lijf gaan als het spannend wordt – De Verloving van lichaam en ziel
Iedere keer ben ik weer opnieuw verrast door wat er gebeurt bij een Relatie-Intensive. Dat is een intensieve coaching van één dag, waarbij ik voornamelijk werk op fysiek-emotioneel en spiritueel niveau. Van te voren weet ik de thema’s waar iemand aan wil werken, en heb ik in grote lijnen een beeld van wat we gaan doen. Maar het werkelijke moment van transformatie, is altijd weer een verrassing.
Spannend? Hup, je lijf uit!
De afgelopen keer werkte ik met een stel waarvan de vrouw* de neiging had om uit haar lichaam te schieten als het spannend werd. Dat ken ik zelf ook. Zeker in de verbinding met mijn tweelingvlam, wiens echtgenoot het heel moeilijk vindt dat hij ook liefde voor mij voelt, heb ik ontdekt dat iets zo eng kan zijn, dat de ziel het liefste uit het lichaam verdwijnt. Dissociëren noemen de psychiaters het. Overleven, noemen de coaches het die werken met familieopstellingen. ‘Ze is er dan niet meer’, noemt de partner het. Je zult er maar last van hebben. Vier jaar heb ik er zelf over gedaan om helemaal in mijn lichaam te komen. En nog steeds herken ik het mechanisme van willen verdwijnen.
Overleven of leven?
Uit je lijf gaan is reuze vervelend voor alle partijen. Als je niet volledig aanwezig kunt zijn met wat er is, leef je eigenlijk niet echt. Je staat min of meer in de overlevingsmodus waarbij het onmogelijk is voor je om al die heftige gevoelens en emoties te ervaren. Het is teveel. Daarbij hebben we vaak van huis uit niet meegekregen hoe je dat nu doet: op een gezonde manier omgaan met je emoties. [Lees meer…]
Samen de eenheid ervaren
Er waren eens twee zielen. Allebei hadden ze duizenden levens beleefd op aarde, steeds weer in een andere hoedanigheid. Een aantal levens hadden ze samen gedeeld. De ene keer waren ze broer en zus, de andere keer geliefden en weer een andere keer hadden ze elkaar verraden als vrienden. Er waren zelfs levens geweest waarin ze door anderen vermoord werden of waarbij ze zelf gemoord hadden, enkel om te kunnen ervaren wat mensen elkaar aan kunnen doen. Ook hadden ze een leven gehad waarbij de een een dier was en de ander mens. Steeds weer wilden ze wat anders, om zo alles wat er maar te beleven viel in het universum, te kunnen ervaren.
Op naar een volgend leven
Na de zoveelste terugkomst in de hemel had een van de zielen er schoon genoeg van. Bij de raadsvergadering met de engelen, waarbij het volgende leven besloten werd, sprak ziel nummer een, haar aarzelingen uit. ‘Weet je’, zei ze tegen de engelen, ‘ik heb nu zoveel afgescheidenheid ervaren, wat ook zoveel pijn en ellende met zich mee heeft gebracht, dat ik er eerlijk gezegd genoeg van heb. Ik weet ook niet meer wat ik nog voor leven zou kunnen verzinnen wat echt nieuw voor me is.’
Hartsverlangen
Ze keek de engelen een voor een aan, voordat ze verder sprak. ‘De eenheid die ik hier ervaar in de hemel, die mis ik als ik op aarde ben. Het gevoel van vrijheid en eenheid zoals we dat hier kennen, dat zou ik eigenlijk ook wel eens op aarde willen ervaren.’ Zo, daar had ze zomaar haar diepste hartsverlangen gedeeld. Ze keek de andere ziel met wie ze zoveel levens had gedeeld, liefdevol aan. ‘En eigenlijk wil ik dat het liefste met jou ervaren. Ik wil het niet meer alleen ervaren als ik hier ben in de hemel, ik wil dat gevoel van eenheid samen met jou op aarde ervaren.’
Eenheid
Alle engelen waren muisstil. Zo’n groot verlangen had nog nooit iemand durven uitspreken en zeker niet op de jaarlijkse raadsvergadering die het einde van een oude periode en het begin van een nieuwe periode zou aankondigen. De grootste engel knikte begrijpend en alle andere engelen keken hem vragend aan, nieuwsgierig naar wat er zou komen.‘Wil jij dat ook?’, vroeg de engel aan ziel nummer twee. ‘Oh ja, heel graag zelfs’, antwoordde deze. ‘Ik weet ondertussen wel hoe het voelt als we elkaar vermoorden of pijn doen. Ik zou ook heel graag dit gevoel van eenheid willen ervaren op aarde,’ sprak hij terwijl hij de andere ziel liefdevol aankeek. ‘Maar is zoiets eigenlijk wel mogelijk?’
Er verscheen een raadselachtige glimlach op het gezicht van de grote engel.
Voorwaarden
‘Jazeker,’ sprak deze. ‘Het is echt mogelijk maar er zijn wel een paar voorwaarden aan verbonden. Willen jullie beloven dat je je er aan zult houden?’ De twee zielen keken elkaar verheugd aan. ‘Maar natuurlijk! We zijn overal toe bereid, toch?’ Stel je voor dat zo’n groot verlangen vervuld zou worden! Instemmend keken ze elkaar aan en vervolgden hun blik naar de grote engel. ‘Laat ons je voorwaarden maar horen!’
‘Jullie weten dat er geen weg terug meer is?’ De grote engel wilde zeker weten dat de twee zielen echt klaar zouden zijn voor deze speciale missie.
‘Wij zijn er klaar voor,’ knikten ze instemmend.
Alles vergeten
‘Oke dan. Dit is de eerste voorwaarde. Jullie zullen alles moeten vergeten wat jullie in eerdere levens ervaren hebben.’
Dat was een gemakkelijke, dacht ziel nummer een. Dat deden ze eigenlijk altijd al als ze een nieuw leven begonnen op aarde.
‘Jullie krijgen geen keus over welk leven jullie mogen leiden. Het blijft een verrassing,’ sprak de engel voorwaarde twee uit.
‘Maar hoe zullen we elkaar kunnen herkennen als we al onze vorige levens moeten vergeten? Dat is toch eigenlijk niet mogelijk?’
‘Dat is precies wat jullie mogen ervaren op aarde. In dit leven zullen jullie de eenheid samen gaan ervaren. Hoe, dat is de grote verrassing. Zijn jullie bereid om samen op weg te gaan?’ vroeg de grote engel.
Samen uit, samen thuis
‘Komen we dan ook weer samen en tegelijk terug?’ vroeg ziel nummer twee, ‘Ik wil niet nog een keer dat verdriet van afscheid op aarde moeten ervaren’, verduidelijkte hij.
‘Ja hoor, ik beloof jullie dat we jullie op hetzelfde moment weer terughalen naar de hemel.’
Ze keken elkaar verheugd aan. Dit klonk als de hemel op aarde!
‘We doen het!’ riepen ze beiden in koor uit.
Er volgden nog wat instructies over het moment van indalen van de zielen op aarde en hup, daar gingen ze. Hand in hand, met een grote sprong in het diepe, vielen ze de hemel uit…..
Op aarde
….op weg naar een nieuw leven op aarde.
Daar besteeg een grote mannetjesvogel een vrouwtjesvogel in een prachtige paringsdans. Beide zielen herkenden de energie die de grote engel beschreven had tijdens de instructies in de hemel. Nu was het wachten op het juiste moment van indalen. Toen dat speciale moment daar was, vergaten de zielen wie en waar ze waren en werden ze geboren in een nog ongeboren ei in de buik van de moedervogel.Het bevruchtte ei
Het ei groeide en groeide, en na een heerlijke broedtijd, kwam er op een mooie dag een prachtige witte vogel uit het ei. Er was eten in overvloed voor het jong en al snel groeide de jonge vogel uit tot een heuse grote condor die zelfstandig over de aarde vloog. De twee zielen hadden zich zonder dat ze het wisten, verenigd in een grote vogel die vrijelijk boven de aarde zweefde.
Avonturen
De condor beleefde allerlei avonturen, die ik nu niet zal beschrijven. Maar een ding is zeker: toen de vogel stierf en als ziel opnieuw geboren werd in de hemel, herinnerden ze zich weer dat ze eigenlijk twee zielen waren.
De grote engel zat samen met de andere engelen op hun komst te wachten. Alle engelen waren nieuwsgierig naar de ervaringen van de twee.
‘Hoe was het om samen de eenheid te ervaren?’ vroeg een kleine engel die niet kon wachten op het officiële moment tot de twee zielen zouden vertellen over hun ervaringen.
De twee zielen keken elkaar aan. Allebei openden ze gelijktijdig hun mond en begonnen om beurten te vertellen hoe het was om een grote condor te zijn op aarde.
Verbonden
‘Ik voelde me met iedereen verbonden,’ vertelde ziel nummer een verheugd. ‘Ja, en ook met mezelf,’ vulde de ander aan. ‘‘Ik herkende niemand van vorige levens en tegelijkertijd voelde alles en iedereen zo vertrouwd aan.’
‘Ja, dat had ik ook’, zei ziel nummer een. ‘Het was echt te gek om me zo een met alles en iedereen om me heen te voelen. Ik heb me geen moment eenzaam of alleen gevoeld.’
‘Gek eigenlijk, want waar was jij dan?’
Ze keken elkaar verbaasd aan.
‘Ik was ik, ik was de condor’, zei de een.
‘Ik was ik, ik was de condor’, zei de ander.
Er verschenen tranen van ontroering in hun zielenogen.
‘Jij was ik, jij was de condor!’
‘En ik was jij, wij waren de condor,’ vulde de ander aan. Bij dat besef vermengden hun energieën zich in liefde in allerlei prachtige kleuren.
Samen een zijn
‘Zo was het dus om samen een vogel te zijn,’ zeiden ze beiden in koor. Allebei tegelijk wisten ze dat ze als twee zielen samengesmolten waren. Alleen beseften ze het pas nu ze weer terug waren in de hemel.
Met een gelukzalige glimlach keken ze de groep van engelen in.
Na een hele lange tijd van zwijgen, sprak ziel nummer twee opnieuw.
‘Is het ook mogelijk om het allebei tegelijk te ervaren? Dat we een ziel zijn en toch ook afgescheiden zijn? Dat lijkt me nu echt het ultieme geluk.’
De grote engel glimlachte verheugd.
Missie
‘Zo te zien zijn jullie nu klaar voor het echte werk. Jullie mogen een volgend leven kiezen waarbij je al je vorige levens gaat herinneren en tegelijkertijd de eenheid zullen ervaren. Het wordt het meest indrukwekkende leven ooit, dat kan ik jullie beloven. Maar jullie moeten je realiseren dat je veel weerstand zult ontmoeten want niet iedereen op aarde zal zich dit meteen op hetzelfde moment kunnen herinneren. Dan zou het een grote chaos worden op aarde.’
‘Volgens mij hebben we die chaos al eerder gekend,’ sprak ziel nummer een, terugdenkend aan het leven waarbij ze als soldaat te paard viel en waarbij duizenden mannen met paard en zwaard over haar lichaam heen denderden, waardoor ze als ziel lange tijd niet terug kon naar de hemel.
Ze keken elkaar veelbetekenend aan.
‘Wij zijn er klaar voor’, riepen ze in koor naar de grote engel.
Terug naar het nu
En zo gebeurde het dat ik in dit leven opnieuw geboren werd als Leonie. Gisteren herinnerde ik me het leven van mijn lief en mij, samen vliegend als een grote condor, zwevend boven de aarde, met alles en iedereen verbonden. Het gevoel van eenheid en verbinding neem ik mee 2015 in. Ik deel het graag met jullie en ik wens iedereen in 2015 veel liefde en verbinding toe!
Valsspelen, een bijzondere ervaring
Het effect op lichaam en geest van valsspelen.
Afgelopen weekend was ik met mijn lief bij mijn ouders om een potje te kaarten: Amerikaans jokeren. Dat is iets wat we regelmatig doen. Ik geniet er van en mijn ouders nog veel meer en daar geniet ik het meeste van. Kaarten is iets waar ik mee opgegroeid ben. Als ik als kind logeerde bij mijn tante en oom werd er altijd gekaart. Mijn oom, die al vele jaren geleden overleden is en met wie ik sinds een jaar weer een bijzonder lijntje heb, daagde me onlangs uit om een keer vals te spelen. Uit eerbetoon aan hem. Hij knipoogde er lachend bij.
Valsspelen of eerlijk zijn?
Nu is valsspelen iets wat niet in mijn systeem zit. Ik ben opgevoed met de waarde ‘eerlijk zijn’ en mijn moeder zag het aan me als ik loog. Een uitnodiging om vals te spelen, sja. Mijn oom speelde regelmatig vals als hij kaartte. Iedereen wist dat van hem en naast gefoeter als het uit kwam, werd er ook om gelachen. Ik keek tegen hem op, want valsspelen, dat durfde ik echt niet! [Lees meer…]
Monogamie of Polyamorie? – Doorbreek je relatie-illusie
In de wereld van de liefde hebben we vaak ideeën en gedachten over hoe een relatie hoort te zijn. Voor de een is dat een romantische relatie waarbij je beiden volmondig voor elkaar kiest en waarbij je geen intimiteit of seks met een ander deelt. Voor de ander ligt de ideale relatie in de lijn van polyamorie waarbij de liefde mag stromen zoals het wil stromen en waarbij de grens van intimiteit en seksualiteit verder reikt dan alleen die ene partner.
Monogamie of polyamorie?
Als de ene partner ontdekt dat hij of zij zich thuis voelt bij polyamorie, en de andere partner wil daar niets van weten omdat deze monogamie juist aanhangt, komen mensen vaak in enorme conflicten terecht. Niet alleen met elkaar, maar ook met zichzelf. Want ieder mens verlangt er naar in zijn of haar eigen waarheid te kunnen leven en hierin erkend te worden. Als dit niet gebeurt, en de liefde tussen deze partners is zo groot dat ze elkaar niet willen loslaten, dan zal er ergens een offer moeten worden gebracht. Je raadt natuurlijk al wie het offer in jouw ogen zou moeten brengen: je partner natuurlijk. [Lees meer…]
Wat moet ik met die tweelingziel? – Emotiemanagement
Het zal je maar gebeuren dat je jouw tweelingziel ontmoet. Het komt als donderslag bij heldere hemel en je kunt er niet meer onderuit. In een mum van tijd ligt je wereld op zijn kop want dit gaat ver, heel ver. Je voelt een liefde die dieper is dan je ooit had kunnen denken, je hart staat wagenwijd open, je doet dingen die je normaal gesproken nooit zou doen… want sja, je tweelingziel is toevallig iemand die al gelukkig getrouwd is met een ander. Of jij bent zelf gelukkig getrouwd met een ander. Wat nu?
Partner van tweelingziel
Als ‘partner van de tweelingziel’ begrijp je helemaal niets van het fenomeen tweelingzielen. Wil er ook niets van weten want je bent gelukkig met je partner, en je wilt hem of haar helemaal niet kwijt. Je gezin is je dierbaar en wat moet jouw geliefde nu ineens met een ander? Je leven zoals het was, bestaat niet meer. Hier heb je helemaal niet om gevraagd! Het liefst deed je alsof die andere liefde van je partner niet bestond, wegwezen jij! Maar ook al sluit je je ogen, je weet dat het nooit meer wordt zoals het ooit was. [Lees meer…]
Hartsbewustzijn en de levensdans tussen autonomie en verbinding
De liefde is een dans tussen autonomie en verbinding. In een liefdesrelatie waarbij meerdere geliefden in het spel zijn, worden de uitersten van deze dans zichtbaar: de angst om verlaten te worden kijkt in de spiegel van de angst om te versmelten en het ‘eigen ikje’ te verliezen. In andere woorden: de strijd tussen hart en ego.
In warme veiligheid en eenheid
Als mens worden we geboren in een lichaam en als we veilig in de warme buik van onze moeders zijn, is er een natuurlijke verbinding van eenheid. Als baby-in-buik heb je nog geen idee van een eigen ikje, want je bent volledig afhankelijk van je moeder. Toch voelt de babyziel wel al alles en het is dan ook niet verwonderlijk dat wanneer zwangere moeders stress hebben, dit onbewust effect heeft op het kind dat nog geboren moet worden. Overgedragen pijn van moeder op kind, kan er op latere leeftijd uit komen.
Als kind ontvangen we per definitie nooit alles waar we behoefte aan hebben. [Lees meer…]
Liefde als religie – een bijzondere kerstviering
Liefde als religie
Als kind groeide ik op in een katholiek dorp: Heijen. Met kerst gingen we uiteraard naar de kerk. Gisteren, hier in Santa Fe in Colorado, Amerika, beleefde ik de meest indrukwekkende en mooiste kerkdienst ooit. Samen met mijn lief, mijn vriendin en haar vrienden gingen we in de ochtend van eerste kerstdag op zoek naar een dienst. Met als motto: het maakt niet uit in welke taal, of welke religie het is: als we maar in de kerk zijn geweest met kerst. Dat hebben we geweten.
Om vijf voor negen stopte de auto bij de Loretto kapel in Santa Fe, Colorado, een onafhankelijke katholieke kerk. Er bleek een Keltische dienst te zijn. Om negen uur luisterden we naar zachte klanken van gitaarmuziek en aansluitend zongen we samen kerstliederen. Om 10 uur begon de dienst. Er waren hooguit 50 mensen aanwezig. Tot mijn verbazing was er naast de Bisschop, ook een vrouwelijke priester, compleet in een prachtig kerkgewaad. Dat waar ik als klein meisje ooit van droomde, werd hier werkelijkheid. [Lees meer…]
Geboortepijnen!
Puf puf puf. Geboortepijnen. Zwetend zit ik achter mijn laptop. Nee, niet van de dikke buik, maar wel van de zenuwen in afwachting op de geboorte van twee nieuwe boeken. Mijn god wat is het een project: twee boeken tegelijk uitgeven in eigen beheer. Mezelf een deadline stellen. Bijna is het dan zo ver. En als een heuse aanstaande moeder kan ik bijna nergens anders meer over praten dan over de boeken die in aantocht zijn. Worden de mensen niet gek van me?
Innerlijke criticus
Mijn innerlijke criticus draait overuren deze weken. Alles wat ik andere mensen ooit geleerd heb, werkt bij mezelf niet. [Lees meer…]