Hij greep me tussen mijn benen…
Hij greep me tussen mijn benen. Ik was 19 en hij was een soldaat en een kop groter dan ik. Ik liep vanaf het station naar de verpleegstersflat waar ik woonde en weigerde een omweg te nemen, ook al voelde ik dat deze man zijn zinnen op me had gezet. Ik weigerde om me aan te passen of om sneller te gaan lopen. Ik wilde niet dat hij het van mijn angst zou winnen. En toen gebeurde het.
Hij greep me tussen mijn benen. ‘Blijf met je gore poten van me af,’ siste ik terwijl ik de grote huissleutel in mijn vuist hield, bereid hem ermee op zijn kop te timmeren. Hij trok zijn hand terug en keek me uitdagend aan. Ik keek woedend en doordringend terug en liep vervolgens ogenschijnlijk onverschillig verder. Mijn hart bonsde in mijn keel. Vliegensvlug overwoog ik alle opties. Wegrennen, schreeuwen of doorlopen? Nog een paar honderd meter en dan was ik bij het politiebureau. Daar was ik veilig. Bij de kruising sloeg hij af. Ik haalde opgelucht adem en overwoog om hem aan te geven. Maar toen ik zeker wist dat hij uit het zicht was, rende ik keihard en huilend naar de flat. Had ik het niet uitgelokt? [Lees meer…]