Vorige week genoot ik van een week schrijven aan mijn roman Dubbelliefde 3.0. Een roman over vreemdgaan, polyamorie, emotionele rollercosters, uitersten van belevingswerelden en hoe iedereen daar mee om gaat. Het is iedere keer weer een feest om dat te mogen beschrijven en ervaren.
Emotionele rollercosters
Ervaren, omdat ik in de huid van iedere hoofdpersoon kruip als de film van hun zelfgecreëerde drama’s zich voor mijn ogen voltrekken. Dat is soms best heftig, intens en vermoeiend. Er zijn schrijfretraites waarbij ik na het beschrijven van een scène, echt even moet bijkomen. Het is alsof ik het allemaal echt zelf beleefd heb. Hebben mijn hoofdpersonen heftige ruzie gehad, krijg ik enorm veel zin in een Belgisch biertje.
Deze keer was dit veranderd, merkte ik. Ik kon heel goed schrijven over de emoties die ik zag, zonder er zelf in te verdrinken. Ik kon het aanschouwen en toch doorleven. Dat is fijn, want het is veel minder vermoeiend. Tegelijkertijd zag ik hoe de synchroniciteit met de gebeurtenissen in mijn eigen leven, akelig paralel liepen met de gebeurtenissen van mijn hoofdpersonen. Schreef ik over een telefoontje dat een van hen kreeg dat er iemand overleden was, kreeg ik zelf dat telefoontje van mijn vader dat er iemand in de familie zou gaan sterven. Au! [Lees meer…]