Brief aan de monogame vrouw van mijn polygeliefde

Deze brief over liefde is geschreven door een polyamoreuze vrouw, aan de monogame echtgenote van haar polygeliefde Joris, die getrouwd is met de monogame Rachel. Deze brief die nooit werd verstuurd, is op verzoek van de schrijfster gepubliceerd. Alle namen in deze brief zijn gefingeerd. De relatie tussen Marion en Joris, is inmiddels jaren geleden verbroken. 

Valsheid en sluwheid is wat ik in mezelf tegenkom sinds jouw laatste mail, Rachel. Het zijn mijn schaduwkanten. Je daagt me uit mijn polyamoreus zijn te onderzoeken tot in alle uithoeken en er werkelijk voor te gaan staan. Er gaan ontelbare niet uitgesproken gesprekken door mijn hoofd. Hoe kan ik je duidelijk maken hoe het zit? Ik doe een poging.

Grenzen en seksualiteit

Jullie grenzen op het gebied van seksualiteit in intimiteit die jullie samen gemaakt hebben. We mogen geen seksuele handelingen verrichten. Laat het vooral niet geil zijn. Denk je dat ik nooit klaar kom als we samen zijn? Juist door het niets mogen, kan ik dat in alle openheid, zelfs met kleren aan. Seksuele energie is levensenergie, en gaat door mijn hele lijf heen. Dat heb ik geleerd in alle tantra die ik heb gedaan. Tantra dagen waar Joris ook komt en jij niet. Waar ligt dan bij jou de grens? Er is altijd dat grijze gebied tussen wat is seks en wat het niet is. Maar daar praten jullie natuurlijk niet over (en dat zijn dan mijn vooroordelen en oordelen) want dat is een gevoelig stuk. Dan kom je in de buurt van de essentie waar het over gaat tussen twee mensen waarvan de een wel en de ander niet monogaam is.

Zwijgen en wegkijken

Zwijgen is veel veiliger. We slaan wat paaltjes als een soort van speelweide en vullen het in naar eigen goeddunken. We creëren onze eigen werkelijkheid van de realiteit. En we laten het ego zich er mee bemoeien die regels verzint om het voor onszelf goed te praten: het verschil tussen seksuele energie en seksuele handelingen. Dan kan tenminste ieder in zijn eigen gecreëerde wenskader blijven denken en handelen en kun je het voor jezelf goedpraten dat je akkoord gaat met een compromis dat in wezen niet bij je past.

Liefde

En wat is dan een liefdesrelatie Rachel? Wat is dan liefde? Waar ligt de grens in wat wel en niet mag? In mijn eerste tantrische nacht met Joris en Johanna heeft hij veel van mijn essentie mogen zien, mijn verdriet, mijn ontroering, mijn kwetsbaarheid. Hij heeft mijn seksuele opwinding, mijn mannelijke en vrouwelijke energie kunnen voelen, mijn biseksualiteit, mijn vrouwelijkheid, mijn ontroering, mijn liefde, mijn openheid, en de intimiteit die daardoor tussen ons ontstond. En dat allemaal zonder ‘seksuele handelingen’, zoals jij dat verwoordt.

Dat is wat tantra doet met mensen, Rachel. Dat mag dan allemaal wel? Maar alleen in zo’n tantraweekend? En als het hart dan geopend wordt, dan doen we de deur daarna gewoon weer dicht, want hij is van mij en dat exclusieve recht heb jij alleen? Is dat dan niet hetzelfde als ‘jij bent mijn bezit?’ En moet de liefde die wij voor elkaar voelen dan gewoon opzouten, omdat jíj dat wilt of het niet trekt?

Regels en restricties

Ik heb sowieso niets begrepen van al die strikte regels, je moet zus, je mag dit niet. Het zijn allemaal restricties gemaakt door het ego, om te kunnen omgaan met je eigen tekortkomingen. Nee, ik kan me veel meer vinden in het fenomeen acties en gevolgen, keuzes en consequenties zonder etiket, al besef ik ook wel dat wat ik nu doe ook etiketten plakken is. Want ook ik noem je wreed en heb een oordeel over wat je doet of toelaat richting Joris en mij.

Ik noem je onnozel. Nee, ik ben geen haar beter dan ieder ander, al denk ik van wel. Dat is natuurlijk ook míjn tekortkoming en míjn overlevingsstrategie. We zijn allemaal in essentie gelijk Rachel, of je dat nu wilt of niet. Dit is wat mens-zijn is. Dit is wat je nu ontmoet of nog meer gaat ontmoeten de komende tijd, want zo gaat dat in de groei- en bewustwordingswereld. De waarheid is dat het leven niet zwart of wit is en dat iedereen zijn of haar best doet binnen eigen wensen en verlangens te handelen, rekening houdend met elkaar, met de ander die anders is. En iedereen doet het op zijn eigen manier.

Vreemdgaan

Vreemdgaan is ook een manier. Het is voor jezelf zorgen en je eigen verlangens erkennen voor jezelf zonder de ander er direct mee te willen belasten of de ander willen kwetsen. Ik sprak laatst een vrouw die dit al zeven jaar zo doet, die thuis in een stromingsloos en liefdeloos huwelijk zitten (maar ja, de kinderen en de familie hè) en geloof me dat ook zij zichzelf in het menszijn ontdekt en tegen zichzelf en haar omgeving aanloopt. Het maakt niet uit welke keuzes mensen maken, ze hebben allemaal te dealen met de gevolgen van hun keuze, en het is voor iedereen een worsteling.

Houden van jou als mijn vijand

Nu ontmoet ik jou. Jouw afwijzing van het polyamoreus  zijn van Joris, of althans nu hij het werkelijk wil leven met mij, zorgt ervoor dat ik de afwijzing voel van wie ík in essentie ben. Natuurlijk raak je hiermee ook mijn proces. Waarom zou ik anders zijn dan andere mensen in de liefde, alleen omdat ik zelf hulpverlener ben? Ben ik dan plotseling mens-af omdat ik het dan allemaal hoor te weten? Ja, ik kan snel denken, schakelen en verbanden trekken en ik ga alles aan wat ik tegenkom. Ik hou van groeien dus ik ontvang alles wat ik tegenkom in mijzelf, door jouw bestaan en reacties, met open armen.

Ik kan zelfs liefde voor je voelen, omdat je me door te zijn wie je bent, deze groeimogelijkheden aanreikt. Omdat je zoveel lef hebt om je openlijk uit te spreken naar mij en mij de meest fantastische vragen te stellen. Diep in mijn hart, onder de pijn en de irritatie jubelt het dan, want zo kom ik nog dichter bij de essentie van wie ik ben. Ik dank je daarvoor Rachel. Werkelijk.

Joris vraagt me alles met hem te delen en zegt me dat hij alles van me wil zien. Ik kan hem al niet meer alles laten zien, nu ik de restricties voel van jou, Rachel, en de onmogelijkheid ervaar om werkelijk intiem met hem te kunnen zijn. ‘Is het waar?’ zou Byron Katie vragen? ‘Hoe kun je zeker weten dat het waar is?’ Nou, door het toch te proberen natuurlijk… Oooh, en dan voel ik me echt een loeder. Geloof me dat ik nu ontdek dat het ook heerlijk kan aanvoelen om bewust even een loeder te zijn. Nog maar even doorgaan dan.

Ieder aan een zijde van het bed

Rachel, jij die me verwijt dat ik het allemaal onder de noemer verlatingsangst schuif, dat ik voorbij ga aan de liefde tussen jou en Joris. Ik weerhoud je er niet van hem lief te hebben. Van mij mag je intiem met hem zijn zoveel je maar wilt, hou van hem, heb hem lief en dat geldt omgekeerd van Joris richting jou natuurlijk ook. Ik ben het niet die een wig tussen jullie drijft als er gedoe is. Ik trigger alleen maar dingen die er al waren. Het zijn jullie gedachten over je relatiebeeld, je persoonlijke wensen hierover, de wederzijdse verschillen hierin, het verlangen naar erkend en gezien te worden in wie je werkelijk bent.

Het is de onmogelijkheid van dit alles in jezelf en de ander dat je tegenkomt, het niet vervuld zien worden van jouw diepste verlangens, wensen, erkenning. Dat is wat jullie naar je eigen zijde van het bed drijft, wat jullie doet besluiten op zo’n moment van gedoe elkaar de rug toe te keren. Ik weerhoud je er niet van om elkaar op zo’n moment in de ogen te kijken en gewaar te zijn van de verbinding en de liefde die er al vijfentwintig jaar tussen jullie is. Het is toch jullie liefde, daar sta ik toch buiten? Waarom zetten jullie mij er op zo’n moment tussen in?

Heb hem lief!

Wat weerhoud je ervan Rachel, om Joris lief te hebben op het moment dat er ‘gedoe’ is? Hij is toch wie hij is, je houdt toch van hem om wie hij is, het is toch niet onbekend voor je dat Joris in wezen niet monogaam is, dat hij van meer vrouwen kan houden, dat hij het verlangen heeft om intiem te kunnen zijn met meer vrouwen? Maar je staat hem niet toe te leven naar wie hij is, want dat raakt iets in jou wat je niet aan wilt gaan. Maar hij verlangt toch niet van jou dat je ook polyamoreus bent of wordt? Je kunt toch nog steeds alleen in liefde zijn met hem? Ja, natuurlijk ben ik degene die hem als het ware wakker schudt in de essentie van wie hij is.

De roep

Maar het is zijn keuze om gehoor te geven aan dat verlangen, aan die roep. Iemand kan alleen maar komen als hij ook geroepen wil worden, en anders blijft ie gewoon heerlijk oostindisch doof, zoals hij dat al die jaren gedaan heeft. Als hij niet geroepen had willen worden, had hij nee gezegd tegen mijn persoonlijke uitnodiging om dit met hem aan te gaan, en het spel van macht en onmacht te onderzoeken. Uit zelfbescherming, uit angst, uit behoefte aan veiligheid, wie zal het zeggen?

De waarheid is dat Joris JA tegen me gezegd heeft. Omdat ik hem raakte in zijn kern. En geloof me, voor mij voelde het bijna als JA zeggen tegen een huwelijksaanzoek, want ik wist: dit is geen bevlieging maar een verbinding van jaren… Het was een aanzoek dat ontstond op zielsniveau, door te luisteren naar de stem van mijn ziel en de roep van mijn hart, door mijn lichaamsreacties te registreren als gevolg van de energie die er tussen ons was zelfs op kilometers afstand van elkaar, en door mijn ego te negeren.

De stem van hart en ziel

Nee, de stem van mijn hart en de roep van mijn ziel, ga ik niet meer negeren. Dat is wat ik mijzelf beloofd heb, hoe moeilijk en uitdagend ik dat ook steeds weer vind. Ik ben voortaan trouw aan wie ik ben. Als ik straks dood ga, sterf ik met een glimlach op mijn gezicht, omdat ik mijn hart heb durven volgen en het leven in alle volheid en in liefde ben aangegaan. Dan ga ik mee met de engelen en gaat mijn leven en bewustzijn door, maar dan zonder lichaam en de mogelijkheden die het leven in een lichaam biedt, zoals het elkaar beminnen en liefhebben, genieten van seksuele energie en het houden van elkaar ermee laten versmelten.

Ik heb die lichaamsfuncties toch niet voor niets gekregen? Als God het zo gewild had, had hij wel geregeld dat mijn verlangen bij het hebben van een relatie, wel automatisch zou stoppen. Dat gebeurt niet. Zelfs niet in de liefdesrelatie die ik heb met mijn man, een geweldige minnaar met wie ik na zoveel jaren huwelijk nog steeds geniet en waar ik nog steeds gelukkig mee ben.

Exclusiviteit

Ik blijf nieuwsgierig. Wat betekent seks dan voor jou, Rachel, dat je het exclusief voor Joris wil bewaren? Dat jij je lichaam niet met anderen wil delen, begrijp ik als je zelf dat verlangen niet hebt. Maar je verlangt het ook van Joris, die anders in elkaar zit, dat begrijp ik niet. Hoe kan hij werkelijk zijn wie hij is, leven naar wie hij is als er restricties aan hangen die alleen jou dienen? Ja, Joris was er ook tevreden mee, al die jaren. Natuurlijk, er zijn massa’s mensen die zich voegen naar wat er van hen verlangd wordt, en waarschijnlijk waren er al die jaren andere belangen in het spel of was de bewustwording er nog niet.

In of uit de kooi?

Maar mensen groeien en veranderen en krijgen andere behoeften, leren zichzelf beter kennen en krijgen meer zicht op zichzelf. Meestal gebeurt die bewustwording via anderen, want we fungeren allemaal als spiegels voor elkaar. En als die bewustwording er eenmaal is, kun je mensen niet terug stoppen in hun kooi. Tenzij ze er zelf voor kiezen. Dan gaan ze terug in hun kooi met de wetenschap dat de deur open is, maar blijven ze toch binnen, uit liefde voor de partner in de kooi, of omdat ze het zo gewend zijn, uit angst voor verlies of omdat het gemakkelijker is, het veiliger is dan die grote wijde onbekende dreigende wereld buiten waarvan je niet weet wat je allemaal tegenkomt. Sommige mensen snuffelen even buiten het kooitje, en rennen dan als een haas terug.

Terug in de kooi?

Ik weet niet welke man Joris is, zoals ik hem ken lijkt hij me niet de man die terug gaat in z’n kooi, maar die bewust iedere stap daarbuiten zet in de richting die hij wil, het pad dat hij wil lopen. Wat let jou om gewoon zelf in die kooi blijven zitten, doe desnoods de deur dicht op de momenten waarop Joris bij jou is, waan je veilig met hem in zijn liefde voor jou en in jouw liefde voor hem. En als de panter het huis tijdelijk verlaat om buiten te spelen, leer dan om jezelf te vermaken. Net zoals je dat doet wanneer hij op jacht gaat voor voedsel en terug komt bij jou met de rijke buit die er voor zorgt dat jij en je kinderen niet verhongeren. Zorg voor je kooi, maak jezelf mooi zodat het aantrekkelijk wordt voor de panter om thuis te komen, kook zijn lievelingskostje, versier het huis, draai fijne muziek en steek een kaars aan.

Liefde is samen genieten

Geniet ervan als je samen de liefde bedrijft, geniet ervan als je samen de kooi verlaat en naar buiten gaat en je laat zien aan de buitenwereld als partners en gezin. Ik weerhoud je daar niet van. Ik zou niets anders willen dan dat je daar mee door gaat, zolang het Joris tenminste gelukkig maakt. Van iemand houden is voor mij iemand gelukkig willen zien. Dát is mijn grootste wens. Als ik Joris gelukkig kan maken door uit zijn leven te verdwijnen, dan doe ik dat. Met pijn in mijn hart en met oneindig veel verdriet, maar dan is dat wat ik te doen heb. Dat is wat liefde voor mij is. Dan zoek ik de andere mensen die van me houden, bij wie ik wel mezelf mag en kan zijn. Mensen die me troosten. Dan zet ik mijn verdriet om in creativiteit. Zodat mijn harte- en zielenpijn zich kan helen. Dat is wat Leven heet.

Geraakt worden in je essentie

Ik wil niet terug in de kooi. Ik heb jarenlang opgesloten geleefd en het is niet wie ik in essentie ben. Het is ook niet meer wie ik wil zijn of hoe ik wil leven. En ja, ik kan hier buiten de kooi met iedereen spelen die dat ook met mij wil. Soms gebeurt dat met mensen, zoals in de tantra en soms leidt dat tot ontmoetingen daar buiten. En heel soms, dan ontstaat er iets dat veel verder gaat dan gewoon maar geraakt zijn. Dan wordt de essentie in je geraakt. Dan zie je zoveel van jezelf in de ander dat je er niet meer omheen kunt. Dan weet je gewoon: wij hebben iets te doen in de wereld, iets dat verder gaat dan jou en mij, dit dient een groter belang. Dat Joris getrouwd is met jou, ik ben er van overtuigd dat dit zo moest zijn, want je bent net als hij een onderdeel van het geheel. Zonder jou zou Joris niet zijn wie hij nu is, en andersom, dus hoe kan ik doen alsof jij er niet bent? Het zou niet kloppen, niet op dit moment althans. Je hoort er bij.

Wat is de roep, vraag je je af. De roep is bewustwording. De roep is openheid, vrijheid, zichtbaarheid, oordeelloosheid, mogen zijn en leven wie je bent, onvoorwaardelijke liefde, vertrouwen, intuïtie, delen.

Dát is de roep.
Voor als je het nog niet wist.

In liefde,

Marion.

Loop jij tegen dilemma’s aan in de liefde met een derde? Raken thema’s uit deze brief jou? Op vrijdag 24 januari 2020 is er de opstellingendag ‘driehoeksrelaties uit de knoop’, met opsteller en trauma deskundige Loes Koot en Leonie Linssen. Er zijn vier inbrengers. Er is nog plek voor representanten. Hier kun je er meer over lezen.