Nu we richting kerst gaan, denk ik terug aan een opmerkelijke kerst van lang geleden. Ik kreeg een discussie met mijn toenmalige kersverse Turkse echtgenoot, in bijzijn van mijn ouders. Voor hem was het de grootste fout die je als echtgenote kon maken: je man in het bijzijn van je ouders afvallen. Voor mij was het niets meer dan het hebben en uiten van een andere mening. Hij was echter zo beledigd dat hij ter plekke het huis van mijn ouders verliet. Om die nacht ook niet meer terug te komen.
Kerst als nachtmerrie
Dat wat een bijzondere kennismaking had moeten zijn met een eeuwenoude feestelijke Christelijke traditie, eindigde zo voor ons allebei in een nachtmerrie. Die nacht deed ik geen oog dicht. Hij was vertrokken, zonder auto. Op eerste kerstdag reden er savonds geen bussen en het dorp van mijn ouders had geen hotel. Waar kon hij zijn? Ik huilde tranen met tuiten en in mijn buik zat een grote dikke knoop. [Lees meer…]