Machtsmisbruik en geweld
#Metoo gaat zoveel verder dan een gebeurtenis van seksueel geweld in je leven. #metoo is een volksziekte. De helft van de vrouwen heeft het meegemaakt en de andere helft draagt de energie van seksueel geweld van de voorouders in zich. Herinneringen aan oorlog en geweld over de vele generaties heen, liggen opgeslagen in ons DNA en willen het licht zien. We denken dat we iemand moeten haten als hij of zij het niet met ons eens is of als ze onze partner, kinderen of familie iets verschrikkelijks aandoen. We willen niemand verliezen waar we van houden. We worstelen massaal met emoties en het uitdrukken van onze gevoelens. We willen allemaal vrede en hongeren naar liefde. We verlangen ook naar avontuur en afwisseling. Het omarmen van je eigen schaduw is de grootste daad van zelfliefde. Pas dan kun je bewuste keuzes maken, in verbinding met de ander. Welke partner wil ik zijn? Wat wil ik ervaren? Om daar te kunnen komen, moeten we oude pijn uit ons emotionele verleden opruimen.
#metoo
#Metoo. Ook ik heb deze ervaringen. Als zevenjarig meisje werd ik in het bos door een groep jongens van mijn klas aangerand. Ze wilden weten hoe een bloot onderlijf bij meisjes eruit zag. Ik moest doen wat ze zeiden, er werd gedreigd met geweld en nog erger: met martelen. Een oorvijg of een tik tegen mijn billen kende ik van mijn vader, maar de dreiging ‘als je niet doet wat we zeggen, zagen we je vingers er heel langzaam af,’ deed het hem. De angst won. Ik luisterde gewillig en deed mijn broekje uit.Opnieuw werd macht als middel ingezet om mij te laten luisteren. Om mij te laten te doen wat zij wilden. Toen ik protesteerde en gilde, werd mijn mond met geweld door een van hen dichtgehouden. Tegen de fysieke onderdrukking van zeven jongens op mijn tengere lichaam was ik niet opgewassen. Ik dissocieerde, mijn ziel vloog weg en de herinnering werd veilig opgeborgen, in een laatje ergens in mijn lichaam. Wachtend om bevrijd te worden als ik er klaar voor was. Dat was in 2016.
Het terugpakken van mijn macht
#metoo
Op mijn 19e kwam er een volgende #metoo ervaring. Als jonge meid werd ik op straat op weg naar de verpleegstersflat waar ik woonde, aangerand door een soldaat. Ik voelde het aankomen, hij achtervolgde me. Ik weigerde me bang te laten maken, liep niet sneller en rende niet weg. Ik bereidde me innerlijk voor op zijn aanval. Mijn innerlijke man sloeg toe toen hij met zijn hand in mijn kruis greep. Ik blafte hem af en gaf hem mijn meest vernietigende blik die ik een paar seconden liet duren. Vervolgens weigerde ik nog steeds om sneller te lopen of weg te rennen. Hij gaf het op en liep hij een andere straat in. De tranen en de angst kwamen erna. Twee jaar lang durfde ik nauwelijks in het donker naar huis te fietsen en was ik bang in het bos. Tot ik een cursus zelfverdediging deed en daarna het innerlijke besluit nam om nooit meer bang te zijn. Ik wilde voortaan genieten van het leven! Dat hielp. Het geschenk van #metoo
Omgaan met lastige gevoelens
Praten over lastige gevoelens, dat deden mijn ouders niet. Dus ook niet met ons als kinderen. Wat ze wel deden, was met stemverheffing praten, boos worden, elkaar de schuld geven en verwijten maken en als dat niet hielp: slaan. Ze sloegen elkaar niet, maar ons als kind soms wel. In mijn tienertijd kon ik voelen dat het vanuit onmacht was, van het niet kunnen winnen met de woorden, het niet kunnen uitleggen wat de gevoelens en emoties waren. Laat staan het verwoorden van het onderliggende verlangen op een liefdevolle of constructieve manier. Op mijn vijftiende liep ik weg toen mijn vader weer eens woedend werd. Daarna stopte het slaan. Mijn protest werd eindelijk begrepen. Het was het begin van een lange helingsweg.
Onmacht en frustratie
In mijn eerste langdurige relatie kwam ik mijn eigen onmacht uiteraard tegen. Als ik ruzie met hem had en niet begrepen werd. Als hij gewoon maar deed waar hij zin in had, zonder rekening te houden met mij. We schreeuwden tegen elkaar net zoals mijn ouders dat tegen mij als kind deden. We bombardeerden elkaar met nare woorden over elkaars moeders en uiteindelijk gooide ik met een handdoek, een stuk bestek of vloog er een schoen door de kamer. Dan begon hij heel hard om me te lachen, waardoor ik ontdooide en de idiotie van dit soort ruzies inzag. Dan was het over. De relatie stopte toen ik kinderen wilde en hij daardoor besefte dat hij wat anders wilde in de liefde dan de rest van zijn leven met mij zijn. Au!
Onmacht en mishandeling
In de volgende relatie was ik hemels verliefd. Een andere cultuur en een geweldige minnaar. Hij liet me de toppen van de hemel kennen, maar er waren ook diepe dalen. Ik was verbaal veel slimmer en krachtiger, en hij kon het zelden winnen. Hij tergde me tot het uiterste en ook bij hem ontmoette ik mijn onmacht. Hij was erg jaloers en wilde dat ik stopte met het zien van sommige vrienden en vriendinnen. Ik mocht bij begroetingen niet meer zoenen op monden. Ik verzette me en we kregen ruzie, vaak over geld. Mijn frustratie en onmacht dreef me eens tot waanzin, ik sloeg hem in zijn gezicht en liep weg. Maar de keer erop sloeg hij mij. En daarna raakten we beiden in fysieke gevechten want ik vocht altijd terug. Maar altijd won hij, want hij was fysiek zoveel sterker dan ik. Emotioneel brak ik dan. Na vier jaar lukte het mij om uit de relatie te stappen. Ik concludeerde dat ruziemaken destructief was en ik nam me voor: ‘ik zal nooit meer ruzie te maken met een man’.
De macht van de ijskoningin
De man die volgde, gaf me alle vrijheid. Ik ging akkoord met een open relatie, waardoor ik mijn eigen biseksuele gevoelens kon ontplooien. De ontmoeting met de zachtheid van een vrouw, verzachtte mij als mens. Maar natuurlijk kwam ik ook bij hem onmacht tegen. En hij bij mij. Toen hij kwaad werd en ontplofte in zijn boosheid, trok ik zeer beslist een grens. Ik werd een ijskoningin en eiste dat hij op een volwassen manier met me communiceerde en anders kon hij vertrekken. Dat werkte. Nog twee keer werd hij onredelijk boos, ik gaf opnieuw mijn grens aan en daarna was het afgelopen. Ik voelde wel vaak zijn innerlijke boosheid en dan paste ik me soms aan, zodat hij weer kon ontdooien. We waren vele jaren zielsgelukkig met elkaar en met onze vrijheden.
De vrije vlinder
De relatie liep stuk doordat ik na mijn genezingsproces van borstkanker en de dood van mijn broer, ging ‘zweven’ en tijdreizen. Hij kon me niet volgen, was er bang voor en drie spirituele crisissen deden onze relatie de das om. Zijn geduld was op. Hij wilde geen relatie met wat hij noemde, een psychiatrische patiënt. Au.
De aarde en de zielsliefdes
Er volgden relaties met uitersten van het universum: met een man die zichzelf als God zag (ik ben liefde) en in mij de godin van de onvoorwaardelijke vrijheid zag, en een andere man die onbereikbaar was. De ontmoeting van polyamorie met monogamie. Voorwaardelijke en onvoorwaardelijke liefde. Onmacht werd opnieuw op diverse lagen gevoed en gevoeld. Door mijn hart wagenwijd open te zetten, maakte ik vele tijdreizen en ervoer ik de ellende van vele vorige levens waarbij ik het in liefde delen, niet had gered. Ik was vermoord, verkracht of misbruikt of ik had gemoord, mishandeld en verkracht. Sja. Op deze manier leerde ik wel hoe het energetisch in een lichaam voelt, in het daderschap en in het slachtofferschap. Terugkomen in je eigen hart, in compassie voor jezelf en de ander, is de uitnodiging en een deel van de heling, naast het aangeven van grenzen.
De bevrijding van de innerlijke leeuwin
De grootste heling vond plaats in de zomer van 2016, toen werd mijn innerlijke leeuwin, in de relatie met mijn toenmalige geliefde bevrijd. Het doel van de onvoorwaardelijke liefde. Ze zat in mijn hart en had zich jarenlang verscholen achter een dik ijzeren harnas. Mijn liefde aan de wereld gaf ik door een gat in het harnas. Zelf bleef ik buiten schot, ik gaf alles wat ik had te geven en wilde vooral dat iedereen gelukkig was. Dat maakte mij gelukkig. Ik kon het goed vinden met mezelf als ik alleen achterbleef, stortte ik me op het schilderen om uiting te geven aan onderdrukte negatieve emoties. Want ik wilde hem onvoorwaardelijk liefhebben en hem zijn missie laten leven. Zo geven we vaak een ander waar we zelf naar verlangen en wat we als kind gemist hebben.
Verborgen macht en onmacht
Iemand die jou benadert vanuit onvoorwaardelijke liefde, kun je natuurlijk geen pijn doen. Iemand kwetsen waar je van houdt, wil je ook niet. Dus zwegen we beiden. Ik zweeg over mijn grenzen, en hij over wat hij allemaal deed met wie. De illusie van onvoorwaardelijke liefde werd door drie flinke bommen op mijn hart, uiteindelijk doorbroken. Onvoorwaardelijke liefde voor een ander bestaat niet, als het ten koste gaat van de liefde voor jezelf. In die zin zijn beiden illusies. Ik had mezelf en mijn persoonlijke verlangens opgeofferd door me steeds maar aan te passen. Ook na vele gesprekken erover, want, zo had ik immers na mijn huwelijk besloten: ik ga nooit geen ruzie meer maken. De angst om te botsen was groot en door de ontmoeting met vele destructieve vorige levens die we samen geleefd hadden, alleen maar gegroeid. Ik voelde me nu zoveel wijzer dan toen omdat er nu geen doden vielen, maar van binnen ging ik steeds een beetje dood. Om vervolgens opnieuw geboren te worden.
Verborgen macht ontstaat als mensen eenzijdig beslissingen nemen, zonder de ander erover te informeren. Verborgen macht ontstaat door verzwijgen en liegen over wat er gebeurd is. Verborgen macht ontstaat door A te zeggen en B te doen, oftewel manipulatie waarbij het er wel uit moet zien als licht en liefde. Dat gebeurt door mooie woorden en een liefdevolle houding. Het verbergen van emoties. Ook ik deed dat. Ik had niet door dat ik zelf ook niet altijd open en eerlijk was, vanuit dat gevoel van liefde voor de ander. Zwijgen voor de goede vrede en mijn grenzen niet aangeven. Tot ik voelde dat het genoeg was. Het beeld van drie messteken in mijn rauwe, gewonde en gehavende hart liet me beseffen dat ik uit contact moest, om mezelf terug te vinden.
Zelfliefde
Ik likte mijn wonden en ging volledig uit verbinding om mijn open en gewonde hart te kunnen helen. Geen schild meer dat me nog beschermen kon. Ik trok me terug en richtte me op wandelen, fietsen, schilderen en schrijven. Ik relateerde alleen nog met mezelf want met mezelf en mijn soulteam had ik het immers goed. Ik investeerde in vriendschappen, en liet de liefde een tijdlang los.
Als relatiecoach ben ik fantastisch. Het lukt me om anderen bij elkaar te brengen, het geluk in zichzelf te laten vinden of mega transformaties te laten ervaren, waarbij ik de ellende van al die donkere energie voor hen transformeer. Want dit is wat ik doe: geef mij die energie van onmacht maar, de energie van verkrachting: met geweld dat tot mij nemen wat niet van mij is. Geef mij de energie van haat en met geweld willen doden maar, zodat ik levens kan redden en mensen kan laten voelen wat er gebeurt. Want dat is het uiteindelijke doel: het niet langer uitleven van al die onmacht en seksueel geweld. Alles durven voelen is een van mijn grote kwaliteiten. Ik laat het door mijn hart heengaan en voer het met liefde af.
Emoties en liefde
Emoties zijn niets anders dan energieën in beweging. Door er een bepaalde waarde van positief of negatief aan te hangen, in een zogenaamde hoge of lage trillingsfrequentie, veroordelen we onze gevoelens. In spiritualiteit kun je heling vinden, maar je kunt ook opnieuw elkaar beschadigen en jezelf ontkennen. We zijn god en godin en we zijn mens
Liefde doen we voor onszelf, en liefde doen we voor een ander. Soms voorwaardelijk, soms onvoorwaardelijk waarbij we er niets voor terug hoeven te krijgen. De uitnodiging blijft om te communiceren met elkaar, en met jezelf en je innerlijke wereldbeeld. Liefde delen doen we samen, in geven en nemen. Soms zijn er gebeurtenissen waarop je meer geeft, dan weer is er iets waardoor je meer neemt. Bij ziekten bijvoorbeeld, ontslag of burnout. Het neemt niet weg dat we elkaar nodig hebben. Om te groeien, te spiegelen, te inspireren en lief te kunnen hebben!
Leven met een open hart
Leven met een open hart wil niet zeggen dat je nooit gekwetst kunt worden. Je hart levenslang afsluiten, biedt wellicht bescherming, maar daarmee stop je ook met echt leven. De liefde wil nu eenmaal stromen. Bij Access Consciousness leer je om alle energie door je heen te laten gaan en alle barrières te laten zakken. Je leert er om alle emoties welkom te heten, ja ook die zogeheten negatieve emoties. Ze zijn onderdeel van het mens zijn en ze openen nieuwe deuren en verlangens. Laat ze dus maar rustig toe!
Worstel jij met het uiten van je gevoelens? Ervaar jij nog de lasten van een #metoo ervaring? Ben je dader van een #metoo ervaring? Je bent van harte welkom in mijn praktijk. Middels een Trauma Bevrijding Intensive bevrijden we energieen die jou tegenhouden het anders te doen. Bel me gerust voor een afstemmingsgesprek om te zien wat jij nodig hebt voor heling: 06-45550680 (kantooruren)
Geef een reactie